Polscy prezydenci

Gabriel Narutowicz (1865-1922) - profesor politechniki w Zurychu; w 1922 r. wybrany na pierwszego prezydenta RP spośród 5 kandydatów. Głosy mniejszości narodowych w dużym stopniu przyczyniły się do objęcia przez niego tego stanowiska. Zwycięstwo w wyborach spowodowało ogromną nienawiść ze strony prawicy. Rozpoczęto nagonkę przeciwko prezydentowi, uważano iż stanowi on przeszkodę na drodze do naprawy państwa. W tydzień po wyborze, 16 grudnia 1922 r. Gabriel Narutowicz padł ofiarą zamachu, którego dokonał fanatyk Eligiusz Niewiadomski (następnie postawiony przed sądem, skazany na karę śmierci i stracony).

Stanisław Wojciechowski (1869 - 1953) - polityk i działacz spółdzielczy. Po ukończeniu gimnazjum studiował na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale Fizyko-Matematycznym. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej "Zet", działał w tajnej organizacji Zjednoczenie Robotnicze. Podczas zjazdu założycielskiego PPS poznał Józefa Piłsudskiego i zaprzyjaźnił się z nim. Podczas pobytu w Rosji został Prezesem Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie, która współdziałała z Komitetem Narodowym Polski w Paryżu. Po powrocie do kraju Wojciechowski został ministrem spraw wewnętrznych. Współpracował przy przygotowywaniu projektu konstytucji. Wybrany na prezydenta RP 20 grudnia 1922 r. przez Zgromadzenie Narodowe. Ze stanowiska prezydenta ustąpił po przewrocie majowym w 1926 r.

Ignacy Mościcki (1867 – 1946) – wybitny chemik i wynalazca, profesor Politechniki Lwowskiej. W 1892 r. zagrożony aresztowaniem wyemigrował do Londynu. W 1986 r. poznał Józefa Piłsudskiego i na stałe się z nim związał. Ignacy Mościcki jako pierwszy zastosował na skalę przemysłową uzyskiwanie azotu z powietrza do produkcji kwasu azotowego. Był twórcą polskiego przemysłu chemicznego w okresie międzywojennym. Po przewrocie majowym, 4 czerwca 1926 roku został powołany na stanowisko prezydenta RP. Po 13 latach prezydentury przekazał swój urząd Władysławowi Raczkiewiczowi.

Władysław Raczkiewicz (1885 – 1947) – polityk; po ukończeniu gimnazjum w Twerze studiował w Petersburgu, gdzie wstąpił do nielegalnej Organizacji Młodzieży Narodowej. Po odbyciu służby wojskowej został adwokatem w Mińsku, stolicy Białorusi. Zaangażował się w tworzenie polskich formacji wojskowych w Rosji. W 1921 roku został ministrem spraw wewnętrznych. Był nim mianowany trzykrotnie. Po objęciu urzędu prezydenta 30 września 1939 roku mianował premierem gen. Władysława Sikorskiego, a po jego śmierci Stanisława Mikołajczyka.

August Zaleski (1883 – 1972) – dyplomata i historyk. Przed I wojną światową ukończył studia w Londynie. Wykładał w Londynie literaturę i język polski. Osiągnął wiele sukcesów na forum Ligi Narodów. Był prezesem Rady Naczelnej Banku Handlowego w Warszawie. Urząd prezydenta objął w czerwcu 1947 r. Po zakończeniu 7-letniej kadencji, przedłużył ją na czas nieokreślony. Na swojego następcę wyznaczył Stanisława Ostrowskiego.

Stanisław Ostrowski (1892 – 1982) – lekarz i żołnierz. W 1919 r. ukończył wydział lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza. Był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską i oficerską. Służył w armii austriackiej, a potem w wojsku polskim jako kapitan-lekarz (do 1922 roku). Po wojnie był docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza, a od 1934 roku wiceprezydentem, a następnie prezydentem Lwowa. 9 kwietnia 1972 r. Stanisław Ostrowski został powołany na stanowisko prezydenta RP. Ustąpił po siedmioletniej kadencji, przekazując funkcję prezydenta Edwardowi Raczyńskiemu.

Edward Raczyński (1891 – 1993) – dyplomata, ambasador, polityk i pisarz. Ukończył studia w Niemczech i Anglii, doktorat z prawa uzyskał w Krakowie. Od 1934 roku był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie. W latach 1941-1943 kierował Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Stanowisko prezydenta objął w marcu 1979 r. Urząd prezydenta RP sprawował przez 7 lat.

Kazimierz Sabbat (1913 – 1989) – prezydent RP, harcerz. Po ukończeniu gimnazjum w Mielcu studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Pełnił krótką służbę w Marynarce Wojennej, następnie został skierowany do Brygady Zmotoryzowanej gen. Maczka. Wojsko opuścił w 1948 roku i założył własne przedsiębiorstwo. Społecznie pracował w harcerstwie i Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów.

