Polityka zagraniczna III Rzeszy.

HIST. STOS. MIĘDZ.

39. POLITYKA ZAGRANICZNA III RZESZY

Hitler od początku z powodzeniem stosował metodę Stresemanna zapewniania świata o swoich wyłącznie pokojowych cela. Aby uspokoić opinię międzynarodową wygłosił 17 maja 1933 uspokajające przemówienie, zapewniając o swoich pokojowych intencjach.
Pierwszym wymiernym sukcesem międzynarodowym III Rzeszy, było przyłączenie Zagłębia Saary. Obszar ten został Niemcom odebrany traktatem wersalskim i oddany pod zarząd Ligi Narodów, a z jego produkcji miał korzystać Francja. Po upływie 15 lat miał odbyć się na tym terenie plebiscyt. Jeszcze przed 1933 wielkie wpływy wśród ludności Zagłębia Saary zdobyła NSDAP, która w okresie przedplebiscytowym prowadziła zmasowaną agitację, wspieraną atakami zastraszania i terroru. W wyniku pbeliscytu przeprowadzonego dnia 13 stycznia 1935 za zjednoczeniem Zagłębia Saary z Niemcami opowiedziało się 90,3% ludności. ZS włączono do Niemiec dnia 1 marca 1935.
Hitler zmierzał uwolnić się od postanowień rozbrojeniowych traktatu wersalskiego. Dnia 9 marca 1935 Goering poinformował oficjalnie, że Niemcy posiadają lotnictwo. 16 marca 1936 ogłoszono natomiast postanowienie rządu III Rzeszy o utworzeniu sił zbrojnych, które miały liczyć ponad 500tys. Ludzi, a więc więcej ni we Francji.
Kiedy świat był zajęty agresją włoską w Abisynii, Hitler uznał że nadchodzi odpowiedni moment do realizacji następnego celu- remilitaryzacji Nadrenii. Bezpośrednim pretekstem, który miał usprawiedliwiać decyzję podjętą w sprawie Nadrenii, stała się ratyfikacja przez parlament francuski dnia 27 lutego 1936 układu z ZSRR podpisanego w maju 1935. Hitler uznał to za złamanie przez Francję paktu reńskiego
PO zrealizowaniu tych celow związanych z rewizją postanowień traktatu wersalskiego Hitler przystąpił do nawiązania stosunków z Włochami. Duże znaczenie dla zawiązania sojuszu polityczno- wojskowego między nimi miała kordynacja poczynań włosko- niemieckich po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii Mussolini docenił też solidarność Hitlera w sprawie etiopskiej. Dnia 23 października 1936 Włochi i Niemcy podpisały w Berlinie kilka porozumień, dotyczyły one współdziałania w Hiszpanii, stosunku do ZSRR, rozszerzenia współpracy gospodarczej. Dnia 1 listopada 1936 Mussolini ogłosił w Mediolanie powstanie Osi Berlin-Rzym.
Następnie Hitler zmierzał do zawarcia sojuszu z Japonią. Był coraz bardziej rozczarowany postawą Anglii, a taki sojusz z Japonią zagroziłby imperialnym interesom brytyjskim. Planując starcie z komunizmem radzieckim, Hitler dostrzegł w ekspansywności Japonii na Dalekim Wschodzie okoliczności dla siebie sprzyjające. O wartości sojuszu między Niemcami a Japonią przeważyły zatem antybrytyjskie i antyradzieckie cele. Porozumienie to wyszło poza formę bilateralnego układu. Postanowiono mu nadać ideologiczny charakter i wyeksponować w nim ogólne cele walki z komunizmem. Układ przeciw Międzynarodówce Komunistycznej tzw. Pakt antykominternowski podpisano w Berlinie dnia 25 listopada 1936. Miał być otwarty dla innych państw. Ważne było tajne porozumienie uzupełniające, które wskazywało, że wymierzono je przeciw ZSRR.

od ANSCHLUSS AUSTRIII – brak w Dobrzyckim

Niemcy postanowiły włączyć Kłapejdę odebraną im traktatem wersalskim. Zaniepokojone były zwiększającym się wpływem gospodarczym Polski i obecnością Francji. To było dla nich groźniejsze niż włączenie Kłajpedy do Litwy. NIE protestowali więce gdy wybuchło powstanie litewskie dnia 10 stycznia 1923, a później wcielono ją do Litwy dnia 16 lutego 1923 decyzją Rady Ambasadorów. Niemcy jednak zaczęły przygotowywać się przyłaczenia Kłajpedy do Niemiec. Od początku 1938 miejscowe organizacje narodowosocjalistyczne czekały tylko na sygnał Berlina, aby ogłosić secesję. 20 marca 1939 III Rzesza przedstawiła ultimatum Litwie, albo odda jej Kłajpede drogą umowy albo wkroczą oddziały niemieckie. 23 marca 1939 minister spraw zagranicznych Litwy podpisał traktat z Niemcami na mocy któreg Kłajpeda powróciła do Niemiec.
25 maja 1939 Hitler wygłosił najbliższe cele Niemiec. Włączenie Gdańska do Niemiec i napaść zbrojna na Polskę, ponieważ sprzeciwi się ona atakowi Niemiec na Zachodzie.
Od 1939 zacieśniała się współpraca państw faszystowskich, zwłaszcza oś Berlin-Rzym. 22 maja 1939 w Berlinie podpisano tzw. Pakt stalowy. Potwierdzał on ustalenie ostateczne granicy niemiecko- włoskiej i udzielanie sobie pełnego poparcia dyplomatycznego i politycznego, pomoc wszystkimi siłami lądowymi, morskimi i lotniczymi w razie napaści na sygnatariusza przez inne państwo.
Nastąpił też zwrot w stosunkach niemiecko-radzieckich. 19 sierpnia 1939 podpisano układ handlowy. Stalin zwlekał jednak jeszcze z podpisaniem sojuszu politycznego, chciał bowiem osiągnąć maksymalne korzyśći. Hitoler chciał ten sojusz z kolei zawrzeć jak najszybciej, bo kiedy już wydał rozkaz ataku na Polskę. Niemiecko-radziecki pakt o nieagresji podpisano dnia 23 sierpnia 1939 tzw. Pakt Ribbentrop-Mołotow. Dotyczył on oficjalnie zobowiązania się tych państw powstrzymywania się od wzajemnej napaści i agresji. Tajny protokół natomiast ustalał podział stref wpływów w EuropieWschodniej. Linia graniczną miała być północna granica Litwy. W strefie wpływów ZSRR znalazły się więc Łotwa, Estonia, Finlandia i Besarabia. Tajny protokół rozstrzygnął o losie Polski.

84ines