Odyseusz

Odyseusz - bohater Odysei Homera. Legendarny król Itaki, żołnierz i podróżnik. Syn Herosa Laertesa i jego małżonki Antyklei. Obok Heraklesa i Tezeusza jest najbardziej znanym bohaterem greckich mitów i legend. Odyseusz miał wybrać pośród Hery, Afrodyty i Hestii która z nich jest najpiękniejsza i właśnie to, według mitologii Greckiej spowodowało Wojną Trojańską (szczegóły w micie o Odyseuszu).
Porzucając piękną żonę Penelopę i malutkiego syna Telemacha, obiecywał Odyseusz jak najrychlej powrócić z wojny. Tymczasem lata mijały, a wojna trwała.

1. Przepłynęli całe Morze Egejskie, gdy nagle zerwał się wicher i zaniósł statki Odyseusza ku nieznanym wybrzeżom. Był to kraj Lotofagów. Zamiast zboża rosły tam łany lotosów. Kto skosztował owego czarodziejskiego ziela, nie chciał już wracać do ojczyzny. Kilku towarzyszy Odyseusza zjadło parę lotosów i musieli ich gwałtem zabierać na pokład, bo chcieli zostać.

2. Żeglując po Morzu Sycylijskim statki Odyseusza przybiły do ziemi urodzajnej. Wszystko to należało do cyklopów, olbrzymów o jednym oku w środku czoła. Najpotężniejszy wśród nich był Polifem, syn Posejdona. Odyseusz wziął dwunastu towarzyszy, bukłak wybornego wina, trochę zapasów i ruszył w głąb kraju chcąc poznać obyczaje dziwnych mieszkańców. Pieczara, w której mieszkał Polifem, była pusta. Weszli tedy i czekali. Polifem przyszedł dopiero pod wieczór. Zapędził trzodę do pieczary, a wejście zamknął ogromnym głazem. Na jego widok Odyseuszowi i jego towarzyszom struchlały serca. Odyseusz powiedział, że nazywa się nikt i poczęstował gospodarza winem. Kiedy Polifem zasnął, Odyseusz rozpalił ogień, włożył olbrzymi drąg do ognia i kiedy drzewo się zajęło, włożył rozżarzone w oko Polifema. Oślepiony cyklop strasznie ryczał, aż drżały ściany pieczary. Chciał pochwycić Odyseusza i jego towarzyszy. Wtedy chytry król Itaki obmyślił nowy podstęp. Przywiązał siebie i towarzyszy pod brzuchami baranów i razem z trzodą wymknął się z więzienia.

Odyseusz ze swojego okrętu, odbijając od brzegu, zaczął przechwalać się: ”Słuchaj, cyklopie. Oślepił ciebie ten, co zburzył Troję”. Wtedy Polifem poprosił swojego ojca

Posejdona o pomoc i rzucili klątwę na Odyseusza, która miała się spełnić co do słowa.

3. Zawinęły okręty Odyseusza do wyspy Eoli. Król wiatrów Eola, który go polubił, dał mu worek skórzany, gdzie były zamknięte wszystkie wiatry. Kiedy Odyseusz spał, towarzysze rozwiązali worek. Srogie wiatry porwały okręty i zapędziły daleko.

4. Po tygodniu dopłynęli do jakiejś przystani. Mieszkał tam król potężnego ludu Lastygonów. Byli ludożercami. Napadli na statki. Ocalał tylko okręt Odyseusza :jedenaście innych wraz z całą zdobyczą pochłonęło morze.

5. Okręt Odyseusza wymagał naprawy, a ludzie potrzebowali wytchnienia i posiłku. Przybyli więc do wyspy. W prześlicznej dolinie stał zamek czarodziejki Kirke. Towarzyszy Odyseusza Kirke zamieniła w świnie i zapędziła ich do obory. Lecz Odyseusz skoczył do niej z mieczem. Czarownica padła na kolana i prosiła o przebaczenie. Wróciła jego towarzyszom kształt ludzki. A była tak łagodna i kochająca, że Odyseusz przesiedział w jej pałacu cały rok. A kiedy odjeżdżał, Kirke powiedziała mu, że musi udać się na najdalsze krańce zachodu i w podziemiach wywołać duszę wróżbity Terezjasza i wziąć od niego rady na dalsze życie.

