Charakterystyka krajów słabo rozwiniętych

Od wielu lat na świecie zauważyć można podział na kraje bogate - rozwijające się oraz na kraje biedne- kraje "trzeciego świata". Podział ten szczególnie pogłębił się w czasie ostatnich kilkudziesięciu lat. Proces globalizacji postępuje coraz szybciej, a między tymi dwoma grupami pogłębia się podział. Kraje wysoko rozwinięte stają się coraz bogatsze, natomiast kraje słabo rozwinięte coraz uboższe. Ta dysproporcja nieustannie się nasila. Na taki stan rzeczy wpływa wiele różnorodnych czynników.

Możemy je podzielić na grupy, są to:
- czynniki demograficzne
- czynniki społeczne
- czynniki ekonomiczno-gospodarcze

Do grupy państw wysoko rozwiniętych (KWR) możemy zaliczyć przede wszystkim kraje Unii Europejskiej oraz Ameryki Północnej (zarówno USA jak i Kanada) oraz Japonię. Do grupy "krajów trzeciego świata" (KSR) klasyfikujemy państwa afrykańskie, które w przeszłości były koloniami państw europejskich oraz niektóre państwa azjatyckie.

Państwa, które obecnie są zaliczane do bogatych i ciągle się rozwijają położone są w strefach klimatycznych bardziej optymalnych dla życia człowieka niż kraje słabo rozwinięte. Warunki klimatyczne sprawiają iż kraje "trzeciego świata" mają diametralnie różne cechy demograficzne niż kraje rozwinięte. Z powodu trudnych warunków klimatycznych średnia długość życia w krajach słabo rozwiniętych jest o ok. 20 lat krótsza niż w krajach wysoko rozwiniętych i wynosi ona odpowiednio ok. 50 lat dla mężczyzn i ok. 60 lat dla kobiet. Jednakże nie dzieje się tak jedynie pod wpływem klimatu. Koresponduje ono zarówno ze strukturą zatrudnienia w tych państwach (praca głównie w rolnictwie, co za tym idzie odbywa się "pod gołym niebem" tak więc ludzie przez wiele godzin wystawieni są na działanie słońca, a ponadto poprzez niską mechanizację pracy jest ona ciężka i wyczerpująca dla organizmów ludzkich) oraz stopniem rozwoju opieki zdrowotnej nad ludnością (która niejednokrotnie znajduje się w krytycznym stanie bądź praktycznie nie istnieje), a także nawykami higienicznymi ludności oraz brakiem świadomości potrzeby prowadzenia zdrowego trybu życia. Stosunkowo niska średnia długość życia ma wpływ na strukturę wiekową społeczeństwa. W państwach słabo rozwiniętych ok. 30-50% społeczeństw stanowią ludzie młodzi do 19 roku życia, ok. 30-40% stanowią ludzie w wieku do 64 lat, natomiast ok. 20% stanowią ludzie starsi. Społeczeństwa te możemy więc nazwać młodymi.

W państwach tych występuje bardzo wysoki przyrost naturalny, który kształtuje się na poziomie od 20 do 30% , jest więc ok. trzykrotnie wyższy niż w krajach wysoko rozwiniętych( możemy tu mówić o eksplozji demograficznej , gdyż liczba ludności w tych krajach wciąż rośnie) Także dzietność kobiet jest zgoła odmienna, w krajach słabo rozwiniętych kobiety posiadają średnio po 5 dzieci, przy czym liczba ta rozkłada się różnie i waha się od 3 do 7. Związane jest to głównie z bardzo wysoką śmiertelnością niemowląt poprzez co na oba te zjawiska mają wpływ, o czy już wspominałam niski poziom higieny i opieki medycznej oraz nie upowszechnione nowe technologie medyczne. Ale także pozostają one w korelacji z tradycjami religijnymi- rodzina powinna liczyć jak najwięcej dzieci, a główną rolą kobiety jest właśnie rodzenie dzieci - ale także możliwość zarobkowania przez dzieci, a pieniądze których brak jest problemem większości tamtejszych rodzin mogą polepszyć warunki bytowe danej rodziny.

W krajach "trzeciego świata" szkolnictwo jest bardzo słabo rozwinięte oraz słabo upowszechnione następstwem czego ponad 20% ludności stanowią analfabeci. Kształcenie jest kosztowne w związku z czym to jeden z czynników wysokiego analfabetyzmu, gdyż społeczeństwa są biedne. Kolejną istotną rzeczą jest fakt, że kształceni są głównie chłopcy, gdyż to oni mogą znaleźć w przyszłości lepszą pracę. Z analfabetyzmem związane są także czynniki ekonomiczno- gospodarcze panujące w tym typie państw. Niskie PKB powoduje niski budżet w danych państwach, w związku z czym oczywistym wydaje się być fakt niskich wkładów finansowych państwa w szkolnictwo.