Analiza i interpretacja wiersza Julii Hartwig "Rękopis"

Julia Hartwig jest współczesną poetką pochodzącą z Lublina, uhonorowaną wieloma literackimi nagrodami. W wierszu "Rękopis" ukazała pragnienie romantycznego pianisty i kompozytora - Beethovena, którym było przyjęcie jego kompozycji przez władcę jednego z państw, a także wpływ czasu na wartość rzeczy, spraw i ludzi.           W dawnym domu Beethovena, w którym dziś mieści się muzeum, można oglądać eksponaty dotyczące życia i twórczości artysty. Wśród nich jest jeden, różniący się od innych rękopis muzyka, który zamknięty jest w szklanej gablocie (ma on wiec ogromne znaczenie). Widoczne są na nim liczne poprawki i przekreślenia, co świadczy o niezdecydowaniu , a także o strachu przed odrzuceniem, ponieważ był to list skierowany do "możnego księcia". Artysta prosił w nim o przyjecie jego kompozycji, co było dla niego wówczas bardzo ważne, być może najważniejsze w całym życiu. - "Żadna z kompozycji tego geniusza, nie nosi na papierze śladów takiego wysiłku jak ów list". Jednak dziś nie ma to już większego znaczenia, ponieważ list skierowany był do "nieznanego dziś nikomu władcy małego państewka". Ukazuje przez to, jak czas wpłynął na ważne wówczas sprawy. To co kiedyś było wielkie i znaczące, dziś takie nie jest. Nikt nie pamięta o księciu, którego opinii obawiał się kompozytor. Podmiot liryczny okazuje szacunek i zachwyt artysta, nazywając go "geniuszem", z kolei niegdyś ważny książę, dziś nic już nie znaczy. W ten sposób obrazuje to, że jedni ludzie zapadają w ludzkiej pamięci i są ważni, natomiast inni odchodzą w zapomnienie. Wiersz jest biały, występują w nim: wyraz zdrobniały - "państewka", peryfrazy- "kompozytor", "geniusz", epitety - "szklanej gablocie".          Julia Hartwig w wierszu "Rękopis", ukazała swoje odczucia dotyczące Beethovena, jego twórczości, a także to, jak po upływie czasu zmieniają się ludzkie wartości.