Czy religie są podstawową kultur prawnych, dlaczego, jakie mają wspólne założenia?

O
gromna rolę w dziejach ludzkości spełniały i spełniają religie. Kształtowały one i nadal kształtują świadomość ludzi oraz ich postawy życiowe. Różnią się ilością wyznawców i wielkością pełnionej przez siebie roli. Do najważniejszych religii wyznawanych we współczesnym świecie należą: chrześcijaństwo, hinduizm, judaizm, buddyzm i islam. Podczas procesów inwolucji i ewolucji ludzkość została poprowadzona do tego by stała się świadoma swego miejsca w całym „stworzeniu”. W czasie tych procesów wiele religii odgrywało istotną rolę i stały się one podstawą imponujących kultur. Z impulsów na przykład hinduizmu, hermetyzmu czy chrześcijaństwa powstały kultury, które dziś wyznaczają codzienną drogę życia dla milionów ludzi, drogę kulturową i duchową. Każda z tych dróg ma na celu wynieść człowieka ponad jego życie biologiczne (droga duchowa) i przynieść ma normy i wartości umożliwiające współżycie społeczne (droga kulturowa). Ostatecznym celem jednak jest przekroczenie granicy między śmiertelnością a nieśmiertelnością.
Geografia religii jest bardzo zróżnicowana. Nie ogranicza się ona do regionów lub krajów, w których te religie wzięły swój początek, gdyż rozprzestrzeniły się one w ciągu wieków nawet na odległe kontynenty. Niektóre z nich stały się religiami światowymi, uniwersalnymi, ponieważ nie ograniczają się do jednej grupy etnicznej lub narodu, ale obejmują różne kraje czy też części kontynentu.
Religie wywierały i wywierają wielki wpływ na rozwój malarstwa, rzeźby, architektury, literatury i muzyki. Wspaniałymi przykładami tego są m.in. budowle sakralne: bazyliki, kościoły, synagogi, meczety, klasztory i zgromadzone w nich obrazy, rzeźby i inne dzieła sztuki, będące trwałym dorobkiem kultury ludzkiej. Są one również wyrazem poziomu życia materialnego i rozwoju gospodarczego wielu pokoleń w ciągu minionych wieków.
We wszystkich znanych historycznie kulturach, religia jest zasadniczym elementem kultury, jest jego decydującą istotą. To religia jest tym, co ustala struktury wartości, co formuje jej wewnętrzną logikę, nadaje kształt życia. Wartości ludzkie określone przez religie występują w ścisłym związku ze świadomością człowieka, z jego sumieniem, z poczuciem roznicy miedzy dobrem a złem. Choć nie zawsze jak historia rysuje, człowiek umiał to wykorzystać, chocby sposób kultywowania ( Islam – gdzie wystepuje postawa wojownika - Kamikadze). Świadomość moralna jest w związku z tym nieodłączna ze światopoglądem. Jest to przyczyna, dla której państwo nie może być czynnikiem instytutywnym, który tworzy wartości osobowe człowieka , choc może narzucic pewne zachowania- te wartości o których mowimy jako cnoty (np. milosc do blizniego itd.) są częścią człowieka.
W wielu kulturach życia codziennego tłumaczy sie, ze wszystko co przydarza się człowiekowi, wyjaśnia się to jako bezpośrednie oddziaływanie boskiego prawa, wszystko jest znakiem boskiego gniewu lub radości z postępowania człowieka.
Człowiek wierzy po to, aby czuć się bezpieczny, karny i posiadać nadzieję na lepsze życie poza ziemne, że po śmierci spotka go nagroda i szczęście jakiego nie doznał na ziemi.
Kultury, religii czy innych zachować ludzkich nie da się okiełznać schematem prawnym. Według antropologa Ren Girarda- podstawową wartością religii była i zapewne jest nadal metoda ogarnięcia, opanowania wewnątrzgatunkowej agresji środowiska. Lecz nie przez sztywne zasady, tylko poprzez presję czy wyższość pozycji społecznej.
Władca, król, cesarz, kapłan był zawsze najwyższym, a przy tym niezwykle ważną osobą w społeczeństwie; był gwarantem przetrwania społeczności, tak, więc jego obecność zapewniała porządek i stabilność. Tak dzieję, się do tej pory, że wiele religii jest zorientowana na mężczyzn głównie i przez nich to zdominowana, czyli posiada formę patriarchalną. Zachowanie takiego władcy zawsze było przemyślane i miał bardzo skrupulatnie opracowane działanie.
Jak wiadomo każda religia może wywołać napięcia między społeczeństwami. Wojny domowe i destabilność społeczna niejedną kulturę zniszczyła, a wszystko to powodem było niesubordynacja dla władcy. Nowopowstałe osady posiadaly wystarczającą charyzmę i siłę woli aby tworzyc nową religię, nowe zasady życia i nową kulturę. Należy pamiętać jednak, iż nie zawsze kultywowanie było i jest zgodne z etyką i zasadami moralnymi. Jednakże zawsze łączyło ich jedno godność człowieka i wolność religijna.
Współczesne państwo stawia na wolność sumienia i wolność religii, jednak trzeba dodać, że te dwie wartości nie polegają na rezygnacji z prawdy obiektywnej, lecz na pobudzeniu bodźców do poszukiwania pewnej nieskrępowanej prawdy, obiektywnej na temat Boga oraz drogi, przez którą moglibyśmy służyć i uzyskać zbawienie.
Wolność wyznaniowa człowiekowi daje możliwości badań dogmatów religii dowolnie wybranej przez siebie.
Według niemieckiego myśliciela K. Marksa religia to „ Opium dla Ludu” , sugerując się tym ,ż religia jak narkotyk opium wprowadza w dobry nastrój ludzi i pozwala zapomnieć o nędznej egzystencji i cierpieniu na świecie doczesnym, obiecując nagrodę w przyszłym życiu.
Tak głęboka wiara w swojego boga jest bezgraniczna choć niebezpieczna i skłaniająca do życia w pokorze czy nawet we wstrzemięźliwości, zabijając przy tym innych ludzi dla nich to tzw. Innowiercy, szatani.

Nie popieram tego rodzaju kultywowania czy wyznania wiary, jednak muszę stwierdzić jedno, religia określa normy życia, miejsce człowieka w świecie i nadaje mu sens. Gdyż przez religię ( choć nie każdą) jesteśmy bardziej wartościowi jako jednostka społeczna i istota uduchowiona.

Państwo jako instytucja opiera się na społeczeństwie, które powinno tworzyć system prawa na podstawie kultury, obyczajów, zwyczajów i światopoglądu społeczeństwa