Herakles jego charakterystyka i dwanaście prac

Herakles był synem Dzeusa i królowej Alkmeny. Dzeus chciał, by Herakles był nieśmiertelny, więc próbował przystawić syna do piersi śpiącej Hery, by malec mógł napić się jej mleka. Hera obudziła się, odtrąciła go i znienawidziła. Z gniewu Hera nasłała na Heraklesa dwa węże, które dziesięciomiesięczny malec z łatwością udusił.
Amfitrion uczył go rzemiosła wojennego, za innymi zajęciami Herkules zbytnio nie przepadał. Pewnego razu, jego nauczyciel zabrał go do biblioteki i zachęcał do wybrania książki. Gdy Herakles wybrał książkę kucharską, zgorszony pedagog zaczął go strofować, wtedy Herakles go uderzył, a tamten zmarł. Za złe zachowanie Amfitrion wypędził Heraklesa z domu i kazał mu paść stado wołów. Młodzieniec się tym jednak nie zmartwił, wręcz przeciwnie, teraz gdy był głodny, mógł zjeść całego wołu i pić wino ze swojego ogromnego pucharu.
Bogowie go polubili. Hermes dał mu miecz, Apollon strzały, Hefajstos kołczan, a Atena pancerz. Herakles sam zrobił sobie maczugę i okrycie z lwiej skóry.
Właśnie wybuchła wojna. Herakles pomógł królowi Teb i dostał jego córkę za żonę. Żył przez kilka lat z dziećmi i żoną, ale pewnego dnia opętało go szaleństwo i zabił żonę i dzieci. Kiedy odzyskał rozum, poszedł do wyroczni delfickiej po radę. Pytia kazała mu iść do mykeńskiego króla Eurysteusa i zrobić u niego dwanaście prac. Eurysteus chciał pozbyć się Heraklesa, więc dał mu pracę bardzo trudną, wręcz niemożliwą do zrobienia. Bohater musiał przynieść lwa z Nemei – potwora okrutnego. Herakles bardzo łatwo pokonał lwa w jamie. Tam przyparł go do muru i zdusił. Przyniósł lwa do Myken.
Eurysteus zabronił na przyszłość składać dowody u niego w pałacu, kazał zostawiać je pod bramą. Następnie kazał mu zabić hydrę lernejską, która miała dziesięć głów, w tym jedną nieśmiertelną, a na miejsce odciętej głowy odrastały jej trzy nowe. Herakles poradził sobie z nią wypalając rany po głowach odrastających, a nieśmiertelną wrzucając do dołu i przytrzaskując ją kamieniem.
Znowu wrócił do Myken i Eurysteus kazał mu sprowadzić łanię ceryntyjską. Łania nie robiła nic złego, była ulubienicą Artemidy i dlatego Herakles nie chciał jej zranić, tylko ganiał ją przez rok. Kiedy dopadł zwierzę, spotkał Artemidę, ale wszystko jej wytłumaczył i wrócił do Myken.
Czwartą pracą było przyniesienie dzika z Arkadii. Herakles złapał go z łatwością, ponieważ była zima. Pędził zwierza po śniegu, aż ten padł omdlały.
Gdy tylko zjawił się w Mykenach, Eurysteus kazał mu w jednym dniu wyczyścić zawaloną brudem stajnię Augiasza. Herakles zawarł układ z Augiaszem, że gdyby wyczyścił mu stajnię w jeden dzień, ten da mu dziesiąta część swojej trzody. Herakles puścił przez stajnię strumień wody z rzeki i w oka mgnieniu ją wyczyścił. Augiasz mu nie zapłacił, więc bohater go zabił i nawiedził jego kraj wojną.
Następną pracą było wytępienie strasznych ptaków w Stymfalos. Herakles wypłoszył ptaki za pomocą grzechotek od Ateny i zabił je strzelając z łuku.
Potem jeszcze, na Krecie Herakles złapał olbrzymiego byka i już musiał iść po klacze króla Diomedesa, które były karmione mięsem przybywających cudzoziemców. Herakles zabił wojsko i króla i wyprowadził klacze ze stajni pałacowej.
Dziewiątą praca Heraklesa było zdobycie pasa królowej Amazonek – Hipolity. Wojownicza kobieta postanowiła jednak oddać mu pas bez walki, by nie wszczynać wojny, lecz Hera zamieniła się w Amazonkę, pobudziła resztę plemienia i powiedziała, że cudzoziemcy porwali królową. Bohater wygrał walkę i wrócił z pasem do Myken.


Okrutny Eurysteus kazał mu iść po woły Gerionesa, których strzegły: dwugłowy pies i siedmiogłowy smok. Herakles zabił potwory i wziął bydło, lecz na drodze stanął mu Geriones. Herakles zabił i jego i oddał Eurysteusowi woły, które ten ofiarował na ołtarzu Herze.
Bohaterskiego Heraklesa wysłał zaś po złote jabłka, których pilnowały Hesperydy. Herakles nie chciał walczyć ze stugłowym smokiem zasiadającym na jabłoni, więc poszedł do tytana Atlasa. Zaoferował, że za niego potrzyma firmament niebieski, gdy ten przyniesie mu jabłka. Atlas niebawem wrócił z jabłkami, ale nie chciał znów dźwigać ogromnego ciężaru. Herakles powiedział, że źle ułożył sobie na barkach niebo i prosi tytana by mu jeszcze na chwilę potrzymał. Atlas się zgodził, a Herakles odszedł z jabłkami.
Eyrysteus wymyślił, jak pozbyć się bohatera – kazał mu sprowadzić Cerbera. Herakles oczyściwszy się z grzechów poszedł do Hadesu w nocy. Zjawił się tak nagle, że cienie, potwory i szkarady uciekły. Powiedział Plutonowi po co przychodzi. Bóg chciał go uderzyć berłem, ale Herakles ugodził go strzałą. Zabrał Cerbera, który w świetle dziennym od razu złagodniał, ale Eurysteus kazał mu go wypuścić i iść precz.
Potem Herakles miał poślubić córkę króla, którego pokonał w strzelaniu, lecz jej bracia się nie zgodzili, wiec Herakles jednego z nich zabił. Za pokutę musiał iść do królowej Omfali, co było dla niego straszna karą.
Po trzech latach poślubił w jednym kraju królewnę Dejanirę i wędrował z nią szukając miejsca do założenia domu. Kiedy pewnego dnia stanęli by odpocząć, fałszywy centaur Nessos podszedł do Dejaniry. Herakles go zabił, a centaur umierając powiedział Dejanirze, żeby wzięła jego krew, gdy chce zachować miłość bohatera. Potem królewna wyprała koszulę męża w krwi centaura, ten ją założył i uczuł piekielny ból. Zerwał z siebie tkaninę.
Dejanira powiesiła się z rozpaczy, a Herakles chciał spalić się na stosie. Poszedł jednak za sprawą bogów do nieba, gdzie wręczono mu wieniec i dostał za żonę córkę Hery – Hebe. Olimp rozbrzmiewał radością. Tak skończyły się dzieje ulubionego bohatera greckiego.