Biografia Romana Polańskiego.

Bohaterem mojej charakterystyki jest sławny reżyser, aktor i scenarzysta Roman Polański, prawdziwe nazwisko Roman Liebling. Urodził się 18 sierpnia 1933roku. Jego rodzice byli Polskimi Żydami zamieszkałymi we Francji. Gdy Roman miał trzy lata postanowili wrócić do Krakowa, było to dwa lata przed wybuchem II Wojny Światowej.

Polański jest szczupłym mężczyzną o drobnej budowie. Jego wzrost 165cm był przyczyną wielu nieprzyjemności, min nie przyjęto go do Szkoły filmowej na wydział aktorstwa, ponieważ nie potrzebowali niskich aktorów. Polańskiego charakteryzuje pociągła twarz, spiczasty nos i bujne zwykle niepoukładane włosy.

Reżyser sprawia wrażenie osoby przebojowej i śmiałej. Mimo przeciwności losu i niepowodzeń dopina swego. Zawsze jest uśmiechnięty, pogodny i wesoły. Każdy jego film musiał mieć „coś” innego czymś się odznaczać, wywyższać, szczególnie swoim nowatorstwem. Stał się znany głównie dzięki mrocznym thrillerom, takim jak „Dziecko Rosemary”. Jego życie osobiste w przedziwny sposób odzwierciedlało sztukę, gdy został zamieszany w jedną z najsłynniejszych morderstw XX wieku. Kiedy „rodzina” (znana jako słudzy szatana) Chralesa Mansona została wysłana by dokonać mordu na Polańskim. Jednak zamiast niego zabito jego żonę Sharon Tate, Jay`a Sebring`a, Abigail Folder`a, i Wojciecha Frykowskiego. „Jego sytuacja była wręcz modelowym przykładem, co może zrobić rozgłos. Został ekskomunikowany ze wspólnoty Hollywood, ponieważ jego żona wykazała brak gustu dając się zamordować i stając się pożywką roku dla gazet” powiedział Jack Nichlson. O nim zawsze było głośno o jego romansach, skandalach. Został oskarżony o gwałt na trzynastoletniej dziewczynce, przyznał się do winny by otrzymać łagodniejszy wymiar kary. Polański jest człowiekiem ruchliwym energicznym i bardzo rozrywkowym. Jego przyjaciele mówią o nim, że jest najzabawniejszym człowiekiem na ziemi,lecz także najbardziej niegodziwym.

Polański jest bardzo inteligentny, bystry i błyskotliwy. Ma niezwykły dar reżyserowania, jego filmy są uważane za arcydzieła np. „Nóż w wodzie”.
Jest absolwentem szkoły filmowej w Łodzi. Dzięki temu, że mieszkał w Polsce, we Francji i w USA mówi biegle w trzech językach.

Reżyser jest zarozumiały, nie zawsze rozsądny, ale słowny. Niepokorny, gdyż uciekł z USA do Francji, tym samym nie stawiając się na rozprawie i ogłoszeniu werdyktu, gdyby wrócił do Hollywood od razu zostałby aresztowany i to byłby pewnie koniec słynnego reżysera. Pytanie, czy Polański rozwinąłby skrzydła, gdyby mógł wrócić do Hollywood, pozostaje bez odpowiedzi.
Ma bardzo osobisty stosunek do swoich filmów, można powiedzieć, że to wszystko go w jakiś sposób dotyka, Polański jest bardzo wrażliwym człowiekiem, zawsze porusza go krzywda innych. Jako reżyser jest bardzo uparty i konsekwentny w tym, co robi. Gdy kręci filmy, widzi już efekt końcowy swojej pracy i nic pod żadnym pozorem nie może zostać zmienione.
W swoich poglądach jest tradycjonalistą i konserwatystą.
„Ma dar arogancji” – powiedział o nim pisarz Jerzy Kosiński.

Moim zdaniem Polański, mimo tego, iż prowadził tak rozrywkowe i barwne życie jest osobą pozytywną. Postrzegając go jako reżysera, nie można mu wiele zarzucić jedynie maksymalne oddanie się pracy.
Polański jest na szóstym miejscu, pięćdziesięciu najwybitniejszych reżyserów wszechczasów. Jest wybitnym reżyserem i moim ulubionym, jego filmy zawsze były inne od wszystkich, takie nowatorskie. Polański dąży do tego, żeby wprowadzić do kina coś nowego, czego nigdzie nie było. Czasem zarzuca się reżyserowi, że ma polskie pochodzenie a nie robi filmów w Polsce, że nie zatrudnia polskich aktorów. Jest to nieprawdą. Reżyser zawsze podkreśla w wywiadach swoją polskość. Jego filmy mają polskie akcenty, choćby polskie pochodzenie głównej postaci w filmie „lokator”. Filmy Polańskiego zniszczyłaby cenzura w komunistycznej Polsce. Wyjechał więc, tworzyć za granicę.
„Przedstawia sposób myślenia, dla którego nie może być miejsca w świecie komunistycznym.” Powiedział o nim i o jego filmach Władysław Gomułka, I sekretarz KC.

Myślę, iż my Polacy powinniśmy być dumni, że mamy tak wybitnego polskiego reżysera. Twórczość Polańskiego jest bardzo specyficzna, wytwarza się wokół jego filmów specjalna, mistyczna atmosfera.
Śledząc jego kroki w historii kina można łatwo porównać jego filmy do jego życia.