Wiersz Zbigniewa Herberta "Apollo i Marsjasz"

W wierszu Zbigniewa Herberta "Apollo i Marsjasz" podmiot liryczny znajduje się w roli "obserwatora" oraz sytuacji narracyjnej; czasem dramatycznej. Rola podmiotu wskazuje na to, iż jest to pośredni rodzaj liryki. Jest to wiersz biały. Podmiot mówi nam o śmierci Marsjasza, o jego cierpieniu oraz niewłaściwym zachowaniu boga Apolla. Żyli oni w sporze. Podmiot chce ukazać to, jakże pyszny i bezmyślny był Apollo, który w sposób okrutny skazał człowieka na obdarcie za skóry. Gdy wyrok nastąpił przywiązano Marsjasza do drzewa i rozpoczęto jego cierpienia. Apollo w tym czasie z obrzydzeniem czyścił swoją lirę.

Podmiot w IV zwrotce szczególnie zwraca uwagę na ból Marsjasza. Opisuje w niej, poszczególne organy tego człowieka. W ten sposób u czytelnika wywołuje współczucie dla cierpiącego oraz pogardę, dla Apollina. Podmiot w ostatnich zwrotkach pisze, o tym, że mimo, iż Apollo jest bogiem i powinniśmy go czcić, to pozytywne emocje wzbudził w nas cierpiący Marsjasz, gdyż to on zginął z głupoty boga. Pamięć po nim na pewno nie zaginie, wręcz przeciwnie stanie się on symbolem muzyki i pięknego śpiewu. Marsjasz na pewno przetrwa w pamięci ludzi.