Antyk - ściąga.

BibliaBiblia czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, to zbiór ksiąg religijnych judaizmu i chrześcijaństwa. Składają się na nią 73 księgi i zestaw ten jest kanonicznie nienaruszalny.Księgi Biblii pisane były w ciągu wieków przez różnych autorów. Najstarszy papirus z fragmentami “Ewangelii św. Jana” odnaleziony w Egipcie, pochodzi z lat 98-138. Najstarsze teksty najprawdopodobniej powstały w XIII wieku p.n.e., najmłodszymi są: “Ewangelia” i “Apokalipsa św. Jana”. Oryginalne teksty zostały spisane w trzech różnych językach: hebrajskim, aramejskim i greckim. Nowy Testament - w języku greckim, oprócz Ewangelii św. Mateusza, prawdopodobnie napisanej po aramejsku.Księgi zawierające teksty prawne łączono z imieniem proroka Mojżesza (twórcą prawa izraelskiego), księgi tzw. mądrościowe (najpiękniejsze literacko) - z królem Salomonem, hymny i psalmy - z królem Dawidem.Stary TestamentMaterię Starego Testamentu stanowią wydarzenia z doby poprzedzającej przyjście Chrystusa na świat i wykład wiary tzw. Starego Zakonu spisane w 46 księgach.Zbiór zaczyna Pięcioksiąg zwany też Torą, przypisywany prawodawcy i wodzowi narodu izraelskiego, Mojżeszowi. Później następują między innymi:— Księga Psalmów,— Pieśń nad Pieśniami,— Księga Koheleta,— Księga Hioba,— Płacz (lamentacje) Jeremiasza.Nowy Testament27 Ksiąg Nowego Testamentu opowiada dzieje Chrystusa i Rodziny Świętej, mówi o działalności Apostołów już po śmierci Chrystusa. Wykłada nauki Chrystusowe. Do kanonu należą: Księgi Historyczne, na które składają się:Ewangelie, w dosłownym tłumaczeniu z j. greckiego: “radosne wieści, dobre nowiny”, spisane przez trzech synoptyków: św. Mateusza, Marka i Łukasza oraz czwarta, w powszechnym mniemaniu najpiękniejsza, najoryginalniejsza i najgłębsza, św. Jana, najmłodszego spośród Apostołów. Dzieje Apostolskie - relacje z apostolskiej działalności św. Piotra (jednego z dwunastu apostołów, męczennika rozsławionego przez H. Sienkiewicza w “Quo vadis”, jedynego, który do dziś ma swego następcę w osobie papieża) i św. Pawła z Tarsu (nazywanego też “Apostołem Narodów” ze względu na zapał z jakim odbywał podróże misyjne), obrazujące rozpowszechnianie się idei chrześcijaństwa, spisane prawdopodobnie przez św. Łukasza, ucznia tego ostatniego. Dzieło jest niejednorodne stylistycznie, zawiera zarówno mowy-katechezy Piotra i Pawła, jak i relacje z podróży, w których wybitną rolę odgrywają epizody.21 Listów Apostolskich, w tym aż 14 pisanych przez św. Pawła, a 7 przez innych Apostołów.List w starożytności był popularnym gatunkiem literackim i służył nie tylko do przekazywania informacji, ale także stanowił płaszczyznę rozważań filozoficznych i religijnych. Księga Rodzaju Księga Rodzaju opowiada o: Działaniach Boga, który stoi na straży sprawiedliwości: stworzeniu świata i człowieka,wygnaniu z Edenu (raju) Adama i Ewy, zesłaniu potopu, dwukrotnym zawiązaniu przymierza wpierw z Noem, później z Abrahamem, pomieszaniu języków. Działaniach ludzi, którzy postępują dobrze, gdy słuchają Boga:złamaniu zakazu Boga,zabiciu Abla przez Kaina,budowie wieży Babel,cnotliwym i zgodnym z wolą Boga życiu Abrahama,Sodomie i Gomorze. Kosmogonię biblijną (opis stworzenia świata) w Biblii należy traktować jako poemat. Sześć dni stworzenia świata to jakby sześć strof swoistej pieśni z refrenem: “I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy, drugi, trzeci... A widział Bóg, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre”.W początkowych trzech strofach jest mowa o oddzieleniu światłości od ciemności, mórz od lądów i o pojawieniu się roślinności. Kolejne trzy zwrotki przedstawiają stworzenie: nieba ze słońcem, księżycem, gwiazdami, w wodzie - ryb, w powietrzu - ptaków, na ziemi - stworzenie zwierząt i człowieka. W siódmym dniu Bóg odpoczywał i ta informacja przyjmowana jest jako nakaz świętowania i ma charakter religijny.Z opisu wynikają prawdy religijne:Jest tylko jeden istniejący poza czasem, wszechmocny Bóg, który swoją mocą wszystko powołał do istnienia. Świat pochodzi od Boga i od niego zależy; ciała niebieskie nie są więc bóstwami (jak to głosił ówczesny politeizm).Człowiek został stworzony na “obraz i podobieństwo Boże”, czyli ma w sobie coś boskiego.Biblia głosi, że świat jest procesem stawania się - historią; to, co stworzył Bóg jest zawsze dobre, zło zostało zawinione przez nadużycie wolności człowieka.PrzypowieściPrzypowieści biblijne mogą mieć znaczenie dosłowne i alegoryczne. Przypowieść (parabola) - gatunek literatury moralistycznej o charakterze narracyjnym, w którym przedstawione postacie i zdarzenia służą wyrażeniu uniwersalnych- ponadczasowych prawd. Świat przedstawiony służy wyrażeniu głębszej prawdymoralnej, filozoficznej lub religijnej. Stąd przypowieść posiada znaczenie alegoryczne lub symboliczne.W Starym Testamencie, w Księdze Rodzaju znajdujemy przypowieść o Hiobie, prawdopodobnie postaci historycznej, o której wspomina prorok Ezehiel, nazywając go “mężem sprawiedliwym”. Dramat Hioba ma charakter osobisty. Doświadczany przez Boga, który wpierw odebrał mu dziesięcioro dzieci, ogromny majątek, a na koniec zesłał trąd, walczy godnie z przeciwnościami losu. Dla jego przyjaciół istnieje oczywista zależność pomiędzy winą a karą. Cierpi godnie, domaga się tylko rozmowy z Bogiem, bo chce mieć prawo do obrony. Uległość i wierność Hioba zostanie jednak wynagrodzona, Bóg odwróci nieszczęścia. W kulturze europejskiej Hiob jest archetypem człowieka ciężko doświadczonego przez los, cierpiącego niewinnie. Od imienia postaci powstało określenie “hiobowy” - pełen bólu i cierpienia; rozpaczliwy, przerażający, okropny, a wyrażenie “Hiobowa wieść” to wiadomość o nieszczęściu, straszliwym wypadku.Przypowieść O synu marnotrawnym (Łk. 15, 11-32) - wzruszająca przypowieść o miłosiernym umiłowaniu grzeszników przez Boga. Druga cześć poucza, że nawet ten (dobry Syn), kto zawsze pozostawał w domu Bożym, w rzeczywistości może być z dala od Boga zamknięty w pysze i złości swego serca. Nie jest zdolny do uczestnictwa w miłości. (Ojciec - Bóg radośnie witający nawróconego człowieka).ApokalipsaApokalipsa - to wypowiedź biblijna opisująca tajemnice czasów ostatecznych i wyjaśniająca sens dziejów ludzkości i świata. Podobne apokaliptyczno - prorockie teksty znajdują się w Starym Testamencie, w Księdze Daniela i Księdze Izajasza (Iz, 24 - 27).Apokalipsa zapowiada koniec świata i dzień Sądu Ostatecznego. Jezus Chrystus pojawi się jako Pantokrator, władca świata.Objawienie ujęte jest w formę siedmiu wizji poprzedzonych siedmioma listami skierowanymi do siedmiu Kościołów symbolizujących całe chrześcijaństwo.intronizacja, a potem gloryfikacja Jezusa - odkupiciela i Zbawcy całej ludzkości, którego symbolem jest Baranek paschalny. Intronizowany ma zapieczętowaną siedmioma pieczęciami Księgę Żywota. Kolejne łamania pieczęci określa zbliżanie się dnia sądu;wizja sądu ostatecznego;wizja niewiasty obleczonej w słońce, nękanej przez siedmiogłowego smoka;wizja opisująca siedem plag zesłanych na grzeszników;walka baranka ze smokiem;wizja opowiadająca o tysiącletnim królestwie Chrystusa;wizja ukazująca mieszkańcom ziemi wnętrze niebieskiego Jeruzalem. wagą w ręku - symbol głodu i czwarty na koniu trupio bladym oznacza śmierć.Zanim nastąpi dzień gniewu (dies irae) Bożego, pojawią się zwiastuny w postaci klęsk, jak wspominane konie Apokalipsy. Spadnie grad i ogień i spłonie trzecia cześć ziemi; spadnie gwiazda Piołun i pomrze wielu ludzi, bo rzeki staną się gorzkie, itd.