Charakterystyka Józefa Skawińskiego.

Głownym bohaterem noweli Henryka Sienkiewicza pt. "Latarnik" jest Józef Skawiński. Był on Polakiem, który 40 lat przebywał na emigracji. Jego rodzice zmarli, kiedy on był jeszcze małym chłopcem, więc nie pamiętał ich dobrze. Już jako młody chłopak walczył w powstaniu listopadowym. Następnie wyjechał i tułał się po całym świecie. W wieku 70 lat postanowił osiąść na stałe i spedzić swoje ostatnie dni jako latarnik.

Skawiński był zdrowym, dobrze zbudowanym i mocno opalonym mężczyzną. Jego postawa i ruchy wskazywały na to że był kiedyś żołnierzem. Był on starcem o białych włosach i niebieskich oczach.

Odznaczał się dobrocią, łagodnością, wrażliwością na losy ludzkie. Był smutny, przygnębiony, znużony, czuł się stary i zmęczony burzliwym życiem.

Cechowała go samodzielność, opanowanie, odwag, duża ufność, cierpliwość i wytrwałość. Był pracowity, o czym świadczy ilość wykonywanych przez niego zawodów. Był m.in. kopaczem złota, farmerem, poszukiwaczem diamentów.

Po kilku miesiącach pracy jako latarnik był bardzo szczęśliwy. Pokochał otaczającą go porzyrodę. Pokochał samotność. "Przed oczami ma wciąż ten sam widok, uroizmaicony tylko przez słońce, chmury czy deszcze, te same fale morskie, mewy, które chętnie karmiłi tych samych ludzi dostarczających mu żywność, ale mimo to ta praca mu odpowiada. Polubił, ją, wieżę, skalistą wysepkę, szum morskich fal i mewy"

Skawiński posiadał wiele umiejętnosci, które nabył podczas tułaczki po świecie. Umiejętności te przydawały mu się w kopaniu złota, poszukiwaniu diamentów.

Józef Skawiński był wielkim patriotą, dzilenym żołnierzem, o czym świadczą zdobyte przez niego odznaczenia. Zawsze dbał o innych, pomagał innym. Sądze, że jest postacią godną naśladowania.