Jacek Soplica to niezwykle ciekawa postać. Kontrowersyjność tego jednego z głównych boharterów ,,Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza sprawia, iż na długo pozostaje on w pamięci czytelnika.
Był to młody i przystojny szlachcic ze słomianymi wąsami ,,od ucha do ucha”. Prosta postawa, dumny wyraz twarzy i mądre spojrzenie sprawiały, iż sam jego wygłąd wzbudzał podziw wśród innych bohaterów powieści.
Człowiek ten w życiu zawsze kierował się uczuciami, nigdy nie rozumem. Potrafił bardzo mocno kogoś kochać, ale równocześnie często bywał okrutny i bezwzględny. Pewność siebie i niezmierna honorowość często doprowadzały go do bójek. Do tego porywczy i wybuchowy charakter czynił, że Soplica budził duży respekt wśród ludzi.
Jednak los sprawił, że Jacek przypadkowo znalazł się w niodpowiednim miejscu i pod wpływem impulsu zabił człowieka. Jego ofiarą stał się Stolnik, ojciec Ewy, ukochanej Soplicy.
Bohater głęboko to przeżył. Morderstwo, którego dokonał, całkowicie go zmieniło. Stał się dużo spokojniejszy i cichszy. Porywczość i wybuchowość zastąpiło opanowanie i rozwaga. Obudził się w nim duch patriotyzmu, miłość do ojczyzny i Boga, a trudności, które pokonał w życiu, uczyniły go dojrzalszym i mądrzejszym.
Mord, którego dokonał, był rzeczą bardzo złą, okrutną, krzywdzącą i raniącą wiele osób, dlatego czyn ten zasługuje na potępienie. Jednak Jacek Soplica zrozumiał swój błąd i choć czasu nie da się cofnąć, próbował coś naprawić, pokutując resztę życia, co moim zdaniem jest godne podziwu.