Antygona jest siostrą Polinika i Eteokla, dzieckiem z kazirodczego związku Edypa i Jokasty. Wywodzi się z królewskiego rodu Labdakidów, władającego w Tebach.
Mimo młodego wieku jest osobą stanowczą i pewną siebie. Zatem gdy dowiaduje się o zakazie jej wuja, Kreona, natychmiast decyduje się go złamać. Rodzina jest dla niej bardzo ważna, dlatego woli umrzeć, niż zaniedbać swoje obowiązki wobec bogów i brata. O swoich zamiarach mówi jedynie siostrze, gdyż liczy na jej pomoc. Jednak Ismena boi się Kreona i nie chce łamać jego rozkazów. Antygona czuje do niej urazę i żal.
Jest odważna i potrafi konsekwentnie dążyć do celu. Jej wierność i szacunek dla religii są godne podziwu. Antygona wie że poniesie karę i mimo, iż umierając cierpi, nie zmieniłaby decyzji o pochówku brata. Jest do końca przekonana o słuszności swoich czynów. Okazuje się wrażliwą i czułą dziewczyną. W życiu kieruje się miłością i przykazaniami bożymi.
Antygona jest zdecydowanie bohaterką pozytywną, upór i odwaga w walce o słuszną sprawę są godne naśladowania. Jej uczuciowość najlepiej odzwierciedla zdanie, które wypowiada, stojąc przed obliczem Kreona: „Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić.”