Charakterystyka Tygellina "Quo Vadis"

Autorem powieści "Quo vadis" jest Henryk Sienkiewicz.Henryk Sienkiewicz wybiera czasy starożytnego Rzymu za panowania okrutnego cezara Nerona. Akcja powieści toczy się w latach 63-66. W utworze występują dwa wątki- historyczny i miłosny, które przeplatają się ze sobą. Widzimy też obraz dwóch światów- upadającego pogańskiego Rzymu i rodzącego się chrześcijaństwa. Reprezentantem pogaństwa jest m.in. Ofroniusz Tygellin.

Tygellin jest to człowiek gotowy na wszystko jeżeli by to miało przynieść mu korzyści. Często posługiwał się do tego kłamstwem i zdradą. Jest on jednym z największych prześladowców chrześcijan co udowodnił skazując na cierpienia Chilona Chilonidesa. Uwielbia on zadawać ból i go oblądać.

"(...)Popełniłeś zbrodnię obrazy majestatu i kara cię nie ominie. Lecz jeśli jutro oświadczysz w amfiteatrze, żeś był pijany i szalony i że sprawcami pożaru są chrześcijanie, kara twoja skończy się na chłoście i wygnaniu. Nie mogę, panie!(...) i ja wierzę w Chrystusa(...)I nagle nagromadzona w jego piersi wściekłość zerwała tamę. Skoczywszy do Chilona chwycił go obiema rękami za brodę, zwalił na ziemię i począł deptać powtarzając z pianą w ustach (...) Na męki z nim!(...)"

Tygiellin chcąc się przypodobać władcy zadeklarował podpalenie Rzymu, którego sam dokona, aby Neron mógł zobaczyć palące się miasto, aby napisał sztukę godną dzieła Homera. Oraz podsunął on myśl, aby o zagładę miasta oskarżyć chrześcijan.
Tygellin miał jednego "groźnego" rywala. Był nim Petroniusz.

"(...) Tygellinus okazuje mi już jawna nieprzyjaźń.Dotychczas nie może mi dać rady, ma wszelako nade mną jedną wyższość. Oto bardziej dba o życie i zarazem jest większym łotrem ode mnie, co go zbliża do Ahenobarba.(...)"

Tygellin jest jedną z najbardziej negatywnych postaci z powieści.