6. Długo żeglował do mrocznej krainy Kimerejczyków, którzy nigdy słońca nie widzą. Mieczem wykopał dół w ziemi: najpierw lal miód i mleko, potem wino, wreszcie wodę, zmieszaną z odrobiną mąki. Wybrał kilka czarnych owiec, poderżnął im gardła. Zapach świeżej krwi zwabił błędne dusze zmarłych. Na koniec przyszedł Terezjasz.

Przepowiedział mu dalszą tułaczkę.

7. Wracał Odyseusz tą samą drogą. Raz jeszcze odwiedził swoją przyjaciółkę Kirke. Łagodny wiatr zaniósł okręt Odyseusza do wyspy Syren. Syreny miały głos tak cudny, że kto je posłyszał, odkładał wiosła i zapominał o falach. Wtedy okręt rozbijał się. Aby towarzysze nie ulegli czarowi syreniego śpiewu, zalepił im Odyseusz uszy woskiem. Sam zaś kazał się przywiązać do masztu mocnymi powrozami. Syreny wabiły żeglarzy najpiękniejszym śpiewem, ale załoga okrętu ich nie słyszała. Pod pieczarą Sykulli sześć paszcz okrutnych porwało z pokładu sześciu towarzyszy.

8. Stamtąd dopłynęli d o wyspy boga Słońca. Załoga była głodna i zabili kilka napotkanych na wyspie wołów. Wtem słońce się zaćmiło i rozszalała się taka burza, iż wszystkie statki zatonęły. Ocalał tylko Odyseusz! Przez dziewięć dni walczył z nawałnicą. Fale wyrzuciły go nabrzeg.

9. Rozbitka znalazła nimfa Kalipso. Karmiła go i poiła. Rychło Odyseusz wrócił do zdrowia. Był wspaniałym mężczyzną. Zawładnęła nim nimfa Kalipso. W ósmym roku miłosnej niewoli zjawił się nagle posłaniec bogów, Hermes. Oto Dzeus kazał mu wracać do rodzinnej ITAKI, do żony i syna. Kalipso dała mu zapasy na drogę. Odyseusz ruszył w drogę.

10. Dojrzał go Posedon i przypomniał prośbę Polifema. Trójzębem wzburzył morze! Przez dwa dni i noce zmagał się Odyseusz. Na koniec uczepił się jakiegoś wybrzeża i zemdlał.

11. Nazajutrz obudził go śmiech dziewcząt. To była królewna Nauzyka a ze swoimi dworkami. Nauzykaa dała mu jeść, zadbała i Odyseusz wyglądał jak król. Pokazała mu drogę do pałacu i odjechała. ODYSEUSZ znajdował się na Scherii, wyspie zamieszkałej przez Feaków. Wiedli oni życie zbożne i spokojne. Od nich dostał Odyseusz statek i bogate dary. Odyseusz spał, gdy wraz z nową załogą przybył do ITAKI. Wyniesiono go śpiącego na brzeg, a skarby ukryto. Wtedy zjawiła się Atena i powiedziała, że wszyscy uważają go za zmarłego. Jego Itaka jest biedna, a zalotnicy starają się o rękę jego żony Penelopy, która ich zwodzi. Powiedziała, że nie wyjdzie za mąż, póki nie uszyje szaty pośmiertnej dla ojca. Aby zyskać na czasie: w dzień szyła, a w noc je pruła. Dla niepoznania zamieniła bogini Atena Odyseusza w żebraka. Odyseusz wszedł do pałacu. Zalotnicy, choć potężnej byli budowy, nie mieli siły, by strzelać z łuku Odyseusza. On zaś naciągnął łuk i wypuścił strzałę. Opadły zeń łachmany żebracze. Penelopa padła mu w ramiona. W domu nie było go dziesięć lat. Potem Odyseusz czekał na śmierć, która miała doń wyjść z morza.