Szczegółowe streszczenie Apokalipsy św. Jana.

Apokalipsa św. Jana

Apokalipsa = objawienie.
Apokalipsa powstawała w trzech etapach. Jan miał objawienia na wyspie Patmos; był on ostatnim apostołem, którego zadaniem było utrzymać w wierze chrześcijan za czasów ich gnębienia. Apokalipsa prezentuje rodzaj apokaliptyczno – prorocki. Autor jawnie występuje w Bożym imieniu. Kościół ma zapewniony ostateczny triumf. „świadczyć niezłomnie Chrystusowi”.

Listy „Do siedmiu Kościołów, które są w Azji”
Adres
Św. Jan wychwala Chrystusa i Boga. Oznajmia o ponownym zejściu Chrystusa na ziemię. Przedstawia Boga jako Alfę i Omegę.

Widzenie wstępne
Jan zostaje nawiedzony przez Chrystusa. Opisuje Go jako Słońce; Jezus nakazuje mu spisać objawienia i wysłać je do Siedmiu Kościołów.

List do Kościoła w Efezie
Jezus miłuje ten Kościół, jednak karze mu się nawrócić. Jeśli tego nie zrobi, Jezus odpowiednio go ukarze.

List do Kościoła w Smyrnie
Jezus ostrzega przed prześladowaniami ze strony fałszywych Żydów. Jednocześnie obiecuje nagrodę za przeżyte trudy.

List do Kościoła w Pergamonie
Jezus zarzuca Kościołowi bałwochwalstwo i rozpustę, a także fałszywe działania pod imieniem Boga. Karze mu się nawrócić i obiecuje niewiernym karę, a wiernym nagrodę.

List do Kościoła w Triatyrze
Jezus miłuje ten Kościół, jednak „ma żale” do niewiasty Jezabel, jego członkini, która uważa się za prorokinię. W rzeczywistości jest ona prostytutką. Jezus zapowiada jej męki i karę dla tych, którzy będą z nią trzymali. Obiecuje wiernym i nawróconym udział w swojej władzy.

List do Kościoła w Sardes
Jezus dostrzega niedoskonałości tego Kościoła. Wymaga poprawy. Zauważa także prawych ludzi w tym Kościele, których wychwali przed Bogiem.

List do Kościoła w Filadelfii
Jezus bardzo miłuje ten Kościół. Obiecuje mu łaskę i brak trosk. Zapewnia, że ludzie nawrócą się i oddadzą Kościołowi w Filadelfii pokłon.

List do Kościoła w Laodycei
Jezus pragnie „wyrzucić ten Kościół ze swoich ust” bowiem jest on najbardziej fałszywy ze wszystkich.

„Oto stoję u drzwi i kołaczę, jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.”

„Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów”

Wizje prorocze: Siedem pieczęci, siedem trąb i siedem czasz jako zwiastuny „wielkiego dnia gniewu Bożego”.
Bóg wręcza Barankowi Księgę Przeznaczeń. Siedem pieczęci- symbol wyroków Bożych w sprawie losów świata. Jan widzi Boga na tronie otoczonym tęczą. Wkoło niego zasiada 24 starców, którzy Go wychwalają. Bóg ma księgę zamkniętą na siedem pieczęci, jednak nie ma nikogo godnego, kto mógłby ją otworzyć. W końcu wyłania się Baranek Paschalny, który jest godzien otwarcia księgi.

Baranek otwiera sześć pierwszych pieczęci:
- z pierwszej wyłania się biały koń i jeździec na nim „wyruszył jako zwycięzca by jeszcze zwyciężać”
- z drugiej wyłania się koń barwy ognia, a siedzący na nim ma odebrać ludziom pokój „by się wzajemnie ludzie zabijali”
- z trzeciej wyłania się czarny koń i jeździec z wagą – symbol głodu
- z czwartej wyłania się koń trupio blady , siedzi na nim śmierć i towarzyszy mu otchłań (kraina zmarłych)
- z piątej pieczęci wyłaniają się dusze zabitych męczenników
- z szóstej pieczęci wyłoniło się trzęsienie ziemi, czarne słońce i krwisty księżyc; gwiazdy spadają z nieba na ziemię, niebo usunięta; Każda Góra i wyspa poruszone; ludzie chowają się - boją się gniewu Baranka
Pieczętowanie Bożych sług
Ochrona przed zagładą (przez naznaczenie) Bożych sług.
Triumf wybranych
Wybrani tj. zbawieni przez Chrystusa, są chronieni przez Boga, który nie dopuszcza ich do zagłady.
Otwarcie siódmej pieczęci – wizja trąb- cisza; siedmiu aniołów z siedmioma trąbami; ósmy anioł zrzuca na ziemię gromy, błyskawice i trzęsienia ziemi.

Cztery pierwsze trąby:
- pierwszy anioł zatrąbił: grad i ogień pomieszane z krwią spadły na ziemię
- drugi anioł zatrąbił: góra płonąca ogniem została w morze zrzucona
- trzeci anioł zatrąbił: spadła na ziemię wielka gwiazda płonąca jak pochodnia; imię tej gwiazdy Piołun
- czwarty anioł zatrąbił: gaśnie część gwiazd, słońca i księżyca: pociemnia się
Orzeł ostrzega przed pozostałymi trąbami.

