Co jest dla Ciebie najważniejsze w życiu?

"Człowiek jest dobry, mądry, spokojny, ufny w swój rozum, w myśl niepodległą, głodu, powietrza, ognia i wojny nie chce i stawia cegłę za cegłą"
Słowo wartość, pomimo że obecnie tak często używane i wywołujące tak wiele kontrowersji, w naukach społecznych uznaje się za termin nieostry. Oznacza to, że nie istnieje żaden zwyczaj językowy ani powszechnie przyjęta konwencja terminologiczna, które przesądzałyby np. o pewnych przedmiotach, iż należą do zakresu słowa wartość.
„Moralności nie można się nauczyć naprawdę, o ile nie wyniesie się jej z domu, gdzie jest ona przekazywana dzieciom poprzez przykład rodziców i ich świadome przewodnictwo” – Rodzice są niezastąpieni w nauczaniu wartości, różne osoby i instytucje mogą jedynie uzupełniać dzieło rodziców. Rodzice często za dużo uwag poświęcają złemu zachowaniu niż dobremu, nieświadomie je utrwalając. Prawdziwa zmiana przychodzi wtedy, gdy dostrzegamy dobre zachowanie dziecka i wyrażamy uznanie.
Dla mnie najważniejszymi wartościami są:
·prawda - człowiek miłujący prawdę jest człowiekiem bogatym, żyjącym naprawdę, bez względu na konsekwencje wynikające z nie zawsze opłacalnego bycia bratem prawdy. Prawdy należy poszukiwać i zabiegać o nią, prawda jest zadaniem dla ludzkości i każdy powinien to zadanie sumiennie odrobić.
·miłość - wolność - miłość jest wartością, która wszystko zniesie, która wszystko przetrzyma i zrozumie. Miłość nie domaga się złego ale szuka sprawiedliwości i współdzieli się z prawdą. Jednak nie będzie miłości bez wolności myśli, uczuć, bez wolności w sensie osobowym. Papież napisał „Jeżeli jestem wolny, to znaczy, że mogę używać własnej wolności dobrze, albo źle”. Dobre używanie wolności powoduje, że człowiek sam przez to staje się dobry, natomiast dobra, które „produkuje”, wypierają z otoczenia zło.
·szczęście rodzinne - jest to moja jedyna podpora w trudnych chwilach, wiem że zawsze mogę na nią liczyć. Zdaje sobie sprawę również z tego że zawsze tak będzie , mam przynajmniej taka nadzieję. Nigdy się na nich nie zawiodłam a atmosfera panująca w moim domu jest wprost niesamowita z wszystkimi mam bardzo dobry kontakt. Normalne jest że czasem wystąpi jakaś kłótnia, czasem nawet całkiem poważna ale niezaprzeczalnym faktem jest że to wszystko w każdej normalnej rodzinie jest potrzebne.
·zdobywanie ludzkiego zaufania i przyjaciół - zdobywanie ich stało się dla mnie czymś bardzo ważnym i dążę do tego, aby mieć ich jak najwięcej. Jest to niewątpliwie ogromną wartością móc rozmawiać z innymi ludźmi. Z osobami przedstawiającymi zupełnie inne klasy społeczne jak i również reprezentujące diametralnie różne sposoby zachowań. Niewątpliwie umiejętność nawiązywania kontaktów przyda mi się w późniejszym życiu.
·praca
·poczucie bycia przydatnym – daje mi to wiele satysfakcji, kiedy mogę pomóc komuś czuję się przez to lepsza, „większa”
·wykształcenie i dążenie do wiedzy
W księgach kondolencyjnych związanych ze śmiercią Jana Pawła II bardzo często można przeczytać następujące treści: „potrafiłeś pięknie żyć i pięknie odejść”. Co to znaczy żyć pięknie? Można zaryzykować stwierdzenie, że chodzi tu o wpisanie w ludzką codzienność określonych norm postępowania przyczyniających się do czynienia dobra. Człowiek żyjący pięknie ma jasne cele, cele które nie są urojone, iluzjoniczne.
Człowiek jest istotą skierowaną na wartości. To czy postępuje w myśl określonych zasad decyduje o jego wielkości lub nędzy. Trwa w nim jednak nieustanna wojna pomiędzy rozumem a namiętnościami. Mając jedno i drugie, nie może właściwie istnieć bez wewnętrznych sporów, bez nieustającej batalii o słuszność wartościowania.