Skawiński tytułowy "Latarnik" Sienkiewicza.

Skawinski to bohater noweli Henryka Sienkiewicza pt.,, Latarnik „.
Był on Polakiem. Urodził się na początku XIX w. Jego rodzice zmarli, gdy był bardzo mały więc nawet dobrze ich nie pamiętał. Już jako młody chłopak walczył w powstaniu listopadowym. Potem, po klęsce, w obawie przed rosyjskimi prześladowaniami , wyemigrował z Polski. Tułając się po świecie uczestniczył w niemal wszystkich wojnach tamtych lat. Od wiosny ludów na Węgrzech po wojnę secesyjną w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. W tym czasie próbował wielu zawodów. Był między innymi strzelcem rządowym w Indiach i farmerem. Pracował na wszystkich kontynentach, w Europie, Azji, Australii, Ameryce. U schyłku życia jako siedemdziesięcioletni starzec został latarnikiem.

Pomimo swojego wieku nasz bohater jest czerstwy i wyprostowany. Ma postawę
i ruchy żołnierza. Jego skóra jest ciemna, spalona od trudów życia. A spod całkiem białych włosów wyglądają niebieskie oczy.
Twarz ma smutną i bardzo przygnębioną, ale uczciwą.

W czasie pracy na latarni schodząc na ląd w niedzielę przywdziewał granatową kapotę ze srebrnymi guzikami i zawieszał na piersi swoje krzyże zdobyte na wojnach.

Skawiński jest człowiekiem dobrym, uczciwym i wrażliwym na krzywdę ludzką. Podczas epidemii żółtej febry oddał całą swoja chininę chorym, po czym sam trafił do szpitala. Potrafi być również odważny i nieugięty. W walkach na całym świecie zdobył bardzo wiele odznaczeń za waleczność. Obecnie jest on bardzo zmęczony życiem. Gdziekolwiek osiadł spotykało go jakieś nieszczęście i zmuszało do dalszej tułaczki. Doprowadziło to go do załamania. Traci on przez to siły do dalszego działania i marzy o spokoju i odpoczynku. Marzenie to krótko realizował przebywając w ciszy na latarni morskiej w Aspinwall. Oprócz spokoju jego największym pragnieniem jest powrót do Ojczyzny. Ogarnięty jest on wielką nostalgią. Ciągle szuka w gazetach wiadomości z Europy. Ma nadzieją ze znajdzie w nich informację o tym, że Polska odzyskała niepodległość. Tak bardzo kochał swą Ojczyznę, że gdy będąc latarnikiem dostał paczkę z polskimi książkami tak się w nich zaczytał, iż śniąc na jawie zaczął wspominać rodzinne ziemie. Przez to zapomniał zapalić światła na wieży, co spowodowało natychmiastowe zwolnienie z pracy i zmusiło do dalszej tułaczki. Ale nie był on już wtedy sam. Miał cząstkę swojej Ojczyzny – polskie książki.

Według mnie Skawiński jest postacią bardzo pozytywną, mającą ukazać los wielu Polaków przebywających w tamtych czasach na emigracji. Ich tragiczne dzieje i ogromną tęsknotę za krajem