Miłość w czasach średniowiecza

MIŁOŚĆ W CZASACH ŚREDNIOWIECZA

Miłość jest odwiecznym tematem wykorzystywanym przez malarzy i pisarzy.
Czym jest miłość? – dla mnie ważnym uczuciem, którym nie można każdego obdarzyć. Wielu ludzi uważa, że miłość to złudne szczęście, ulotna chwila, która jest uniesieniem, ale i źródłem cierpień. Tak naprawdę nikt na to pytanie nie udzieli jednoznacznej odpowiedzi- jedno jest pewne, to nie powtarzalna więź łącząca dwoje ludzi.
Miłość średniowieczna ukazuje nam kilka utworów literackich.
Najbardziej znanym jest „Tristan i Izolda”, który opowiada o tragicznych kochankach.
Tristan i Izolda to bohaterowie najpiękniejszej i najbardziej wzruszającej historii miłosnej. Opowiada ona o losach Tristana, który wyrusza w podróż po Irlandii, by w imieniu swego pana- Króla Marka prosić o rękę pięknej Izoldy.
Na skutek fatalnej pomyłki, młodzi wypijają zaczarowany miłosny napój, który sprawia, iż od tej chwili łączy ich oboje.
Kochankowie ogarnięci miłością i namiętnością, świadomi zdrady i zła jakie popełniają, żyją w ciągłym napięciu emocjonalnym.
Uczucie obojga jest także cierpieniem, którym płacą za chwile szczęścia, uśmiechu i radości. Miłość Tristana i Izoldy jest przede wszystkim miłością duchową , umożliwiającą harmonię i pełne zrozumienie, dlatego trwała ona również po ich śmierci.
Innym średniowiecznym utworem jest legenda, przypowieść o Lancelocie i Ginewrze. Opowiada ona o rycerzu Króla Artura- rycerzu Okrągłego Stołu, który jest zakochany bez pamięci w jego żonie.
Jest to szaleńcza miłość trwająca przez całe życie, ale nigdy nie zostaje spełniona, gdyż Król Artur przepędza Lancelota, a Ginewra umiera w klasztorze.
Kolejnym przykładem omawianym w literaturze średniowiecza jest miłość Rolanda do Ojczyzny.
W czasach średniowiecza istniało przekonanie, że śmierć człowieka uzależniona jest od tego jak żył i kochał. Ludzie prawi i uczciwi, obdarzający miłością powinni umierać lekko, natomiast ludzie źli i podstępni- w mękach i cierpieniu.
Odnosi się to między innymi do tytułowego bohatera „Pieśni o Rolandzie”. Śmierć Rolanda przedstawiona została przez autora w sposób bardzo patetyczny. Sam moment umierania wypełniony jest wieloma gestami i zachowaniami bohatera. Roland umiera z przedświadczeniem, że zasłużył na zbawienie, ponieważ kochał, bronił i wypełnił swój rycerski obowiązek do końca. Gdy umiera Bóg zsyła mu w podzięce za wszystko Anioła i innych świętych, którzy zabierają go do Raju.
Kolejnym bohaterem literatury średniowiecza jest ś. Franciszek z Asyżu, nazywany Biedaczyną.
Był on synem bogatego kupca, żył na przełomie XII/XIII w. . Młodość spędził na rozrywkach i zabawie, lecz przez przypadek spotkał trędowatego.
To doprowadziło do przełomu duchowego Franciszka, zmienił on całkowicie styl życia. Stał się strasznie religijnym człowiekiem, cały swój majątek rozdał ubogim. Poświęcił się miłości do Boga, modlitwie i nauczaniu ludzi.
W średniowiecznych utworach literackich można zauważyć dwa główne nurty poświęcone miłości.
To przede wszystkim pieśni, podania, legendy, w których opisywano historie tragicznej, nieszczęśliwej i najczęściej niespełnionej miłości rycerzy i średniowiecznych bohaterów do ich pięknych wybranek.
Drugi nurt opisuje ascetyczny styl i miłość do Boga.
Sądzę, że warto zapoznać się z tymi utworami, gdyż mogą one nam uświadomić jak jest wiele rodzajów miłości.
dodała Martyna W***da**rs**