Prometeusz autorytetem jakich współczesnych ludzi

Prometeusz był wspaniałym tytanem, a jego imię znaczy właściwie „przewidujący”.
Ulepił on człowieka z gliny zmieszanej ze złami i tchnął w niego duszę z ognia niebieskiego. Człowiek jednak był słaby, nagi i nie umiał się bronić. Prometeusz, pragnąc mu pomóc, ukradł z gór Olimpu ogień i zaniósł go ludziom na ziemię. Od tej pory mogli się ogrzać, ugotować jedzenie i obronić. Bohater przez cały czas działał samotnie i bezinteresownie. Poświęcił się dla człowieka, a za swoje postępowanie został srogo ukarany. Jest przykładem skrajnego i bolesnego poświęcenia dla ludzkości. Do dziś istnieje pojęcie prometeizmu, poświęcenia się dla innych, samotnej walki dla dobra całej zbiorowości ludzkiej. Prometeusz dla dobra innych skazał samego siebie na samotność. Pomagając bowiem innym, był skłonny poświecić własne życie. Jego postawa jest w pełni godna pochwały i autorytetu u współczesnych ludzi .

Istnieje wiele książek, wiele filmów oraz zachowań ludzkich w dzisiejszym życiu, które obrazują nam i przypominają jednocześnie postać Prometeusza.

Przykładem, który ukarze nam wspaniale „prometejskie zachowanie”, może być postać Konrada w „Dziadach” cz. III wybitnego pisarza Adama Mickiewicza. Bohatera tego cechuje zdolność do najwyższej ofiary w imię szczęścia ludzkości. Zdolny był zrobić wszystko z miłości do bliźniego. Konrad bluźniący przed Bogiem i usprawiedliwiony ogromnym uczuciem poszedł do Boga. Gotów był poświęcić nawet swe zbawienie.

Moim następnym przykładem może być bohater książki „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego - Rodion Raskolnikow. Trudna sytuacja materialna stała się motywem stworzenia przez Rodiona ideologii, która usprawiedliwia zbrodnię, dokonaną przez wybitną jednostkę na rzecz szczęścia innych ludzi. Postanowił więc zabić lichwiarkę Alonę, u której zostawiał wartościowe przedmioty. Sądził, że w ten sposób uwolni całe społeczeństwo, a za zgromadzone przez staruszkę kosztowności pomoże biednym. Jego praca ukazuje bezinteresowność i wybór własnego dobra między społeczeństwem.

Zastanawiając się nad tym, co jest ważniejsze, czy dobro własne, czy sprawy publiczne, warto wspomnieć o głównej postaci z powieści Stefana Żeromskiego pt.„Ludzie bezdomni”. Bohater, Tomasz Judym wybił się ponad swoją klasę społeczną zostając w ten sposób lekarzem. Postanowił realizować swój plan pomocy najuboższym. Gdy nie znalazł poparcia wśród innych lekarzy, zdecydował się na samotną walkę z otaczającym go światem. Zrezygnował z kariery zawodowej i miłości Poświęcił dobro osobiste, aby dążyć do obranego wcześniej celu.

Film, który również zobrazuje nam „zachowanie Prometeusza” to „Pożar”. Glownego bohatera w szczególności inspirowała pomoc ludziom w wypadkach z ogniem. Ile to razy ratował życie ludzi, narażając tym samym swoje. Nikt, nawet rodzina, nie mogła przemówić mężczyźnie do rozsądku, by pomyślał czasem o sobie i nie był tak wiecznie pochłonięty praca( tym samym pomocą innym). Dla niego liczyła się większa jednostka osób, aniżeli tylko jedna.

Smutnym ale i niestety prawdziwym zjawiskiem, o jakim we współczesnym świecie mówi się coraz głośniej jest przyznać się do czegoś, do czego się w rzeczywistości tak naprawdę wcale się nie przyczyniło ,w celu ratowania większego kręgu społeczności. Przykładem tego, może być znane mi wydarzenie pewnej klasy. Dwie dziewczyny bowiem, spalając klasowy dziennik nie potrafiły wziąć na siebie koniecznej odpowiedzialności. Inna zaś osoba, która w ogóle w tym nie brała udziału, całą sprawę wzięła na siebie. W ten sposób uratowała swoja klasę od zapowiedzianej wcześniej kary. Jej zachowanie świadczy o odwadze, dojrzałości i poświeceniu swojego imienia by bronić imię innego.

Uważam, ze wymieniłam na tyle dużo przykładów współczesnego „prometejskiego” życia, ze wystarczą one , by w pełni ukazać to, iż w naszym świecie także istnieją ludzie, idący śladem wspaniałego mitycznego tytana.