Charakterystyka krajów pod względem stopnia rozwoju

Cechą charakterystyczną współczesnej gospodarki światowej jest istnienie wyraźnych dysproporcji w poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego, zarówno w obrębie poszczególnych krajów, jak i w skali globalnej. Istotny wpływ na to zróżnicowanie mają czynniki naturalne: warunki klimatyczne, rozmieszczenie bogactw naturalnych, warunki wodne, glebowe i fizjograficzne. Występowanie korzystnych warunków przyrodniczych nie jest jednak czynnikiem koniecznym dla wzrostu gospodarczego. Gospodarkę rozwijają ludzie, wiele zależy przy tym nie tylko od prostych zasobów siły roboczej, ale i od zdolności organizacyjnych, umiejętności racjonalnego gospodarowania środowiskiem, zdolności adaptacyjnych i wydajności pracy. Na rozwój gospodarki znaczący wpływ ma całokształt stosunków społeczno-politycznych w danym państwie. Nierównomierność poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego jest zatem uwarunkowana całym szeregiem czynników natury przyrodniczej i antropogenicznej. Najlepiej te różnice widać porównując poszczególne grupy krajów wysoko rozwiniętych, średnio rozwiniętych i słabo rozwiniętych.

Kraje wysoko rozwinięte charakteryzuje: duży dochód narodowy, który wyniósł na jedną osobę 18259$ rocznie, wzrost produktu krajowego, który wyniósł ogółem 1,05%. Roczne zużycie energii elektrycznej na osobę wyniosło 7324KWh, a przyrost naturalny 0,4%. Odsetek ludności miejskiej wynosi 73%, analfabetów w wieku powyżej 15 lat 2%, a bezrobocie wyniosło 7,2%, ilość spożywanych kalorii 33823 kcal/d.

Kraje średnio rozwinięte. Dochód narodowy na osobę wyniósł 4620$, wzrost produktu krajowego 4,6%, inflacja wyniosła ogólnie 80% a ilość zużytej energii rocznie na jedną osobę 3345KWh. Przyrost naturalny 1,6%, odsetek ludności mieszkającej w mieście wahał się około 63%, a odsetek analfabetów w krajach średnio rozwiniętych wyniósł około 20,5%. Bezrobocie osiągnęło poziom 9,7%, ilość spożywanych dziennie kalorii 3075kcal.

Kraje słabo rozwinięte. Dochód narodowy na osobę wyniósł 446$, wzrost produktu krajowego 3%, inflacja wyniosła 13,3% rocznie, a zużycie energii elektrycznej na osobę 222KWh. Przyrost naturalny wyniósł 2,4%, odsetek ludności miejskiej 25,8%, analfabetyzm powyżej 15 roku życia 46,5%. Bezrobocie utrzymywało się na poziomie 21,6% a ilość spożywanych kalorii to 2289 kcal/d.

Rozpatrując te grupy krajów widać ogromne różnice między tymi grupami. Kraje wysoko rozwinięte charakteryzują się dużym dochodem narodowym, mała inflacją, stabilną gospodarką, dużym zużyciem energii elektrycznej, która pozwala na określenie stopnia uprzemysłowienia tych krajów. Charakteryzują się również niewielkim przyrostem naturalnym i dużą ilością ludzi mieszkających w miastach. W krajach średnio rozwiniętych dochód narodowy na jednego mieszkańca wyniósł około 4620$ i jest cztery razy mniejszy niż w krajach wysoko rozwiniętych. Bilans ujemny miał wzrost produktu, co spowodowało wzrost inflacji, która w tych krajach jest wysoka. Zużycie energii elektrycznej jest o połowę mniejsze niż w krajach wysoko rozwiniętych co potwierdza średnie uprzemysłowienie tych państw. Bezrobocie jest trochę większe niż w krajach wysoko rozwiniętych a za to analfabetyzm jest dziesięciokrotnie większy. W krajach słabo rozwiniętych gdzie ogólny dochód wyniósł 446$ na osobę – dziesięciokrotnie mniej niż w krajach średnio rozwiniętych i czterdzieści razy mniej niż w krajach wysoko rozwiniętych. Spowodowane jest to słabą gospodarką , kraje te mają niewielki przemysł lub też w ogóle go nie posiadają. Kraje słabo rozwinięte mają wysoki procent analfabetyzmu, duży przyrost naturalny i nie dysponują wystarczającym potencjałem technicznym i środkami finansowymi do przełamania barier środowiska przyrodniczego.

Kurzawa Marcin