Zasady wprowadzania subjuntivo trybu presente de subjuntivo

ZASADY WPROWADZANIA TRYBU PRESENTE DE SUBJUNTIVO

1. Po czasownikach wyrażających chęć i pragnienie oraz prośbę, polecenie, rozkaz, radę i wolę:

Querer – chcieć, kochać
Desear – życzyć
Pedir – prosić
Rogar - błagać
Decir - mówić
Mandar – wysyłać
Aconsejar – radzić, doradzać
Permitir – pozwalać
Prohibir – zabraniać
Dejar – zostawić, pożyczać, dać


2. Po czasownikach wyrażających sąd, opinię, postrzeganie zmysłowe (tylko w formie przeczącej):

Creer – wierzyć, sądzić
Pensar – zamierzać, myśleć o
Estar - być
Seguro de – być pewnym
Saber – wiedzieć
Ver – widzieć
Decir – mówić


3. Po czasownikach wyrażających nadzieję, konieczność, potrzebę:

Esperar – czekać
Necesitar – potrzebować


4. Po czasownikach wyrażających uczucia (radość, smutek, żal, zdziwienie, wątpienie):

Alegrarse – cieszyć się
Lamentar – żałować, ubolewać
Extrañar – dziwić się
Dudar – wątpić, wahać się

5. Po:

ojal – oby
quizas = tal vez = acasco – być może
para que – aby

6. w zdaniach czasowych po spójnikach (...), gdy czasownik wyraża czynność przyszłą w stosunku do czynności zdania głównego:

Cuando - kiedy
Mientras – podczas gdy, dopóki
Aunque - chociaż
Antes de que - zanim
Segn – w zależności od
Hasta que - dopóki
En cuanto – jak tylko
Siempre que – pod warunkiem że

Formy trybu łączącego używamy tylko wtedy gdy w obu częściach zdania jest różny podmiot

7. Po wyrażeniach bezosobowych:

Es posible – jest możliwe
Es probable – jest prawdopodobne
Es imposible – jest niemożliwe
Hace falta – trzeba
Es natural – jest naturalne
Es preciso – jest dokładnie
Est bien – jest dobrze
Est mal – jest źle
Es malo – jest źle
Es bueno – jest dobrze
Es necesario – jest potrzebne
Es una lstima – jaka szkoda