Miłość to uczucie, które włada naszym życiem

Miłość to szczęście, zaufanie, szczerość i przyjaźń, ale i cierpienie, tęsknota, kiedy nasza „druga połowa” odejdzie. Mówię tu oczywiście o tej między kobietą, a mężczyzną. Najlepiej opisuje ją św. Paweł w liście do Koryntian: „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem…”. Ale czy na pewno włada ona naszym życiem?
Musi coś w tym być, skoro tak wiele mówi się na ten temat. Spotkać go można w filmach, utworach literackich, w muzyce, jak i w serialach- nie tylko tych brazylijskich. Tam również znajdziemy dowody, na potwierdzenie tej tezy.
Z miłości do drugiej osoby zrobimy wiele. Pokonamy wiele przeszkód, nie bacząc na konsekwencje. Przytoczyć tu można przykład Danusi i Zbyszka, z powieści H. Sienkiewicza „Krzyżacy”. Oboje mocno się kochali. Brak błogosławieństwa Juranda, ojca Danusi nie był dla nich przeszkodą w zawarciu małżeństwa.„Miłościwa pani… Był ci mi Jurand przeciwny w Krakowie…będzie i tu, ale gdyby ojciec Wyszonek dał ślub z Danuśką,(…)”. Miłość całkowicie „opętała” Danusię, potrafiła sprzeciwić się ojcu, co w tamtych czasach zdarzało się bardzo rzadko.
Weźmy na przykład Romea i Julię z dramatu W. Szekspira. Pochodzili z dwóch skłóconych rodów. Para ta nie powinna się ze sobą spotykać, było im to zakazane. „Twoje nazwisko jest mi wrogiem, ty jesteś sobą - nie żadnym Montecchim”, tak wyrażała się Julia o swojej miłości, a przecież za parę dni miała wyjść za mąż. Sytuacja nie sprzyjała wspaniałej, namiętnej miłości, a jednak, świadomi tego kochankowie, chcieli być ze sobą, nie mogli bez siebie żyć. Miłość całkowicie ich zaślepiła. Byli gotowi razem uciec z miasta, w którym od dawna mieszkały ich rodziny. Gotowi zrzec się swojego nazwiska w imię tej miłości. „Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo? Wyrzec się ojca i porzuć nazwisko. Lub, jeśli nie chcesz, powiedz, że mnie kochasz, a ja wyrzeknę się swego rodu”.
Kolejny, podobny, choć może mniej „drastyczny” przykład to Wacław i Klara z komedii A. Fredry - „Zemsta”. Rejent narzuca swemu synowi wybór żony, powołując się na „wolę nieba”. Ale prawdziwa miłość zawsze zwycięża, to dzięki niej możemy pokonać wszelkie granice. Wacław sprzeciwia się ojcu i w końcu bierze ślub z Klarą.
W naszym życiu zaobserwować możemy podobne przykłady. Spotykamy się z nimi choćby w telewizji, prasie czy radiu. Często słyszymy o ślubie z obcokrajowcem, osobą innego wyznania czy kolorze skóry. Im na pewno nie jest łatwo. Spotykają się z krytyką, nawet ze strony najbliższych, ale to w końcu miłość przyczyniła się do podjętej przez nich decyzji, pomogła im wybrać to lepsze, słuszne rozwiązanie.
„Miłość, to ciekawe jak zmienia człowieka, to jak rwąca rzeka nieustannie drąży głazy…”. Tak śpiewa Liroy. Ludzie zakochani potrafią zmienić swoje życie, ale również życie innych. Świadczy o tym choćby abstrakcyjne wyznanie STOK-a w piosence ”Tylko ty kochanie”: „chciałbym być Twym dżinem, jeśli zmieszczę się w butelce…”. Kolejnym bajkowym przykładem może byś Shrek. W imię miłości księżniczka Fiona zrezygnowała z majątku i bycia piękną księżną, natomiast została odrzuconym przez społeczeństwo ogrem. Wszystko z miłości do Shreka.
Trudno jest nam sobie wyobrazić jak jest być ogrem, dlatego należy szukać bardziej przyziemnych przykładów, takich jak przygoda Anieli, z powieści „Kłamczucha”- M. Musierowicz. Przez miłość postanowiła wyjechać z miasta, do szkoły o profilu zupełnie jej nieinteresującym. „..chcę być blisko niego. Przyjechałam tu aż z Łeby, zapisałam się do Liceum Poligraficznego, chociaż nie interesuję się poligrafią, a wręcz przeciwnie, filmem”.
