Charakterystyka Jacka Soplicy.

Jacek Soplica jest jedną z głównych postaci epopei Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”. Postać ta jest na początku bardzo energiczna , ale z biegiem czasu i pod wpływem różnych wydarzeń całkowicie się zmienia.
Jacek pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej. W czasie swej młodości był bardzo dobrze zbudowanym, przystojnym mężczyzną o długich kręconych wąsach.

Nasz bohater, w czasie, gdy był młody, był osobą bardzo gwałtowną i podejmował decyzje , których nie przemyślał .Był porywczy, energiczny, lubił się dobrze bawić. Podobał mu się hulaszczy tryb życia. Często bywał w karczmie, gdzie lubił prowadzić bójki. Mimo tego cała okoliczna szlachta bardzo go lubiła i zapraszano go często na dwór. Szczególną „przyjaźnią” darzył go Stolnik Horeszko, lecz tak naprawdę Jacek był mu potrzebny tylko ze względu na władzę, jaką posiadał. Miał ją, ponieważ umiał przewodzić innymi i cała rodzina Sopliców była mu uległa. Stał się „marginesem społeczeństwa”.

Pewnego razu był światkiem bitwy Moskali z Horeszkami. Jego chęć zemszczenia się na Soplicy była tak wielka, że cieszył się z tego napadu. Myślał, że zniszczą oni zamek i zabiją właściciela. Lecz Stolnik wygrał. Rankiem tego dnia Jacek zobaczył, jak Stolnik wyszedł na ganek i myślał, że szydzi sobie z niego i grozi mu ręką. Chwycił, więc broń i bez namysłu strzelił do Horeszki. Strzał był śmiertelny.
W tej chwili jednak ogromnie pożałował swego okropnego czynu.

Była to kolejna przełomowa chwila w jego życiu. Zamiast uciekać stał i czekał odważnie, na strzał Klucznika. On nie trafił i Jacek odszedł.
Od tej pory stał się dla wszystkich zdrajcą i człowiekiem, który pomaga Moskalom. Zabił Soplica nie dlatego , że chciał pomóc Rosjanom . Teraz chciał swój czyn odpokutować i nawet nie przyjął urzędu, jakim obdarzyli go targowiczanie. Gdyby został jednym z nich miałby wszystko: pieniądze, poważanie, względy u wszystkich. On jednak przybrał szatę zakonnika i rozpoczął swą pokutę. Pokazało to jego wytrwałość. Ukazał wtedy swą wielką patriotyczną działalność w innych krajach np. we Włoszech, tworząc legiony. Działał bezinteresownie. Poświęcał się całym zdrowiem i życiem ojczyźnie. Aby podkreślić swoją winę, a za razem i pokutę nazwał się Robakiem „(...) że jako robak w prochu”. Wyrzuty sumienia nie dawały mu spokoju. Pragnął za wszelką cenę naprawić krzywdy wyrządzone innym. Ceną było jego życie, bo obronił Hrabiego własnym ciałem. Umarł z czystym sumieniem, ponieważ Gerwazy wybaczył mu .

Czytając tę pracę, można stwierdzić, że mówi ona o kilku różnych osobach. Jest to jednak opis charakteru człowieka, który pod wpływem strasznych wydarzeń zmienił się. Wydarzeniami tymi były miedzy innymi rozstanie się z Ewą i zabójstwo Stolnika. Z młodego, niespokojnego i porywczego młodzieńca stał się zupełnie inny .