Turystyka kwalifikowana

Kultura fizyczna – obejmuje działania związane z dbałością o rozwój fizyczny i psychiczny człowieka. Jest to dbałość o zdrowie, właściwą budowę o postawę ciała, doskonalenie sprawności ruchowej i wydolności fizycznej. Działania te kształtują u człowieka – cechy osobowości takie jak silna wola , wytrwałość, samodyscyplina itd.

Kultura fizyczna – jest to wyraz określonej postawy wobec własnego ciała, świadoma i aktywna troska o swój rozwój, sprawność i zdrowie oraz umiejętność organizowania i spędzania czasu z największym pożytkiem dla zdrowia fizycznego i psychicznego.
Turystyka jest rodzajem czynnego wypoczynku poza miejscem zamieszkania oraz wiąże się z celami poznawczymi i elementami sportu.

Turystą kwalifikowanym jest osoba, która charakteryzuje się następującymi cechami:
• Jest trwale zainteresowana uprawianiem turystyki.
• Posiada odpowiednia wiedze w zakresie jej uprawiania.
• Uprawia ją systematycznie.
• Posiada odpowiednie przygotowanie kondycyjne i techniczne.
• Wykazuje się umiejętnością posługiwania się specjalistycznym sprzętem turystycznym.
• Posiada uprawnienia do obsługiwania sprzętem specjalistycznym.
• Posiada zdolności psychiczne do jej uprawiania.
• Dąży do zaspokojenia potrzeb ruchu i wysiłku fizycznego.
• Zaspokaja potrzeby kontaktu fizycznego z innym środowiskiem społecznym, przyrodniczym, kulturowym.
• Realizuje potrzeby informatyczno-poznawcze
• Stosuje się do społecznych norm zachowania się w trasie jak i obiektach turystycznych.

Do dyscyplin turystycznych zalicza się:
~ Turystykę pieszą, nizinną i górską
~ Narciarską, nizinna i górską
~ Speleologiczną ( jaskiniową)
~ Kolarską
~ Jeździecką
~ Żeglarską
~ Motorowodną
~ Podwodną ( swobodne nurkowanie)
~ Imprezy na orientacje

Impreza – to widowisko, zabawa, zawody organizowane w celach rozrywkowych, propagandowych lub dochodowym.

W działalności turystycznej są to: imprezy turystyki kwalifikowanej : rajdy, spływy, rejsy, złoty i złazy a także obozy wędrowne, biwaki i wędrówki.

Rajd – podstawowa impreza turystyki kwalifikowanej. Organizowana dla turystów pieszych, kolarskich, motorowych a także dla turystów uprawiających turystykę konną czy narciarską.

Planowa wędrówka kilku grup turystycznych po określonych trasach, w trakcie których zespół realizuje określone zadania określone w regulaminie rajdu.

Wszystkie zespoły objęte są współzawodnictwem. Ocenie punktowej podlegają zwykle :
- punktualność
- opanowanie techniczne turystyki itp.

Uczestnicy rajdu wędrują po jednej lub kilku trasach ( w zależności od liczby zespołów)
W przypadku gdy trasy wiodą z różnych przeciwległych punktów do jednego miejsca docelowego rajd nosi nazwę – GWIAŹDZISTEGO.

Spływ i rejs – są imprezami organizowanymi na wodzie i swym charakterem oraz ogólnymi zasadami odpowiadają rajdowi.
Spływ – kajakiem
Rejs - żaglówką
Zlot – na ogół impreza masowa. Spotkanie turystów. Celem zlotu jest dotarcie do z góry zaplanowanego miejsca . Zlot jest zazwyczaj spotkaniem turystów kończących lub rozpoczynających: rajd, spływ lub rejs.
Jest to zazwyczaj impreza wielo dyscyplinowa kończąca się wielogodzinnym lub kilkudniowym pobytem w danym miejscu.

Złaz – organizowany dla turystów pieszych. Odmiana zlotu. Odbywa się według tych samych zasad co zlot.

Biwak – to postój pod gołym niebem dla odpoczynku, rzadziej noclegu. W harcerstwie pod pojęciem biwak rozumiana jest wycieczka dwudniowa z noclegami w terenie, przyrządzaniem posiłków i organizowaniem zajęć przeważnie w terenie.

