Patriotyzm to postawa społeczno polityczna oparta na zasadach miłości i przyjaźni do ojczyzny , jedności i solidarności z własnym narodem, poczuciem więzi społecznej i wspólnoty kulturowej z innymi członkami narodu. Patriotyzm to forma ideologii narodowej postulująca podporządkowanie i poświęcenie dążeń osobistych sprawom narodu i ojczyzny, jeżeli tego wymaga ich dobro. Patriotyzm polegający na stawianiu wysoko hierarchii wartości dobra własnego narodu i ojczyzny wiąże się z uczuciem innych wartości społecznych, a zwłaszcza z szacunkiem wobec innych narodów i poszanowaniem ich suwerenności. Na przestrzeni dziesięciu wieków dziejów naszego narodu w zależności od sytuacji w jakiej się on znalazł patriotyzm różnie był pojmowany i różne przyjmował formy , ale zawsze musiał pełnić podstawowe warunki. Wszelkie podejmowane działania winny wynikać z miłości , troski o los państwa , narodu , społeczeństwa, nie mogły godzić w suwerenność i godność innych narodów. Patriotyzm należy rozumieć i patrzeć przez pryzmat naszego poczucia obywatelskiego wobec ojczyzny. Sam patriotyzm w Polsce jest tematem tabu wśród prawdziwych Polaków bo patrząc na rozwój świadomości polskiego narodu można zaznaczyć dwie strefy: bieganina i narzekanie, druga zaś: spokój odpoczynek. Oglądając dzienniki większość polskiego społeczeństwa reaguje w ten sposób co by nie było wszystko jest źle i dalsze wysiłki ludzi odpowiadających za państwo są syzyfowe. U nas w kraju patriotyzm to niestety, bardzo rzadka cecha charakteru i można też ją nazwać nieprzeciętną inteligencją. W silnej postaci występuje u zaledwie kilku procent populacji. Patriotyzm jest to cecha, należąca do najważniejszej dla danego społeczeństwa. Moje wyobrażenie patrioty jest czymś dla mnie nie osiągalnym. Nie przyznaje się, że jestem patriotą bo gdybym powiedział że nim jestem kłamał bym sam sobie. Dla mnie prawdziwy patriota kocha swoją Ojczyznę i jest w stanie poświęcić życie. Rozumie potrzeby mieszkańców, jej historię i stara się w niej aktywnie uczestniczyć. Jego motto to Bóg, Honor i Ojczyzna. Ponieważ patriotyzm jest cechą wrodzoną i na dodatek sterowaną - idealizmem, niemożliwością jest zdobycie jej w szkole, czy na wszelkiego rodzaju kupletach.
Oczywiście nie powinno istnieć kształcenie młodzieży bez mówienia o naszych wspaniałych bohaterach i autorytetach moralnych ale ma to tylko znaczenie wtórne.
Ludzie obdarzeni patriotyzmem są bardziej odporni na stres i przeciwności losu ponieważ posiadają z natury tej cechy, większy zasób wartości duchowych, które są odskocznią i punktem odniesienia od problemów, jakie niesie im życie.
Mogą oni po prostu "pogrzebać" w tych wartościach, znajdując tam rozwiązanie swoich trosk i ze zdwojoną siłą próbować wybrnąć z kłopotów.
Niepowodzenia ich hartują a nie zmiękczają, jak ludzi, dla których dobra materialne mają wartość najwyższą.
Patrioci kochają tradycje, nie znoszą chamstwa, starają się dawać dobry przykład i są o wiele skromniejsi niż większość z nas dlatego trudniej im przebijać się przez ten "mur głupoty i bezduszności", jaki sami stworzyliśmy i jaki nas wszystkich otacza. Nie chcą uczestniczyć w nieczystych przedsięwzięciach ani działać na szkodę drugiego człowieka.
Zdeterminować mogłoby ich tylko zagrożenie dla kraju. Dopiero wówczas nie przebieraliby w środkach, nawet z krwawą rewolucją włącznie, przykład - majowy zamach stanu, marszałka Józefa Piłsudskiego w 1926 r. Wartości etyczne uważają za uniwersalne, wyznaczające kierunek rozwoju istoty ludzkiej, który nie zagraża degradacji społeczeństwa a wprost przeciwnie, podnosi jego morale a tym samym zdolność przetrwania w Państwie, bez względu na system, jaki ono przyjęło. Warto też podkreślić, że patriotyzm nie ma nic wspólnego z nacjonalizmem, który przez niektórych, niewiadomo dlaczego, uważany jest za wyższą formę patriotyzmu. Nacjonalizm, tak samo, jak faszyzm, komunizm, socjalizm, rasizm itd., są narzuconymi człowiekowi i obcymi jego naturze - ideologiami. Przy czym nie ideologie są tu najważniejsze a ludzie, którzy je reprezentują.