Charakterystyka Tygellina

Ofroniusz Tygellin (Tygellinus) był jedenym z bohaterów książki Henryka Sienkiewicz Quo Vadis. Mieszkał w Rzymie. Cezar mianował go prefektem pretorianów.
Był jednym z najokrutniejszych i najbardziej bezwzględnych osób w Rzymie. Skazywał na tortury wiele osób np. Chilonowi kazał wyrwać język. Zrobił by wszystko, aby ratować swe życie, nawet zagroził cezarowi :
„ - Tygellinie – rzekł po chwili – ty spaliłeś Rzym!
Po zgromadzonych przebiegł dreszcz. Zrozumieli, że cezar tym razem przestał żartować i że nadchodzi chwila brzemienna w wypadki.
A twarz Tygellina skurczyła się jak paszcza psa gotowego kąsać.
- Spaliłem Rzym z twego rozkazu – rzekł. ”
Aby osiągnąć swe celu posługiwał się kłamstwem. Jak prawie każdy patrycjusz uwielbiał patrzeć jak ktoś cierpi. Liczyły się dla niego tylko pieniądze. Próbował konkurować z mądrzejszym od siebie Petroniuszem o względy cezara, podlizywał mu się. Powierzchownie wierzył w wielu bogów. Wykorzystał to, że Neron poszukiwał ludzi, na których mógłby zrzucić winę za podpalenie Rzymu. Podsunął mu pomysł, aby to chrześcijanie byli kozłami ofiarnymi. Pomysł ten podsunęła sprzyjająca mu Poppea Augusta.
Petroniusz nie znosił go i uważał go za półgłówka. Wiedział, że Tygellin nie może rywalizować z nim podczas dyskusji na temat literatury i sztuki.
Był on postacią negatywną. Osobiście jego postać nie zaciekawiła, a wręcz odepchnęła mnie. Nie mógłbym patrzeć na tortury, na które skazał chrześcijan.