Obóz wędrowny – to pokonywanie trasy pieszo lub przy pomocy środka lokomocji z lekkim sprzętem obozowym. Uczestnicy sami troszczą się o przygotowanie posiłków i realizują program.
Wędrówka – nie jest synonimem wycieczki ani obozem wędrownym. Jest pojęciem szerszym, ponieważ wędrują zarówno uczestnicy wycieczki, rajdów, zlotów i obozów wędrownych.

Imprezy są organizowane wg określonych zasad to znaczy maja sprecyzowany cel, dla realizacji, którego opracowany jest odpowiedni program również warunki uczestnictwa, a także regulamin współuczestnictwa drużynowego lub indywidualnego zawierający punktacje. Które w efekcie ma doprowadzić wyłonienie zwycięzców.

Punktacja objęte są:
~ tempo pokonywania trasy
~ sposób poruszania się w terenie
~ udzielanie 1 pomocy
~ sporządzanie posiłków
~ zwiedzanie
~ opisywanie obiektów krajoznawczych

Podział imprez turystyki kwalifikowanej:
Nizinne ----- górskie wodne
~ piesze kajakowe
~ kolarskie żeglarskie
~ narciarskie motorowodne
~ motorowe podwodne
~ na orientację
wielo dyscyplinowe

ORGANIZACJA OBOZU WĘDROWNEGO

Obóz wędrowny to pokonywanie trasy pieszo lub przy pomocy środków lokomocji ( rower, kajak, żaglówka,)z lekkim sprzętem obozowym, namiotami, prowiantem i przyborami kuchennymi.

Uczestnicy obozy wędrownego sami troszczą się o przygotowanie posiłków, organizację miejsca noclegowe, jak również są odpowiedzialni za przygotowanie i realizację programu krajoznawczego na obozie.

Cykl przygotowawczy obejmuje bez wyjątku wszystkich jego uczestników to od precyzji wykonania przyporządkowanych im zadań zależy prowadzenie całego przedsięwzięcia.
Rola kierownika obozu sprowadza się w tym czasie do czynności motywacyjnych inspirujących, kontrolnych stosunku do działań poszczególnych grup. Tak pojmowana praca uczestników wyrabia w nich samodzielność, systematyczność, pracowitość itp.

Dla osiągnięcia sukcesu organizacji należy zwrócić uwagę na:
1) właściwe przygotowanie programu obozu ze szczególnym celu, jak i sposobu realizacji.
2) Umiejętny dobór grupy według norm liczebności uczestników
3) Prawidłowe przygotowanie uczestników do czekających ich obowiązków wysiłku fizycznego.
4) Umiejętny wybór terenu obozu i jego podział na etapy.
5) Zaktywizowanie wszystkich uczestników do prac przygotowawczych.
6) Zorganizowanie odpowiedniej ilości funduszy
7) Systematyczność i dokładność realizacji programu obozu

Na dobre zaplanowanie i przeprowadzenie obozu wędrownego składają się następujące elementy:
- planowanie
- programowanie
- przeprowadzenie
- podsumowanie obozu.

Planowanie:
 Uczestnicy obozu, poznanie takich cech jak: wiek, zainteresowanie, kultura turystyczna, zaawansowanie turystyczne, sprawność fizyczna itp.
 Wybór terenu turystycznego, zainteresowań oraz posiadanie sprzętu.

Programowanie:
Należy zwrócić uwagę na:
Przygotowanie organizacyjne: Najważniejszą czynnością w tej fazie jest podział na grupy działania:
1) Grupa programowa do jej zadań należy:
- opracowanie reguł obozu
- opracowanie programu obozu
- opracowanie trasy wędrówki obozu
- podział tematyki krajoznawczej wśród uczestników
- ustalenie sposobu żywienia
- opracowanie rozkładu dnia.
2) grupa finansowa – przygotuje:
- opracowanie…preliminarza
- zamówienie usług turystycznych, w skład których wchodzą min: rezerwacja
noclegów, wyżywienia, zwiedzanie.
2) grupa sprzętowa powinna zadbać o:
- kompletowanie i przygotowanie sprzętu turystycznego ( jeżeli wymaga tego sprzęt należy zadbać o jego naprawę)niezbędnego do realizacji obozu wędrownego.
3) Grupa sportowo –rekreacyjna
- przygotowanie i prowadzenie treningu przygotowawczego
- organizację czasu wolnego na obozie.

