Wojna trzynastoletnia

Jagielle nie udało się odzyskać Pomorza. Dokonał tego jego syn, Kazimierz Jagiellończyk. Na prośbę gnębionych przez zakon polskich mieszkańców Prus ogłosił wcielenie tych ziem do Polski i tym samym wypowiedział zakonowi wojnę. Walczył z krzyżakami przez trzynaście lat od 1454 do 1466 roku.

Bezpośrednią przyczyną wybuchu konfliktu stała się skierowana do Kazimierza IV Jagielończyka próba Związku Pruskiego o wzięcie w opiekę ziem pruskich. Król wypowiedział wojnę Zakonowi Krzyżackiemu i w kilkanaście dni później, 6 marca 1454 roku, ogłosił akt inkorporacji Prus do Królestwa Polskiego.

Powstanie zorganizowane przez członków Związku Pruskiego doprowadziło w ciągu miesiąca do usunięcia załóg krzyżackich z większości miast pruskich. Pod panowaniem Krzyżaków pozostały jedynie: Malbork, Sztum i Chojnice.

Wyprawa wojenna Kazimierza IV Jagilończyka do Prus na czele pospolitego ruszenia rozpoczęła się od klęski pod Chojnicami (18 września 1454 roku ).

1457 roku, po wypłaceniu przez Polaków zaległego nie zapłaconego przez Zakon żołdu, wojska zaciężne poddały twierdzę Malbork. Po objęciu dowództwa nad siłami królewskimi przez Piotra Dunina i pokonaniu Krzyżaków w bitwie pod Żarnowcem (1462 rok ) strona polska zdobyła zdecydowaną przewagę.

Gdańsk i Elbląg we własnym zakresie i własnym kosztem zorganizowały flotę kaperską, która skutecznie blokowała dostawy materiałów wojennych dla Zakonu drogą morską. Strona krzyżacka poprosiła o pokój, który został podpisany w 1466 roku w Toruniu.

W wyniku 13-letniej wojny z Zakonem, za Kazimierza Jagiellończyka, Polska odzyskała Pomorze Gdańskie. Przyniosła też ona całkowite załamanie potęgi zakonu. Odzyskała także ziemię Chełmińską, Michałowską i Warmińską.