Radości i smutki życia na wsi

Jak naprawdę wygląda życie na wsi? To pytanie zadało sobie na pewno wielu poetów, powieściopisarzy, malarzy, reżyserów. Próbując znaleźć na nie odpowiedź, stworzyli oni wiele wspaniałych dzieł, których głównym motywem była tematyka wiejska. Odpowiedzi na to pytanie szukało zapewne wielu ludzi, którzy mieli z tą tematyką bardzo małą styczność, bądź też, z różnych względów, nie mogli oni nigdy zasmakować wiejskiego życia. Według mnie, jest ono pełne zarówno radości, jak i smutku. Postaram się to udowodnić w mojej pracy.

Jeden z najlepszych powodów, dla których warto jest mieszkać na wsi, to bliski kontakt z naturą. Przekonują o tym również dwaj wybitni poeci renesansu – Jan Kochanowski oraz Mikołaj Rej. Mistrz z Czarnolasu w swej "Pieśni Świętojańskiej o Sobótce" ukazuje uroki życia ziemianina. Przekonuje nas, że o wiele lepiej jest być gospodarzem, aniżeli żołnierzem, podróżnikiem, czy dworzaninem. Według niego, rytm pracy ziemianina jest niczym niezakłócony, ale naturalnie wyznaczony przez pory roku, zaś jego zapłatą są dary przyrody – plony. Autor mówi o wsi, jako "wesołej" i "spokojnej". Stara się przedstawić ją w jak najlepszym świetle.

Wyidealizowane życie na wsi opisuje także Mikołaj Rej w "Żywocie człowieka poczciwego". Poeta ukazuje życie ziemianina w czasie czterech pór roku. Przyjemnością dla niego jest praca w sadzie i ogrodzie. Autor używa także zdrobnień, aby podkreślić swoje umiłowanie wiejskiego życia.
Jako ciekawe i przyjemne ukazuje je także dzieło Józefa Chełmońskiego pt. "Babie lato". Widzimy na nim uśmiechniętą pasterkę, która powierzywszy trzodę czujnemu psu, marzy, leżąc pośród pożółkłej już trawy, snując między palcami nić babiego lata.

Poruszając tematykę wiejską, nie sposób, nie wspomnieć także o utworze Władysława Reymonta pt. "Chłopi". Autor za swoje wspaniałe dzieło został nagrodzony Literacką Nagrodą Nobla. Jego powieść składa się z czterech tomów, zatytułowanych dokładnie tak, jak nazywają się pory roku. Szczegółowo przedstawiają one życie mieszkańców łowickiej wsi – ich zajęcia, ubiory, poglądy, obyczaje, konflikty.

Wielu artystów w tęsknocie za Ojczyzną, jej pięknem i krajobrazami wiejskimi, postanowiło umieścić motyw wsi w swoich dziełach. Da się go dostrzec w obrazach Marca Chagalla pt. "Ja i wieś" oraz "Autoportret z siedmioma palcami". Oglądając te wspaniałe dzieła, możemy odnajdywać w nich ciągle nowe treści. Na pierwszym z nich widzimy rolnika o zielonym obliczu oaz krowę o prawie ludzkim spojrzeniu. Na wizerunek zwierzęcia nakłada się obraz dojarki. Być może zwierzę kojarzy się mężczyźnie z jego opiekunką, która jest jego wybranką. Kolejny z obrazów ukazuje artystę w pracowni przy prawie skończonym już obrazie, przedstawiającym krowę i jej pasterkę. W głębi, po prawej stronie widzimy wschodnie miasteczko, które najprawdopodobniej przedstawia Witebsk, gdzie urodził się artysta.

Tęsknotę za Ojczyzną i wiejskimi krajobrazami wyraził również Adam Mickiewicz w swoim utworze zatytułowanym "Pan Tadeusz". Przedstawiona jest tam wieś jako ostoja tradycji. Wieszcz opisuje w swoim dziele ziemiański dwór Soplicowo, hołdujący dawnym zasadom i obyczajom, w którym starano się kultywować tradycje.

Lecz życie na wsi to nie tylko radości, ale także smutki i troski. Ludziom mieszkającym na wsi nieco trudniej jest zabiegać o pracę, zaś dzieci wiejskie często mają daleką drogę do szkoły. Trudniej jest też im zdobyć wykształcenie, gdyż często muszą dojeżdżać wiele kilometrów, aby dostać się do szkoły, zaś ich rodzice są zbyt biedni, aby opłacić ich internaty, jak również później studia.
Nędzę wsi ukazali w swych dziełach Henryk Sienkiewicz i Bolesław Prus. Zarówno utwór "Janko Muzykant", jak i "Antek" przedstawiają rozpierającą biedę, która nie pozwalała tytułowym bohaterom na rozwijanie ich talentów.

O trudzie, który był konieczny w osiągnięciu wymarzonego celu – uczenia się w szkole, opowiada powieść Stefana Żeromskiego, pt. "Syzyfowe prace". Jeden z głównych bohaterów, Andrzej Radek jest biednym wiejskim chłopcem, patriotą, pragnącym uczyć się w szkole. To wspaniały przykład na to, że przy wielkich ambicjach i wytrwałości można pokonać wiele przeszkód.

Bieda na wsi nie pozwalała także na realizację marzeń głównych bohaterów utworu Żeromskiego, któremu autor nadał tytuł "Siłaczka". Tytułowa bohaterka pragnęła wcielać w życie wiejskich ludzi "pracę u podstaw". Pomimo swojej aktywności, pracowitości, szlachetności i bezinteresowności, nie zdołała w pełni osiągnąć swego wymarzonego celu. Panująca bieda doprowadziła ją do śmierci. Jednak walczyła do końca, w przeciwieństwie do drugiego z głównych bohaterów, który po pewnym czasie poddał się okolicznościom.

Tak, więc życie na wsi nie jest do końca tak wspaniałe, jak opisuje je w swoich dziełach Jan Kochanowski i Mikołaj Rej. Nie każdy z mieszkających na wsi ludzi ma tak dobre warunki, aby móc jedynie rozkoszować się pięknem natury. Jednak pomimo tego uważam, że warto jest tam mieszkać i w żadnym wypadku nie podzielam zdania ludzi, którzy uważają, że ludzie mieszkający na wsi są "gorsi".