Przygotowanie treści poznawczych:
a) Wyznaczenie celu poznawczego obozu
b) Opracowanie podzielonych wcześniej tematów krajoznawczych
c) krajoznawczych wybór terenu i trasy obozu wędrownego

Wybierając teren dla obozu uwzględnić należy:
 stopień dostępności terenu ( skalę trudności marszu, jazdy i pływania)
 Liczbę dni przeznaczonych na wędrówkę
 Porę i dnia i roku związana z tym długość dnia.
 Stopień zaawansowania turystycznego uczestników oraz ich wiek.
 Możliwości noclegowe odpowiedniego terenu
 Stan posiadanych funduszy oraz sprzęt turystycznego
 Wielkość i natężenie ruchu turystycznego.

Przy opracowaniu trasy obozu należy przestrzegać następujących zasad:
 Trasę dzieli się na odcinki dzienne
 Wybór trasy uzależniony jest od istniejącego na danym terenie pola namiotowego oraz wody potrzebnej do gotowanie i mycia się.
 Odcinki dzienne uzależnione są także od miejsc, w których można uzupełnić produkty żywnościowe
 Odcinki dłuższe i bardziej forsowne należy przeplatać odcinkami mniej męczącymi i krótszymi
 1 dzień wędrówki powinien być mniej męczący i krótszy
 wysiłek należy zwiększać stopniowo
 w ostatnim dniu obozu oznacza się godzinę powrotu do domów.

Gromadzenie funduszy:
Po przygotowaniu dokładnego preliminarza obozu podejmować należy działania mające na celu zdobycie środków na organizowanie obozu. Polegają one na:
 staraniach dotacje od sponsorów oraz instytucji
 organizacji różnorodnych imprez dochodowych takich jak: festyny, zabawy.
 Praca własna uczestników w przygotowaniu obozu.]

Przygotowanie kondycyjne i techniczne:
Organizacje krótkich wypadów, spacerów, kajakowych itp.
Poprzez wielogodzinne wycieczki i wycieczki z noclegiem na polu biwakowym z realizacją programu wchodzącego w skład pierwszego etapu wędrówki.

Przeprowadzenie:
Podczas wędrówki należy zwrócić uwagę na:
 Zasady i metody pokonywania trasy
 Organizacja dnia wycieczki
 Stosowanie się do norm obciążenia dziennymi odcinkami tras
 Obciążenie sprzętem turystycznym uczestników
 Realizowanie programu obozu
 Stosowanie się do regulaminu
 Tam gdzie jest grupa należy kierować się wskazówkami, nakazami i zakazami jakie obowiązują w danym miejscu.
 Wywiązanie się osób z ich funkcji
 Samopoczucie uczestników wędrówki
 Dokonanie podsumowania obozu przed jego zakończeniem.

Podsumowanie:
 Opracowanie i terminowo oddać sprawdzenie wyjazdu
 Rozliczyć dokumentacje finansową imprezy ( wszelkiego rodzaju rachunki za usługi turystyczne)
 Przygotować archiwum obozu
 Zorganizować spotkanie po obozie.

Zasady bezpieczeństwa na obozach wędrownych.
Turystyka kwalifikowana łączy w sobie wiele dziedzin działalności turystycznych, związanych z wędrowaniem w zróżnicowanym terminie, środowisku przyrodniczym.
Wędrówka najczęściej odbywa się za pomocą własnych mięśni, ale również środków lokomocji tj: rowery, żaglówka kolej.

KADRA TURYSTYCZNA

Najstarsza kadra turystyki wywodzi się z Towarzystwa Tatrzańskiego są to przewodnicy Turystyczni.

3 grupy przewodników:
- górscy
- miejscy
- terenowi

Przewodnikiem może zostać osoba pełnoletnia, która posiada wykształcenie średnie, dysponuje dobrymi warunkami zdrowotnymi, miła prezencją oraz odbędzie kurs zakończony egzaminem pod komisją powołaną przez wojewodę.

Wymagania:
Oczekuje się od niego przede wszystkim wszechstronnej wiedzy i rzetelnej wiedzy. Przewodnik jest jednocześnie opiekunem powierzonych jego pieczy turystów, zapewnia im bezpieczeństwo, jak również musi posiadać umiejętności udzielania 1 pomocy. Pełni również funkcje wychowawcze, pilnuje przestrzegania porządku itp.
Poza wymienionymi 3 grupami przewodników wyróżnia się jeszcze dodatkowo 4 rodzaje przewodników:
- przewodnicy górscy

Plan wycieczki:
3 podstawowe grupy obowiązków:
• Obowiązek zapewnienia i realizacji na rzecz uczestników wszystkich świadczeń objętych programem wycieczki w odpowiedniej ilości, jakości i terminie.
• obowiązek opieki nad uczestnikami. Obowiązek opieki nad uczestnikami jest co najmniej, równorzędny z obowiązkiem zapewnienia wykonania świadczeń a ustawy o usługach turystycznych umieszcza ten obowiązek nawet na 1 miesiąc.
• Obowiązek świadczenia informacji krajoznawczej dotyczy podstawowej informacji krajoznawczej o trasie podróży oraz informacji o krajach i miejscowościach docelowych.

