Definicja postmodernizmu na podstawie Imienia Róży

Umberto Eco w posłowiu do „Imienia Róży” definiuje założenia literatury postmodernistycznej – jeśli wszystko zostało już powiedziane, każde słowo napisane, wszystkie emocje i uczucia wyrażone, to jedyny sposób na przedstawienie dręczących nas kwestii stanowi zacytowanie tego, co już powiedziane.
Jednym ze sposobów związanych z cytowaniem jest „technika apokryfu”. W przedmowie, autor przedstawia historię powstania dzieła - średniowieczny manuskrypt, przepisany, znaleziony w XIX w. w małym antykwariacie w bocznej uliczce, znów przepisany – później na jego podstawie pisze przekład opowieści, która wygląda niewiarygodnie realistycznie dzięki opisanej bibliografii, nazwiskom i datom. Eco pozornie zrzeka się autorstwa, twierdzi, że jest tylko znalazcą, tłumaczem, odkrywcą, edytorem – pisze o średniowieczu nie jako mediewista, ale jako pisarz. Jego powieść jest cytatem.
Kolejnymi narzędziami artystycznymi postmodernizmu są ogromna erudycja i gra literacka jaką stosują pisarze. Mają oni świadomość, że twórczość jest formą gry literackiej – tworzy ukryte odniesienia do innych tekstów, żonglują konwencjami, stylami o technikami, tworzą aluzje i szyfry, których rozwiązanie przynosi czytelnikom satysfakcję. Tak postępuj