Czy wstarczy się urodzić żeby być człowiekiem

Człowiek (Homo sapiens), z punktu widzenia zoologii należy do gatunku człowiekowatych, gromady ssaków, rzędu naczelnych.
Od najbliżej z człowiekiem spokrewnionych małp różni go głownie sposób poruszania się i wielkość mózgu. Człowiek ma zdolność do myślenia i rzadziej niż zwierzęta kieruje się instynktem.

Od wielu lat naukowcy spierają się o to czy na charakter człowieka i jego możliwości intelektualne bardziej wpływa dziedziczenie cech po przodkach czy wychowanie.
Niemowlę gdy się rodzi nie jest zdolne do samodzielnego życia, umarłoby gdyby nie zajęli się nim rodzice. Nie mogłoby się rozwijać gdyby starsi nie pokierowali jego postępowaniem. Rodzice przekazują dziecku swoją wiedzę o otaczającym go świecie, wychowują go.

Dawniej, w języku polskim, wychowywanie oznaczało żywienie lub utrzymywanie kogoś. Dobrze wychowywać znaczyło tyle, co dobrze odżywiać. Dlatego mówiono też o wychowywaniu zwierząt lub roślin. Obecnie wychowywać oznacza wprowadzić dziecko w świat kultury i społeczeństwa.

Człowiek nie mógłby rozwinąć cech typowo ludzkich np. mowy bez kontaktu z innymi ludźmi. Jesteśmy tacy jak społeczeństwo, które nas wychowało. To jak się zachowujemy, co uważamy za dobre i za złe, wynosimy z domu, ze szkoły i z kontaktu z innymi ludźmi. Część zachowań, szczególnie tych instynktownych, odziedziczyliśmy jednak po przodkach. Może genetykom uda się niedługo odnaleźć geny odpowiedzialne za kształtowanie charakteru człowieka.

Jeżeli przyjmiemy, że człowiekiem jest osoba, która odnajduje się w społeczeństwie, to należy zadać pytanie czy ktoś, kto zabija innych, sprzedaje dzieciom narkotyki i znęca się nad zwierzętami wciąż jest człowiekiem. Ja uważam, że nie.

Myślę, że nie wystarczy się urodzić aby być człowiekiem. Zoologiczna przynależność do człowiekowatych nie daje nam poczucia człowieczeństwa. Człowiekiem jest ten, kto żyje w zgodzie z naturą i z innymi ludźmi.