Krótki opis wojen punickich

Wojny punickie

Rzymianom nie wystarczało podbicie półwyspu Apenińskiego wiec w 264 p n e przeprawili się na Sycylię na której panowali Kartagińczycy. Byli oni na drugim miejscu zaraz po Rzymie pod względem potęgi. Był to największy konflikt zbrojny prowadzony przez Rzymian w starożytności zwany wojnami punickimi.

I wojna punicka (264-241 p n e)

Rzymianom było trudno prowadzić wojnę, ponieważ Kartagińczycy ograniczali się do obrony nadmorskich miast, a Rzymianie umieli jedynie walczyć dobrze na lądzie. By wyrównać ten fakt brali na pokład swych okrętów po 120 ludzi. Żołnierze po ruchomych mostach przedostawali się na okręty wroga i walczyli jak na lądzie. Taktyka ta dała Rzymowi przewagę na morzu.

Kartagińczycy podpatrzyli Rzymian i na swoje pokłady także zaczęli zabierać silne odziały, które zniszczyły Rzymską przewagę. Wodzowie Rzymscy także czasami doprowadzili do katastrof swoich flot podczas sztormów.
Zwyciężyli Rzymianie, ponieważ posiadali większy zapas sił. W 23 roku wojny Kartagina przegrała bitwę morska, uznała się za pokonaną i zgodziła się zawrzeć pokój. Oddała Rzymowi Sycylię, Korsykę i Sardynię.
Kartagina przegrała... jednak nie wykreśliło jej to z rzędu wielkich potęg. Po zakończeniu wojny z Rzymem rozpoczęła podboje w Hiszpanii i w ten sposób utworzyła silną armię. Rzym wygrał... jednak w 241 p n e był bardzo wyczerpany. W latach następnych wdał się w walki na Nizinie Padańskiej. Po podboju tej krainy Rzym postanowił ostatecznie rozprawić się Kartagina.

II wojna punicka (218 – 201 p n e)

Była to wojna najbardziej dramatyczna dla Rzymian. Miała ona ostatecznie przesądzić panowaniu nad światem Rzymu.
Plan Rzymski był ofensywny. Postanowiono, że armia konsularna wyląduje w Afryce, a druga w Hiszpanii. Plan ten pokrzyżował Hannibal (dowódca wojsk Fenickich w Hiszpanii). Dużą przewagę dawała Rzymowi Italia... Hannibal postanowił przenieść wojnę na półwysep Apeniński oraz wywołać powstanie italskich sprzymierzeńców przeciw Rzymowi.

W Italii panował wielki strach przed Rzymem i italczycy pozostali wierni Rzymowi aż do tryumfu Hannibala pod Kannami ( 216 p n e). W tej bitwie armia prawie dwa razy słabsza liczebnie prawie wycięła w pień wroga. Na stronę Kartaginy przeszła część sprzymierzeńców, a nawet Kampańczycy ( obywatele rzymscy od ponad 100 lat!)

Jednak Rzym nie zamierzał prosić (bo prosi to się świnka J) o pokój, a Hannibal miał za mało wojska by móc samodzielnie napaść na Rzym. Większa część Italii została pod kontrolą Rzymu, którzy potem przeszli do ofensywy w Italii Hiszpanii i na Sycylii gdzie także wybuchło powstanie antyrzymskie.
Tak samo jak I wojna, II wojna punicka zmieniła się w walkę na wyczerpanie. Rzymianie stopniowo odzyskiwali kontrolę nad Italią, zajęli Hiszpanię i Sycylię i dokonali inwazję na Afrykę. Zmniejszająca się armia Hannibala została wezwana do ojczyzny gdzie w 202 p n e poniosła klęskę pod Zamą. Kartagina podpisała traktat pokojowy i na jego mocy do wybrzeża dzisiejszej Tunezji przestała się liczyć jako niezależne państwo.

III wojna punicka (149-146 p n e)

Kartaginę na zostawiono w spokoju do póty płacili kontrybucję czyli przez 50 lat. Potem Rzymianie wypowiedzieli im wojnę (jakby jush nie mieli dosyć wojen :/ ) i pod obietnicą łaskawego traktowania skłonili ich do wydania całej broni, po czym kazali zburzyć miasto ( jacy oni brutalni :] ). Oszukani i rozbrojeni Fenicjani bronili się przez trzy lata zanim głód i duża przewaga wroga nie doprowadziły do przegranej.