Czy narodziny wielkich imperiów starożytnego wschodu przyniosły korzyści ich mieszkańcom, czy oznaczały tylko rozwój metod sprawowania władzy i wykorzystywania poddanych

W starożytnym świece istniało wiele niesprawiedliwości społecznych, tyranii i wyzysku ludności przez władców. Jednak państwa takie jak Persja, Mezopotamia, Indie i Chiny są najlepszym przykładem na to, że narodziny wielkich imperiów starożytnego wschodu przyniosły korzyści ich mieszkańcom

Cechą charakterystyczną cywilizacji starożytnego wchodu było położenie w dolinach rzek: Mezopotamia położona nad Eufratem, cywilizacja doliny Indusu, a także Chiny położone nad rzeką Huang-Ho i Jangcy. Społeczności ludzkie żyjące w dolinach wielkich rzek rozwijały się szybciej, niż społeczności bytujące na innych obszarach. Człowiek znajdował w nich bowiem żyzne gleby, powstające w wyniku osadzania się mułu niesionego z prądem wód. Rzeka była błogosławieństwem, ale i nierzadko przekleństwem. Gwałtowny przybór wód mógł powodować powodzie, które niszczyły plony na polach, topiły ludzi i bydło. Aby więc bytować bezpiecznie nad rzekami i wykorzystywać grunty położone w ich pobliżu, człowiek musiał ingerować w stan naturalny tych krain. Trzeba było sypać wały ziemne broniące osad i upraw przed powodziami. Aby osuszyć ziemie kopano kanały odwadniające. Gdy wyczerpały się grunty nadające się do uprawy, rozciągano sieci irygacyjne na dalsze obszary. Aby podejmować prace irygacyjne potrzebne było państwo, bo tylko ono mobilizowało ludność do tworzenia i utrzymywania kanałów irygacyjnych. Jedynie społeczności dostatecznie liczne i dobrze zorganizowane, wewnątrz których ukształtowała się grupa podejmująca decyzje i kierująca praca innych mogły prowadzić prace irygacyjne. Tylko tam gdzie powstawały imperia możliwości tkwiące w naturze dawały się lepiej wykorzystywać. Państwo mobilizowało do pracy ludzi. Nie tylko do tworzenia i utrzymywania w dobrym stanie sieci irygacyjnych, ale i do uczestniczenia w pracach budowlanych na wielką skalę, np. budowa muru chińskiego. Dzięki temu ludność mogła się swobodnie rozwijać.
Ukształtowanie się wschodnich cywilizacji spowodowało upowszechnienie pisma. Jest to kolejna korzyść płynąca z narodzin wielkich imperiów. Dopiero powstanie dużych organizmów państwowych stworzyło warunki niezbędne do ewolucji pisma. Służyło ono do rejestrowania danin, ilości produktów złożonych w magazynach, wydatków i przychodów, do notowania stanu prac itp. Z czasem znalazło o wiele szersze zastosowanie.
Kolejnym potwierdzeniem mojej tezy jest organizacja Persji. Panujący tam na przełomie IV i V w. p.n.e. Dariusz był władcą mądrym i dobrym. Powstanie imperium Perskiego przyniosło duże korzyści nie tylko ludności Persji ale także ludom podbitym. Dariusz Wielki stworzył system dobrze funkcjonujący niemal przez dwa wieki. Jest to przykład imperium rządzonego z mniejszą brutalnością. Rządy Dariusza i jego następców (m. in. jego syna Kserksesa) opierały się w większym stopniu na współpracy z elitą podbitych ludów. Zachowanie wobec podbitych ludów opierało się na tolerancji w sprawach wewnętrznych, umiarkowanych wymaganiach (danina miała rozsądne wymiary, a obowiązek dostarczania oddziałów wojskowych nie ciążył nadmiernie). Dzięki pobieranym daninom państwo Dariusza Wielkiego rozwijało się. Budowano świątynie i budynki użyteczności publicznej. Kwitło życie społeczne.
Dzięki istnieniu ogromnej armii, w imperiach starożytnego wschodu rozwijało się rzemiosło. Jeśli armia była silna to oprócz obrony przed najazdami innych państw, władca podbijał nowe tereny. To z kolei przyczyniało się do rozwoju państwa. Żołnierze potrzebowali zbroje i broń. Dzięki takiemu zapotrzebowaniu rzemieślnicy mieli zapewnioną stałą pracę.
Kolejnym dowodem potwierdzającym moją tezę są liczne osiągnięcia cywilizacyjne starożytnych państw. Dzięki temu, że istniało mocne i stabilne imperium mogła rozwijać się nauka, kultura i sztuka. Władcy często byli natchnieniem dla twórców. Gdyby nie oni, nie powstałoby wiele utworów literackich, np. „Epos o Gigameszu” (był on władcą miasta Uruk). To właśnie tu, w imperiach starożytnego wschodu rozwijały się dziedziny nauk takich jak: matematyka, astronomia, medycyna, botanika, zoologia, geografia i wiele innych. Właśnie osiągnięcia cywilizacyjne są najlepszym dowodem tezy o korzyściach ludności płynących z powstania wielkich imperiów starożytnego wschodu. Gdyby narodziny tych państw oznaczały tylko rozwój metod sprawowania władzy i wykorzystywania poddanych, to nie byłoby tyle osiągnięć. Kalendarz księżycowy, system wag i miar, architektura (liczne świątynie), wynalezienie brązu, koła, pismo, budownictwo (kanalizacja, system irygacyjny), cyfry, gra w szachy, porcelana, jedwab, papier, druk, proch strzelniczy, papierowe pieniądze i wiele innych. Można by jeszcze długo wymieniać. Gdyby w imperiach nie istniały korzystne warunki, to nie byłoby postępu cywilizacyjnego.

Wobec przedstawionych argumentów, widać wyraźnie że rozwój wielkich imperiów starożytnego wschodu przyniosły korzyści ich mieszkańcom. Ich istnienie jest dowodem samym w sobie. Gdyby oznaczały tylko wykorzystywanie poddanych, nie istniałyby przez wiele tysięcy lat.