Utwór Adama Mickiewicza jest apostrofą do młodości.

Utwór Adama Mickiewicza jest apostrofą do młodości, której przypisuje poeta wielką siłę. ”Młodości! Dodaj mi skrzydła”- młodość jest w stanie „przypiąć skrzydła do ramion”, wynieść poetę ponad poziomy, pokazać mu perspektywę całego świata. Młodość jawi się tutaj jako prawdziwa wartość, siła uczuć, zdolna do przemiany globu.
„Młodości ty nad poziomy wylatuj”- młodzi są zdolni wynieść się ponad przeciętność, zdobywając wiedzę mogą osiągnąć bardzo wiele.
„Młodości! tobie nektar żywota
Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę”- kolejna apostrofa do młodych, aby działali wspólnie, wiedzą dzielili się z innymi i razem dążyli do celu.
„Razem młodzi przyjaciele!...
W szczęściu wszystkich są cele;”- to wezwanie do młodych przyjaciół, aby zjednoczyli swoje działania dla dobra ogółu, bo jednostka niewiele osiągnie.
„Razem, młodzi przyjaciele!...
Choć droga stroma i śliska......
Gwałt niech się gwałtem odciska”- pomimo trudów młodzi winni wytrwale iść na przód, zwalczać słabości i nie poddawać się zwątpieniu, bo siła młodości jest ponad zmysły i rozum.
„Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;
Łam, czego rozum nie złamie;
Młodości! orla twych lotów potęga,
Jako piorun twoje ramię”- młodzi ludzie mogą dosięgnąć wyżyn, mierząc siły na zamiary.
„Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy
Opaszmy ziemskie kolisko!.....
Zestrzelmy myśli w jedno ognisko”- młode pokolenie zjednoczone w swoim działaniu jest w stanie poruszyć bryłę ziemi z posad, wyprowadzić ją z zamętu i ciemnoty, w której tonie ludzkość.
„Oto miłość ogniem zionie,
Wyjdzie z zamętu świat ducha
Młodość go pocznie na swoim łonie;
A przyjaźń w wieczne skojarzy spójnie.”- tutaj dostrzegamy radosną wizję przyszłości i rolę młodych, których energia i młodzieńczy zapał przeciwstawia się bierności, egoizmowi i temu, co przestarzałe.
„Oda do młodości” to hymn młodych. Utwór ten poruszał serca i zachęcał do czynu.