Fraktale

Ucząc się geometrii w szkole podstawowej czy średniej, poznawaliśmy w głównej mierze geometrię klasyczną: koła, kwadraty, wielokąty... . Są to proste figury, kreślone zwykłym cyrklem lub linijką. Może dlatego wydają się nam tak oderwane od rzeczywistości. Gdy wyjrzymy przez okno nigdzie nie dostrzeżemy koła, ani prostokąta, tylko jedynie ich niepozorne przybliżenia.

Dopiero w latach siedemdziesiątych XX wielu Benoit Mandelbrot wymyślił figury, które potrafiły opisywać nieregularności przyrody. Nazwał je fraktalami. [ponieważ charakteryzują się ułamkowy wymiarem nazwano je tak od słów: ang. \'fraction\' ułamek, łac. \'fractus\' złamany].
Fraktale zrobiły oszałamiającą karierę: przydają się zarówno fizykom do opisu dynamiki procesów chaotycznych, jak i grafikom do generowania sztucznych krajobrazów.

Fraktale są to, praktycznie rzecz biorąc, elemnty pewnych szczególnych ciągów. Elementami są tutaj punkty a ciągi są zespolone.
Fraktal powstaje poprzez nieskończoną iterację (czy złożenie) pewnego równania zespolonego.