Wymogi stawiane pilotom i przewodnikom :
- cierpliwy, wyrozumiały, sympatyczny
- inteligentny
- łagodny, uprzejmy, kulturalny
- chętnie odpowiada na pytania turystów
- nie przemęcza turystów
- wprowadza w dobry humor uczestników
- mówić żywo, obrazowo, głośno, poprawną polszczyzną lub innym językiem
- umiejętność przystosowania się do poziomu grupy.

Przodownicy turystyki kwalifikowanej
Nie jest to uprawnienie państwowe ale uznawane
Są inicjatorami rozwoju swojej dyscypliny turystyki oraz krajoznawstwa.

Do ich zadań należy:
- Nauczanie zasad prawidłowej działalności turystycznej
- Prowadzenie i opracowanie programu wycieczek, imprez turystyki kwalifikowanej tj: rajdy, zloty, spływy
- Potwierdzenie uzyskanych punktów na odznaki turystyczne.

Tytuł przodownika turystycznego pochodzi od przewodzenia w określonej dyscyplinie i wywodzi się z Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego gdzie była funkcja przewodnika Górskiej odznaki turystycznej.

GŁÓWNI ORGANIZATORZY TURYSTYKI

Poza wymienionymi organizacjami turystyka kwalifikowana stanowi istotny element w organizowanych przez kościół Rzymsko Katolicki młodzieżowych obozów wędrownych.

PTTK wypracowało i stosuje model kształtowania turysty kwalifikowanego poczynając od początkującego turysty, a skończywszy na osobie przygotowanej do uprawiania turystyki kwalifikowanej w ramach wybranej dziedziny turystyki oraz do organizowania imprez takiej turystyki dla innych.

PTTK koncentruje się w znacznym rozmiarze na działalności ukierunkowanej na turystę kwalifikowanym i upowszechniania turystyki kwalifikowanej.

System kwalifikowania w PTTK podnosi wiedzę turystyczna i krajoznawczą członków towarzystwa, która umożliwia im samodzielne organizowanie aktywności w wybranej dyscyplinie turystycznej oraz prowadzenie imprez turystyki kwalifikowanej dla innych.

System odznak turystyki kwalifikowanej
Odznaki ma każda dyscyplina turystyki kwalifikowanej. Zdobycie ich jest obwarowane odpowiednimi regulaminami. Im wyższe miejsce w hierarchii zajmuje odznaka tym jej zdobycie wymaga włożenia większego wysiłku fizycznego i intelektualnego, wymaga wyższej normy kwalifikowanej.

System znakowanych szlaków turystycznych.
Jest ukierunkowany na kształtowanie wiedzy i umiejętności turysty kwalifikowanego od jego pierwszego zetknięcia się z turystyką, gdy jeszcze nie widział, że będzie turystą kwalifikowanym. Jest wykorzystywany szczególnie chętnie w początkowym okresie uprawiania turystyki gdy jeszcze samemu trudno dać sobie rade z zaplanowaniem atrakcyjnej trasy należycie dobranej do potrzeb krajoznawczych i możliwości fizycznych.

Zagospodarowanie turystyczne kraju;
Schroniska, wypożyczalnie sprzętu informacja turystyczna – przeznaczona dla różnych turystów o różnym stopniu przygotowania turystycznego. Rozmieszczenie poszczególnych obiektów w terenie ma zapewnić możliwość przemieszczania się turysty w określonym czasie od jednego obiektu do kolejnego leżącego na konkretnym oznakowanym szlaku turystycznym.