Kiedy miłość zmusza nas do zmiany swojego wyglądu, trybu życia, miejsca zamieszkania, można tu mówić o poświęceniu. Jednak niedobrze jest, kiedy zakochani robią krzywdę innym. Takim przykładem jest Parys i Helena. To przez miłość do żony króla Sparty, książę porwał ją, czego następstwem była wojna trojańska. Nikt przy zdrowych zmysłach, nie zrobiłby tego. Dla swojego „widzimisię”, nie narażałby życia tak wielu ludzi, w tym swojej ukochanej.
Kolejnym przykładem, że miłość włada naszym życiem, może być ból i tęsknota, kiedy nasz ukochany odchodzi, wyjeżdża. Wiele piosenek o tematyce miłości opisuje te przeżycia. Najlepszym fragmentem wydaje się być ten, z piosenki „Hello” Liroya: „Nie mogę żyć bez Ciebie, nie mogę spać bez Ciebie, me uczucia w tym momencie to ciekawe zagadnienie”. Widać, że autor „usycha” z miłości, która nim zawładnęła.
Podobne przeżycia miała Penelopa, czekająca na męża, Odysa. Jej dom oblegało wielu zalotników. Wszyscy jej pragnęli. Jednak ona była wierna temu jedynemu, robiła wszystko, by go nie zdradzić. „ Stąd nie dbam już ani o gości, ani o błagalników, ani o heroldów, którzy są sługami ludu, lecz z tęsknoty za Odysem lube serce mi topnieje”. Ten cytat daje dużo do myślenia. Penelopa nie poddaje się tak szybko, wierzy, że jej ukochany wróci, miłość pomaga jej przezwyciężyć tęsknotę i ból. Dzięki niej czeka, zamiast wybrać wygodne życie przy nowym mężu.
Równie cierpliwa okazała się Jagienka. Choć o jej rękę ubiegał się Cztan i Wilk, ona została „wierna” Zbyszkowi, choć wiedziała, że ten jest oddany Danusi. „Wygoili się już po Zbyszkowym biciu, ale choćby tu co dnia przyjeżdżali – niedoczekanie ich!”- tak podsumowywała zaloty innych.
Bohater piosenki STOKA „Tylko ty kochanie” nie może przetrwać, ani minuty bez swojej ukochanej, „Jesteś mi potrzebna do przetrwania jak tlen”. Ludzie którzy nie kochają, nie są skłonni do takich wyznań, nie wiedzą, co to znaczy czekać.
Tymczasem wielu zakochanych jest gotowych do największych poświęceń. Za przykład posłużyć może nam mit o Orfeuszu i Eurydyce. Ona, ukąszona przez żmiję umiera, on z rozpaczy postanawia udać się za nią do Hadesu. Wierzono, że z Hadesu nie ma powrotu. On jednak pokonał wszystkie przeszkody- Erynie, Cerbera, uzyskał zgodę od władcy świata zmarłych na wyprowadzenie lubej. To się nazywa poświęcenie. Inna sprawa, że w końcu ukochanej nie odzyskał.
Bohater wiersza A. Mickiewicza -„Niepewność” jeszcze nie jest do końca pewien, czy jest to miłość, a już w imię tego uczucia jest gotów zrobić wiele. „Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił, po twą spokojność do piekieł bym zstąpił”.
Ostatnim przykładem na to, że miłość włada naszym życiem, jest śmierć Romea i Julii. Nie mogli być razem, choć bardzo chcieli. To popchnęło ich do tak gwałtownej i dramatycznej decyzji. Choć byli jeszcze dziećmi i mało wiedzieli o życiu, popełnili samobójstwo.
Te wszystkie fragmenty, przytoczone przykłady, powinny umacniać nas w przekonaniu, iż miłość naprawdę włada naszym życiem. Tęsknimy, kiedy „ten ktoś” odejdzie. Jesteśmy w stanie zmienić nasze życie, zrobić wszystko dla drugiej osoby. Potrafimy rozpętać wojnę, czy popełnić samobójstwo. Zakochani, całkowicie tracimy głowę. Robimy rzeczy, których nikt przy zdrowych zmysłach by nie zrobił. To, co w danej chwili dyktuje nam serce, nie pozwala nam zastanawiać się nad swoimi czynami. Tak więc można powiedzieć, że miłość to uczucie, które włada naszym życiem.