Władza, miłość, śmierć w literaturze średniowiecza.

Po okresie antycznym następuje nowa epoka- średniowiecze, zwana inaczej wiekami średnimi. Jej początek wiążemy z upadkiem Cesarstwa Zachodnio-rzymskiego w roku 476. Natomiast jej koniec, umownie wiąże się z odkryciem Ameryki przez Kolumba w 1492 roku. Podczas tego okresu, wykreowało się wiele nowych sposobów patrzenia na niektóre pojęcia. Są to między innymi władza, miłość, czy śmierć. Spróbuję przedstawić i omówić ich znaczenie na podstawie wybranych dzieł literackich z tej epoki.

Problem władzy w ,średniowieczu najlepiej przedstawia Gall Anonim w swoim dziele pt. 'Kronika Polska'. Autor to nieznany mnich zakonu benedyktynów, który przebywał na dworze Bolesława Krzywoustego. Władca ten staje sie głównym bohaterem Kroniki, w której autor ukazuje sylwetki idealnych władców i rycerzy. Według niego, król jest sprawiedliwy wobec siebie i poddanych, wierny Bogu, walczy w imię wiary chrześcijańskiej. Cechuje go również męstwo, oraz spryt. W jego kraju panuje dobrobyt, radość i spokój. Jest postrachem dla wrogów i wielkim wodzem. właśnie ten typ władcy był uważany za wzór.

Natomiast sposób postrzegania miłości, możemy zaobserwować w licznych romansach średniowiecznych. Najsłynniejsza z nich to opowieść o miłości silniejszej niż śmierć czyli "Dzieje Tristana i Izoldy". Bohaterowie zakochują sie w sobie bez pamięci przez przypadek. Omyłkowo wypijając miksturę. Tristan i Izolda próbują zapanowac nad swą namiętnoscią, rozstać sie, ale miłość przezwycięża ich starania. Po tragicznej smierci obu kochanków, z grobów wyrasta głóg i łaczy ich ciała na zawsze. Motywem tego utworu jest nieszcześliwa milość która musi skończyć sie tragicznie, napotyka ona na swej drodze wiele przeszkód ale pokonuje je i nieuchronnie zbliża do odgórnie zaplanowanego zakończenia.

Motyw śmierci odznaczał sie szczególnym zainteresowaniem wśród sredniowiecznych ludzi, skutkiem tego było powstanie wielu utworów poruszających ten wątek. Jest to miedzy innymi 'Rozmowa Mistrza Polikarpa ze smiercią'. Utwór ten zbudowany jest na zasadzie dialogu. Autor podejmuje problem umierania i równości wobec śmierci. Wiersz ten jest przestroga przez grzesznym życiem, probą nawrócenia czytelników do postępowania według kodeksu moralno-etycznego oraz przykazań Bożych. Autor nawiązuje do motywu tańca śmierci. Według niego wszyscy ludzie bez względu na stan majątkowy i pochodzenie nie unikną smierci i są względem niej bezradni.

Wyżej wymienione terminy, były odbierane przez ludzi ówczesnych z pewnością inaczej niż przez nas, żyjących w XXIw. Wiąze sie to z zmianami politycznymi, reformacja kościoła czy nawet wykształceniem odbiorcy. Uwazam jednak ze ideały sredniowieczne pomimo wielu lat nie sraciły na wartosci i nawet w dzisiejszych czasach nie trudno byłoby znalezc rycerza, dzis potocznie zwanego gentelmanem.