Charakterystyka Stasia Tarkowskiego

Głównym bohaterem powieści Henryka Sienkiewicza pt. "W pustyni i w puszczy" jest Staś Tarkowski. Był to 14-letni chłopiec urodzony w Port-Saidzie. Jego ojciec budowniczy Kanału Sueskiego, samotnie wychowywał syna przekazując mu informacje o ojczyźnie - Polsce. Matka Stasia, z pochodzenia Francuzka zmarła też po urodzeniu chłopca.

Staś wśród rówieśników wyróżniał się wzrostem i siłą. Tę mocną sylwetkę zawdzięczał uprawianym sportom - pływaniu i jeździe konnej. Piękne, błękitne oczy dodawały urody jasnowłosemu Stasiowi.

Ten wesoły, energiczny i optymistycznie nastawiony do życia chłopiec zawsze umiał znaleźć wyjście z trudnej sytuacji, nigdy nie tracąc nadziei. Nawet w chwili kiedy Nel ciężko chorowała, Staś nie poddał się, lecz poszedł ciemną nocą szukać lekarstwa dla chorej dziewczynki. O jego zaradności świadczy fakt, że potrafił zdobyć pożywienie i wyrwać się z rąk porywaczy. Jak każdy człowiek, który znalazł się w trudnej sytuacji, przeżywał chwile załamania, jednak nigdy tego nie okazywał towarzyszce podróży - małej Nel.

Staś imponuje wiedzą o otaczającym świecie. Świetnie orientował się w terenie, znał bogatą florę i faunę Afryki. Biegle władał wieloma językami: francuskim, angielskim, polskim i różnych plemion afrykańskich. Ten wzorowy uczeń nigdy nie miał problemów z nauką. Był również chłopcem niezwykle spostrzegawczym o czym świadczy to, że właśnie on dostrzegł pierwsze objawy choroby Nel.

Chłopiec wyróżniał się odwagą i zdolnością do bohaterskich czynów, gdyż będąc u Mahdiego bez wahania powiedział mu, że nie wyrzeknie się swej wiary. Staś znosił doskonale trudne chwile podróży, a nawet obmyślał plany ucieczek od porywaczy. Był on prawdziwym patriotą, dlatego że wciąż powtarzał, że jest Polakiem i bardzo kochał swą ojczyznę. Jednak mimo wielu zalet podobnie jak każdy człowiek miał swoje wady. Jedną z nich była chełpliwość i zarozumiałość wobec Nel, bo uważał, że jako 14-latek jest całkowicie dorosły o wie wszystko o życiu. Chłopiec nie miał innych jeszcze przywar, chyba że były one głęboko ukryte.

Staś potrafił bezinteresownie pomagać, np. pomagał Wa-himom nie oczekując od nich żadnej nagrody. Był też człowiekiem ciekawym świata, ponieważ w czasie kontaktów z innymi ludźmi zawsze wypytywał o ich zwyczaje i kulturę.

Chłopiec był miłym, wesołym 14-latkiem dzięki czemu miał wielu przyjaciół, którzy bardzo go lubili i podziwiali. Jednak po tym jak zabił Beduinów mała Nel przestraszyła się, że ją też kiedyś może zabić.

Według mnie Staś jest bardzo szlachetną i mądrą osobą. Jego szlachetność i odwaga zrobiły na mnie ogromne wrażenie i uważam, że powinien się on stać wzorem do naśladowania dla wielu chłopców. Ja natomiast bardzo bym chciała mieć takiego przyjaciela.