Organizacja imprez
• Ogólnopolski młodzieżowy konkurs wiedzy krajoznawczej
• Młodzieżowe szkoły turystyki przeznaczone dla początkujących młodych turystów
• Konkursy krasomówcze organizowane na zamku Golbiu i Dobryniu dla przewodników PTTK i młodzieży szkolnej
• Ogólnopolskie rajdy wykwalifikowanej, szczególnie w ramach turystyki pieszej i górskiej
• Ogólnopolskie spływy kajakowe i żeglarskie
• Rajdy, złaz, zloty, spływy, rejsy w ramach turystyki kwalifikowanej
• Obozy turystyki krajoznawczej stacjonarne i wędrowne.
• Szlaki turystyki nizinnej, wodne, górskie letnie i narciarskie. Wydawnictwa krajoznawcze i turystyczne, przewodniki i poradniki

ZHP

Harcerstwo – jest to doskonała szkoła wpajania zasad i nawyków działalności krajoznawczo- turystycznej wśród społeczeństwa, przy czym walorem tej działalności jest to, że pracę taką rozpoczynamy z najmłodszymi członkami tego społeczeństwa przygotowując ich stopniowo do umiejętnego organizowania sobie wartościowych sposobów wypoczynkowych.
Harcerstwo dysponuje wypróbowanym w zakresie organizowania krajoznawstwa turystyki wśród dzieci i młodzieży, systemem uwzględniającym zasadę dostosowania stopnia trudności do wieku uczestników oraz szeroko rozwiniętej pracy samowychowawczej, opierając się min na sprawnościach obejmujących różne dziedziny wiedzy i umiejętności- artystyczne, sportowe, przyrodnicze techniczne.
Sprawności z zakresu turystyki są opracowywane według zasady stopniowania trudności i stopniowego wprowadzania harcerzy w zakres praktycznej i teoretycznej wiedzy krajoznawczo turystycznej.

Turysta – musi poznać tereny wycieczkowe w obrębie 50 km od miejsca swojego zamieszkania. Potrafi wskazać najpiękniejsze tereny turystyczne w Polsce. Odbył kilkanaście wycieczek w różnych terenach ( w górach, na lądzie, w lesie). Zorganizował dla drużyny wycieczki o różnej tematyce, zwłaszcza o charakterze poznawczym takich jak zwiedzanie obiektów zabytkowych, przyrodniczych itp.

Wędrowiec – uczestniczył w kilkudniowych wyprawach – rajdach z nocowaniem w schroniskach, namiotach, pod gołym niebem. W czasie obozów wędrownych zainteresował się historią poznawanych miejsc i ludzi tam żyjących. Zachęcał ich do wędrówki tym samym tropem, zorganizował rajd według programu przez siebie przygotowanego na wybranej przez uczestników trasie.

Włóczęga – zdobył srebrną odznakę turystyki pieszej PTTK. Poznał szlaki turystyczne swojego regiony, znajdujące się w ich pobliżu tereny obozowe lub biwakowe oraz schroniska PTTK i PTSM. Uczestniczył,w co najmniej 6 wycieczkach drużyny i obozie wędrownym oraz samotnej jednodniowej wędrówce. Poznał historię turystyki i krajoznawstwa w Polsce.
W dotychczasowej działalności drużyn i turystów jest preferowana turystyka kwalifikowana: obozy wędrowne, wycieczki, rajdy żeglarskie, obozy specjalistyczne. W działalności krajoznawczo – turystycznej harcerzy dominują rajdy, zloty, złazy.
W szeregach kadry harcerz znajduje się pewna liczba przewodników oraz organizacji turystyki kwalifikowanej.

ZRZESZENIE LZS

Zrzeszenie to powstało w 1946 roku jako miejska organizacja, którą w 1960 roku przekształcono w organizację sportowo – turystyczną. Zadaniem w zakresie turystyki i wypoczynku w środowisku miejskim zajmują się społeczne komisje turystyki miejskiej, działające przy instancjach LZS pod kierunkiem Centralnej Komisji Turystyki Miejskiej Rady Głównej LZS.

Program działalności krajoznawczo turystycznej LZS uwzględnia przede wszystkim tanie i ogólnodostępne formy turystyki masowej i kwalifikowanej, Powtarzane w systemie akcji imprez konkursów.

Ważną rolę modelową, szkoleniową i instruktażową odgrywają konkursy i imprezy centralne organizowane w pięciu podstawowych dyscyplinach turystyki kwalifikowanej, narciarskiej.

Dają one możliwość zdobywania i wymiany doświadczeń, popularyzowaniu turystyki kwalifikowanej w środowisku szkół rolniczych, wiejskich szkół podstawowych wśród mieszkańców wsi. Popularyzuje się w społeczeństwie wiejskim najlepsze formy turystyki i wypoczynku. Tworzą warunki do uprawniania turystyki i uczestnictwa w rekreacji.