Bolesław Bierut (1892 – 1956) – polityk, działacz spółdzielczy. Usunięty z ostatniej klasy szkoły za udział w strajku w 1905 roku. Ukończył czteroletnie wieczorowe kursy handlowe. W 1912 roku wstąpił do PPS Lewicy. Zaangażował się w działalność spółdzielczą. Po wojnie wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Z władz spółdzielczych został usunięty za postawę komunistyczną. Do 1924 roku był kilkakrotnie aresztowany. Po wybuchu wojny przedostał się z Warszawy na teren okupacji radzieckiej. Na polecenie władz ZSRR w sierpniu 1943 roku powrócił do Warszawy i wszedł do kierownictwa Polskiej Partii Robotniczej. 31 grudnia 1943 roku powołano go na przewodniczącego Krajowej Rady Narodowej. 4 lutego 1947 roku Sejm wybrał Bolesława Bieruta na prezydenta Rzeczypospolitej.

Ryszard Kaczorowski (ur. w 1919 r.) - ostatni prezydent Rzeczypospolitej na uchodźstwie. Ukończył szkołę handlową w Białymstoku, był harcerzem. W Anglii skończył szkołę handlu zagranicznego. W latach 1955-1967 był Naczelnikiem Harcerzy, a następnie przewodniczącym ZHP na emigracji. Ryszard Kaczorowski sprawował urząd prezydenta w latach 1989 – 1991.

Wojciech Jaruzelski (ur. w 1923) – polityk, działacz państwowy i partyjny. Uczył się w renomowanym gimnazjum w Warszawie. Ukończył z wyróżnieniem Wyższą Szkołę Piechoty oraz Akademię Sztabu Generalnego. Był wykładowcą taktyki i służby sztabu, szefem zarządu akademii wojskowych i szkół oficerskich. Awansował na szefa GZP, został mianowany wiceministrem Obrony Narodowej, a w roku 1965 szefem Sztabu Generalnego. 13 grudnia 1981 roku ogłasił stan wojenny, stając na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. 6 listopada został przewodniczącym Rady Państwa, rezygnując z funkcji premiera. 19 lipca 1989 roku został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd ten pełnił do grudnia 1990 roku - kiedy to prezydentem RP został Lech Wałęsa.

Lech Wałęsa (ur. w 1943) - Przez siedem lat chodził do szkoły w Chalinie, a potem do klasy mechanizacji rolnictwa Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lipnie. Następnie podjął pracę elektryka w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie. Po niespełna dwóch latach powołany do wojska odbył zasadniczą służbę w Koszalinie. Wojsko opuścił w stopniu kaprala. Następnie wrócił do pracy w POM-ie. 30 maja 1967 roku rozpoczął pracę jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej. W 1980 roku był przywódcą strajku w Stoczni Gdańskiej. W latach 1980-1981 przez 16 miesięcy stał na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". W 1983 roku otrzymał pokojową Nagrodę Nobla. 9 grudnia 1990 roku został wybrany w powszechnych wyborach prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, 23 grudnia obejął najwyższy urząd w państwie. Po zakończeniu pięcioletniej kadencji przegrał w drugich powszechnych wyborach na prezydenta z Aleksandrem Kwaśniewskim.

Aleksander Kwaśniewski (ur. w 1954) – ukończył studia na Wydziale Ekonomiki Transportu (handel zagraniczny) Uniwersytetu Gdańskiego. Pełnił stanowiska: Redaktora Naczelnego tygodnika studenckiego "ITD" i redaktora naczelnego dziennika "Sztandar Młodych". Współtworzył pierwsze czasopismo poświęcone komputeryzacji „Bajtek”. Był członkiem Rady Ministrów - Ministrem ds. Młodzieży w rządzie Zbigniewa Messnera (1985-1987), następnie Przewodniczącym Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej. Aleksander Kwaśniewski był współtwórcą Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (styczeń-luty 1990) i pierwszym jej przewodniczącym (do grudnia 1995) oraz współorganizatorem Sojuszu Lewicy Demokratycznej (1991). Prezydent Kwaśniewski został uhonorowany Złotym Orderem Olimpijskim Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1998), Złotym Orderem zasługi IAAF (Międzynarodowej Federacji Lekkiej Atletyki) (1999), oraz Orderem Zasługi EOC (Stowarzyszenia Europejskich Komitetów Olimpijskich) (2000). Został powołany na prezydenta 23 grudnia 1995 roku i pełni ten urząd do dzisiaj. Jednym z ogromnych sukcesów prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego jest członkostwo w NATO. Prezydent wspiera proces przyjęcia Polski do Unii Europejskiej.

Lech Kaczyński - (ur. 18 czerwca 1949 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk i prawnik. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010. Brat bliźniak Jarosława Kaczyńskiego.

Bronisław Maria Komorowski - ur. 4 czerwca 1952 w Obornikach Śląskich) – polski polityk i historyk. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2010–2015.

Andrzej Sebastian Duda (ur. 16 maja 1972 w Krakowie) – polski prawnik i polityk, od 6 sierpnia 2015 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.