Instrumenty muzyczne

Instrument smyczkowy – instrument muzyczny z grupy instrumentów strunowych, w których struna wprowadzana jest w stan wibracji za pomocą smyczka, przesuwanego po strunie – legato, detach, lub uderzając w nią włosiem – spiccato. Inną metodą wydobycia dźwięku z instrumentu smyczkowego jest col legno - czyli uderzenie struny drzewcem smyczka lub pizzicato, czyli szarpniecie struny palcem oraz klang (pizzicato bartokowskie, pizzicato à la Bartók) – szrpnięcie struny tak silne, by uderzyła o gryf.

Skrzypce - muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Skrzypce są najmniejszym instrumentem z tej grupy, zarazem charakteryzują się najwyższym strojem.
Skrzypce składają się z podłużnego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku, napinane są za pomocą klinowych naciągów

Altówka - muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Altówka jest nieco większa od skrzypiec, ma niższy, głębszy i łagodniejszy ton. Większa od skrzypiec, ale na tyle niewielka, by można grać na niej jak na skrzypcach opierając na ramieniu. Składa się z podłużnego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku, napinane są za pomocą klinowych naciągów.

Struny altówki, niegdyś wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych dziś niemal wyłącznie wykonywane są ze stali.

Kontrabas - muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych; jest największym instrumentem tej grupy.

Kontrabas składa się z wielkiego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku, napinane są za pomocą klinowych naciągów.

Wiolonczela – tenorowo-basowy, instrument strunowy z grupy smyczkowych.
Wiolonczela składa się z dużego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f oraz gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku, napinane są za pomocą klinowych naciągów.

Struny wiolonczeli były niegdyś wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych lub z linek tkanych ze srebrnych drutów. Współcześnie niemal wyłącznie wykonywane są ze stali.

Instrument posiada cztery struny normalnie strojone w kwintach do następujących dźwięków (począwszy od najniżej strojonej) - a (220Hz), d (146,8Hz), G (98Hz), C (65.4Hz), i obejmuje zakres dźwięków od C do a2. Tesytura wiolonczeli w orkiestrze jest oczywiście mniejsza i obejmuje skalę C–c2


Instrument szarpany - muzyczny instrument strunowy, w którym wzbudzenie drgań struny odbywa się poprzez jej szarpnięcie. Może być to bezpośrednie szarpnięcie gołymi lub uzbrojonymi palcami, lub - jak to ma miejsce w klawiszowych instrumentach szarpanych za pomocą drewnianego pióra (klawesyn) - uderzenie w klawiaturę.
Do instrumentów strunowych szarpanych należą: ;bandżolka ;banjo ;cytra ;gitara ;gitara basowa ;harfa ;klawesyn ;lira ;lutnia ;mandolina

Gitara - instrument muzyczny z grupy strunowych szarpanych z pudłem rezonansowym, gryfem i progami na podstrunnicy. Na gitarze gra się palcami, a pomagać sobie można kostką.
Gitary posiadają sześć strun, o stroju: E-A-d-g-h-e1. Skala gitary: od E do h2.

Alternatywnymi strojami są: ;E-A-d-f#-b-e1 - strój lutniowy ;D-G-d-g-b-d1 - strój bluesowy. ;D-A-d-g-b-e1 - strój używany przez niektóre grupy heavy metalowe.

Istnieją gitary dwunastostrunowe, w których każda struna jest zdwojona. Dwie najwyższe struny strojone są unisono, a pozostałe w interwale oktawy.