Zrzeszenie to prowadzi ogólnopolskie konkursy i akcje turystyczne min:
• Konkurs obozów wędrownych dla młodzieży szkół rolniczych wiejskich szkół podstawowych szlakiem wiedzy i przygód
• Konkurs na najaktywniejszego organizatora turystyki
• Konkurs na najlepszą wieś letniskową
• Organizuje zimowe i letnie imprezy turystyczne dla mieszkańców wsi.]
Ciekawą akcją zrzeszenia było wytyczenie tras turystycznych wiodących przez wsie o miasteczka rolnicze atrakcyjne turystycznie i krajoznawczo.

Instruktorzy turystyki krajoznawczej i motorowej szkoleni są wspólnie z Polskim związkiem Kajakowym i Polskim związkiem Motorowym LZS współpracuje w organizacji turystyki krajoznawczej na wsiach ze związkiem Młodzieży Wiejskiej ( ZMW) Związek ten organizuje obozy wędrowne, rajdy i zloty. Zarządy wojewódzkie ZMW organizują obozy jeździeckie i spływy kajakowe.

PTSM

W PTSM znaczną role odgrywa turystyka, co wyraża się poprzez fakt, iż organizacja ta:
• Udziela noclegów młodzieży szkolnej, Członkom Międzynarodowej federacji Schronisk Młodzieżowych.
• Rozbudowuje schroniska stałe i sezonowe oraz je modernizuje
• Tworzy sieć około 200 typowych tras do odbywania wielodniowych wędrówek pieszych I rowerowych, z których corocznie korzysta ok. 400 zespołów wędrownych.
• Organizuje złazy, złoty, rajdy, olimpiady, sejmiki
• Tworzy koła PTSM na terenie poszczególnych szkół i programuje ich pracę.

Szkoła
Instytucja ta jest zainteresowana rozwijaniem turystyki krajowej wśród dzieci i młodzieży szkolnej. Wycieczki, biwaki, obozy wędrowne. Uczą młodzież turystyki kwalifikowanej, a przez pierwsze wrażenia i doświadczenia młodzież zdecyduje czy potrzeby z dziedziny działalności turystycznej zostaną rozbudowane.

Szkolne koła krajoznawcze turystyki, zakładane przez ZHP, PTSM, PTTK, CZS,ZMW organizują:
• Wycieczki, imprezy i inne
• Obozy wędrowne w czasie wakacji letnich czy zimowych
• Szefa wśród uczniów kulturę uprawiania turystyki i wypoczynku po nauce
• Opiekę nad szkolnymi schroniskami młodzieżowymi i wypożyczalnia sprzętu,

TURYSTYKA KWALIFIKOWANA JAKO SEKTOR DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

3 grupy funkcji:
- społeczno – wychowawcza
- społeczno – gospodarcza ( ekonomiczna)
- rekreacyjno –zdrowotna

Następuje samoorganizowanie wyjazdu.
W turystyce kwalifikowanej następuje korzystanie z miejsc, które nie są zagospodarowane, ponosi się wtedy niższe koszty.
W turystyce mamy do czynienia z 4 etapami konsumpcji:

1. Przygotowanie
Następuje zmiana w konsumpcji ( każdy zbiera środki), podjęcie dodatkowej pracy, zwiększenie produkcji, obrotu, wzrost gospodarczy, powstają punkty informacji turystycznej, wzbogacenie rynku lokalnego, następuje również odpływ środków pieniężnych.

2. Podróż ( tam) i ( powrót)
Mamy tu do czynienia z zapotrzebowaniem środków transportu.
- pobudzenie inwestycji z zakresu infrastruktury transportowej ( produkcja środków transportu, wzrostu tam zatrudnienia)
- pobudzenie gospodarki transportowej.

3. Popyt
- wzrost aktywacji społeczeństw
- wzrosty zatrudnienia, następuje ożywienie gospodarcze.
- Wzrost wpływu z tytułu świadczeń usług ( wzbogacenie się budżetów terenowych)
- Zwiększa się siła nabywcza
- Rozwój inwestycji i bazy turystycznej i wzrost zatrudnienia
- Rozwój ,miejscowości recepcyjnej.

3,5 – tyle wynosi mnożnik turystyczny w Azji

Koszty imprezy turystyki kwalifikowanej – co wpływa?
- nocleg
- cena
- wyżywienie
- wypożyczenie sprzętu turystycznego
- dojazd
- opłaty za usługi