Dzięki powieści „Krzyżacy” podróżujemy w czasie i przestrzeni

„Krzyżacy” jest to powieść napisana przez Henryka Sienkiewicza w 1900 r., kiedy Polska była pod zaborami. Autor pisze o epoce średniowiecza, ale wymienia wady rycerstwa krzyżackiego: brak honoru, okrucieństwo, agresywność. Do tych wad pasują zalety rycerzy polskich: honor, waleczność, patriotyzm. Akcja powieści rozgrywa się na przełomie XIV – XV wieku.
Dzięki dokładnemu opisowi krajobrazu i wydarzeń przeniosłem się do różnych miast. Jednym z nich jest Kraków, gdzie zmarła królowa Jadwiga z dzieckiem. Innym miastem jest Malbork zamieszkały przez mistrza krzyżackiego krzyżackiego jego podopiecznych. Przenieść się można także do ogromnych zamków, jeden z nich jest w stolicy Zakonu Krzyżackiego. Na tamte czasy była to twierdza nie do zdobycia. Podczas czytania powieści „Krzyżacy” zwiedziłem miejsce jednej z największej bitwy na świecie, czyli pola Grunwaldu. Poznałem również ludzi którzy żyli w tamtych czasach, a byli to dzieli rycerze, piękne damy, pracowici chłopi, księża szerzący chrześcijaństwo oraz podstępni krzyżacy. Dwiema najważniejszymi osobami, których poznałem w powieści byli królowa Jadwiga i król Władysław Jagiełło. Dzięki książce „Krzyżacy” dowiedziałam się na czym polegają dawne obyczaje rycerskie. Jednym z nich było ślubowanie damie serca różnych skarbów albo wyczynów. Innym zwyczajem było pasowanie na rycerza. Po przeczytaniu powieści poznałem elementy uzbrojenia polskich rycerzy, a także krzyżaków.
Według mnie książka pt. „Krzyżacy” była bardzo ciekawa i momentami nie można było się od niej oderwać. Moim zdaniem dzięki tej powieści podróżujemy w czasie i przestrzeni.