Hałas

Hała - jest to dźwięk niepożądany lub szkodliwy dla człowieka (np. szumy, szmery, huki, krzyki, trzaski, wrzawa, harmider itp.). Nazywamy nim także nieregularne fale dźwiękowe.

Szkodliwość hałasu zależy od jego natężenia (powyżej 80 decybeli może spowodować uszkodzenia narządu słuchu), widma częstotliwości i długotrwałości działania. Subiektywne odczucie hałasu określa głośność.

Hałas jest dla człowieka szkodliwy, co najmniej z dwóch powodów.
Pierwszym jest długotrwałe słuchanie bardzo głośnych dźwięków, które powoduje trwałe uszkodzenie zmysłu słuchu. W ostatnich latach w Polsce obserwujemy to zjawisko w stopniu masowym. Jest to związane z powtarzalnymi hałasami, czyli np. słuchaniem głośnej muzyki w słuchawkach lub na dyskotece, co może zniszczyć receptory słuchu lub doprowadzić do głuchoty.
Głośność dźwięku mierzy się w decybelach. Przykłady głośności różnych dźwięków:
- normalna rozmowa – 60 dB,
- duży ruch wielkomiejski – 80 dB,
- młot pneumatyczny – 100 dB,
- głośna muzyka dyskotekowa – 110 dB,
- startujący odrzutowiec – 130 dB,
- próg bólu – 140 dB.
Hałas o natężeniu około 130 dB może wywołać ból i natychmiastowe uszkodzenie ucha, podczas gdy dźwięk o natężeniu około 80 dB jest tolerowany około 2 godzin. Jeżeli hałasu nie da się uniknąć należy stosować specjalne dźwiękochłonne nauszniki.

Drugim powodem jest przebywanie w hałasie, który bardzo niekorzystnie i źle wpływa na układ nerwowy człowieka (zarówno dziecka, jak i dorosłego). Przebywanie w dużym hałasie objawia się zaburzeniami uczucia, wzmożoną pobudliwością, bezsennością, kłopotami z koncentracją, bólami, zawrotami głowy itp. Duży wpływ na rodzaj obserwowanych zaburzeń ma wrażliwość osobnicza i wiek człowieka (ludzie starsi są bardziej wrażliwi na hałas).

U osób z niedosłuchem stosuje się aparaty słuchowe, które poprawiają słyszenie. Natomiast osoby dotknięte całkowitą głuchotą uczy się czytania z ust oraz języka migowego.