Trąba piąta – pierwsze biada
Anioł karzący spada na ziemię, który to ma klucz do krainy złych duchów i otwiera ją; słońce i powietrze zakryte; złe duchy mają czynić krzywdę człowiekowi; człowiek nie ma umierać, lecz przez 10 miesięcy cierpieć katusze; „będą szukali śmierci, ale śmierć od nich ucieknie”. Złe dusze mają oblicze ludzkie, włosy kobiet, zęby lwów, pancerze żelazne, skrzydła, ogony i żądła; mają nad sobą Zatracenie i Niszczyciela.

Trąba szósta - drugie biada
Bóg uwalnia czterech aniołów, by pozabijali ludzi. Aniołowie ci mają pancerze barwy ognia, a z pysków ich koni wydostaje się siarka i ogień ( żywioły kary Bożej). Ocaleni Ludzie dalej grzeszą).Książeczka ostatecznych wyroków- potężny anioł z książeczką ręce staje na morzu i krzyczy. Jan bierze w tajemnicę jego wiadomości.

Dwaj świadkowie
Apostołowie prorokują na ziemi, stoją przed Panem; każdy przeciwny między nimi ma zostać zabity. Mają oni ogromną władzę: mogą zamknąć niebo, i wszelką plagą uderzyć w ziemię. Zabije ich szatan; nie zostaną pochowani; ludzie będą radować się, bo ich nie będzie. Po pewnym czasie wstąpi w nich Duch Boga i wstąpią do Nieba a ich wrogowie to zobaczą.-

Losy Kościoła
Niewiasta i smok ukazują się na niebie. Niewiasta rodzi syna, który idzie do Boga, jest nietykalny dla szatana. Szatan zrzuca gwiazdy na ziemię. Smok toczy walkę z archaniołami i zostaje pokonany. Mesjasz króluje. Smok ściga niewiastę po pustyni, którą sam potem zalewa wodą, jednak Niewiasta ucieka, a szatan zaczyna ścigać wszystkich wiernych.
Smok przekazuje władzę bestii (parodia Chrystusa) i oddaje jej pokłon. Ona ma czynić przeciwko Bogu i jego wyznawcom. Bestia druga (parodia Ducha św) to fałszywy prorok, na usługach bestii pierwszej. Liczbą jej jest 666, mierzy ona mieczem w chrześcijan.

Dziewiczy orszak Baranka
Chrystus na górze Syjon wraz ze swoimi dziewiczymi, nie splamionymi krwią wiernymi.

Zapowiedź godziny sądu, aniołowie na niebie
1 anioł zapowiada Boga i godzinę sądu
2 anioł zapowiada upadek wielkiego Babilonu
3 anioł ostrzega tych, którzy trzymają z bestią. Będą oni katowani ogniem i siarką. Błogosławi wiernym Panu.
Żniwo i winobranie
Mesjasz dokonuje żniwa na ziemi, dokonuje żniwa na dojrzałych owocach ziemi.
Hymn Mesjasza i Baranka
Aniołowie z siedmioma plagami wychwalają Boga
Wizja siedmiu czasz i siedmiu plag
Z każdej czaszy wydostaje się jedna plaga
1 anioł + czasza= wrzód złośliwy i bolesny
2 anioł + czasza= śmierć istot żywych żyjących w morzu
3 anioł + czasza= woda staje się krwią
4 anioł + czasza= wielki upał
5 anioł + czasza= ciemność na ziemi
6 anioł + czasza= wysycha woda i pojawiają się demony
7 anioł + czasza= błyskawice, trzęsienie ziemi, grad
Kara na wielki Babilon
Wielka Nierządnica
Anioł ukazuje Janowi Przyszłe dzieje Rzymu ( miasto rozpusty i bałwochwalstwa). Zagłada Rzymu i królowie Rzymu sami dążą do zagłady i ją spowodują.
Zapowiedź upadku wielkiego Babilonu
Anioł powiada, że upadł Babilon, stał się siedliskiem demonów i wszelkiej nieczystości.
Nakaz ucieczki
Bóg ostrzega swoich wiernych przed zagładą, bo zniszczy Wielką Nierządnicę
Opłakiwanie zagłady Babilonu
Płaczą kupcy, rybacy i marynarze. Anioł rzuca kamień w morze i zalewa Babilon.
Dziękczynne Alleluja niebiańskie
Alleluja- Chwalcie Jahwe!
24 starców i aniołowie wychwalają Boga, bo ten Czyni sprawiedliwie. Sprawiedliwie zniszczył Wielką Nierządnicę.
Zagłada wrogich narodów
Pierwsza walka zwycięskiego słowa
Jezus na białym koniu wraz z aniołami, niszczy niewiernych, heretyków i fałszywych władców, podających się za chrześcijan. Potem uczta z ich zwłokami ( metafora)
Tysiącletnie królestwo
Anioł więzi szatana na tysiąc lat. Wierni, którzy nie oddali czci bestii, żyją u boku Boga przez tysiąc lat.
Walka ostateczna i potępienie wrogów Boga
Po tysiącu lat, szatan wychodzi na wolność by znów rozsiewać zło i mnożyć wrogów Kościoła. Bóg unicestwia szatana i skazuje go na wieczne potępienie w jeziorze ognia i siarki.
Sąd nad narodami
Zmarli osądzani na podstawie księgi życia
Nowe stworzenie- Jeruzalem Niebiańskie (przeciwieństwo Wielkiego Babilonu)
Bóg tworzy krainę wiecznego szczęścia, gdzie nie ma łez, smutku, grzechu i śmierci. Żyje tam z ludźmi.
Jeruzalem czasów Mesjańskich
Ważna liczba to 12 (12 bram, aniołów, pokoleń, fundamentów, Apostołów)
Jeruzalem doskonałe pod każdym względem

Epilog
„Jezus dołoży i odejmie”