Sanacja po śmierci Piłsudskiego

Umiera Piłsudski. Obóz sanacyjny nie jest stabilny. Chcą przeprowadzić zmiany, co doprowadza do kryzysu. Uaktywnia się opozycja – Narodowa Demokracja – miała nadzieje, że to ona zdobędzie władzę. Komuniści (1918 – 1938) wykorzystują kryzys i uaktywniają się za pomocą Niemiec i Moskwy (pieniądze). Obóz sanacyjny – kto teraz przejmie władzę? Duże szanse miał Walery Sławek, przewodniczący Żołnierzy Legionowych i przywódca BBWR-u. Był bliskim znajomym Piłsudskiego i po jego śmierci powiedział, że Piłsudski obiecał mu prezydenturę. O to wysokie stanowisko wybiegał się także Ignacy Mościcki oraz gen. Edward Rydz – Śmigły (popularny, inteligentny, wykształcony). Naczelny wódz wygrywa jednogłośnie. Walery Sławek sugerował nowe wybory i złożenie Mościckiemu władzy. Mościcki zgadza się na wybory, ale władzy nie złoży. Wie, że teraz ma wielką szansę zrobienia politycznej kariery – powołuje się na testament Piłsudskiego.
Wybory
Jesienią odbywają się wybory. BBWR nie bierze w nich udziału. Sejm został wyłoniony. Mościcki nie oddaje władzy prezydenckiej. W. Sławek na znak protestu rozwiązuje BBWR – to był jego największy błąd, ponieważ teraz stał się nikim. Związek Żołnierzy Legionowych występuje przeciwko Sławkowi, przewodniczącym zostaje Rydz – Śmigły.
Rozłam obozu sanacyjnego – walki między obozami
Zwolennicy skupieni wokół prezydenta – grupa zamkowa. Zwolennicy skupieni wokół głównego inspektora sił zbrojnych – grupa Gisz. Oba te obozy walczą ze sobą. Dochodzi do politycznego kompromisu – Mościcki obiecuje, że w 1940 wskaże Śmigłego na prezydenta. Tylko jedna osoba nie stanęła po żadnej ze stron – minister spraw zagranicznych – Józef Bem.
Nowy rząd
Wybrano nowe władze. Premierem został Zyndram Kościałkowski, jednak nie na długo. W 1936 wyłoniono rząd Sławoja Składowskiego, który przetrwał aż do wojny – dlaczego tak długo? – ponieważ wykonywał polecenia Mościckiego. Rząd ten wydał dokument, że Edward Rydz – Śmigły ma być traktowany jako druga osoba w państwie – wiceprezydent. Śmigły zostaje marszałkiem – na miejsce Piłsudskiego.