Wydalanie- układ wydalniczy

Układ wydalniczy: nerki+ moczowody+ pęcherz moczowy+ cewka moczowa.
Nerki: duże ziarna fasoli, umieszczone za żołądkiem i wątrobą (lewa wyżej niż prawa), po obu stronach kręgosłupa. Do każdej nerki jest doprowadzona tętnica nerkowa i żyła nerkowa. U góry gruczoły nadnerczowe.
Kora nerki (jaśniejsza), rdzeń nerki (ciemniejszy): piramidy nerkowe (podstawami zwrócone do kory). Wierzchołek piramidy kielichy nerkowe, miedniczka nerkowamoczowód p. moczowy.
Pęcherz moczowy: nieparzysty, b. Rozciągliwy narząd. Mocz usuwany jest przez cewkę moczową.
Nefron: podstawowa jednostka czynnościowo-strukturalna nerki. Torebka nefronu (torebka Bowmana), u góry kanalik nerkowy (nabłonek jednowarstwowy sześcienny- zdolność aktywnego transportu jonów i słabo przepuszczalne dla mocznika, opleciony naczynaimi krwionośnymi). Kanalik nerkowy tworzy pętlę nefronu- dwa ramiona biegnące w dwóch różnych kierunkach, uchodza do przewodów zbiorczych. Kłebuszek naczyniowy w środku- niewielkie skupisko naczyń włosowatych.
Tętniczka doporwadzająca jest szersza niż odporwadzająca.
ciałko nerkowe= torebka+ nacz. Włos.

w kłebuszku powstaje ciśnienie hudr.- wciskanie płynnych składników krwi do światła torebki nefr.
Mocznik- toksyczny zw. O porstej budowie.
Deaminacja-proces przerabiania aminokwasów, odłaczenie grupy aminowej NH2
Skłda moczu pierw.: H2O, jony soli min., fosforany, szczawiany, jony Cl, H, Ca, glukoza, aminokwasy, amoniak, kwas moczowy, barwniki.
Do krwi: H2O, sole min., jony Na, glukoza, aminokwasy, reszta do pętli nefronu- resorpcja wody i sodu.
Mocz ostateczny- na końcu kanalika zbiorczego, który nie jest częścią nefronu, ma ujście do piram., a potem do kielichów.
Filtracja- w ciałku nerkowym. Przesącz kłębuszkowy- mocz pierwotny (skład jak osocze).
Resorpcja- kanaliki nefronu, produkuje mocz. Przesącz pewnych subst. Przez śródbłonek naczyń włos.
Sekrecja- proces odwrotny do resorpcji- wydzielanie przez komórki nabłonka od świtła kanalika różnych substancji.