Promieniotwórczość polega na samożutnym rozpadzie - rozszczepieniu - jąder atomów niektórych pierwiastków.Pierwiastki których
atomy ulegają rozczepianiu, nazwane są pierwiastkami promieniotwórczymi
Wyróżnia się dwa rodzaje promieniotwórczości:
PROMIENIOTWÓRCZOŚĆ
NATURALNA SZTUCZNA
Pierwiastki promieniotwórcze Wywołana jest bombardowaniem
samoistnie ulegają rozpadowi danego jądra np: neutronami
lub protonami
Za odkrywce promieniotwórczości naturalnej uważa się A. H. Becquerela a za odkrywców promieniotwórczości sztucznej małżeństwo:
Irena (córkę M. Skłodowskiej-Curie) i Frederica Joliot-Curie.
Zjawisko promieniotwórczości znalazło szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach życia, między innymi w medycynie (w tzw. radioterapi) do niszczenia komórek nowotworowych.
Zagrożenie promieniowaniem istnieje zawsze, bez względu na działalność człowieka. Wynika to z obecności na Ziemi, w wodzie i glebie, różnych pierwiastków promieniotwórczych oraz promieniowania docierającego do powierzchni
Ziemi ze Słońca i stanowi element środowiska,
w jakim żyje człowiek.Promieniowanie z gleb
i mórz wynika gównie z obecności uranu i toru oraz pierwiastków promieniotwórczych pochodzących z ich rozpadu.
Skutki działania promieniowania dzielą się na wczesne i późne.
Przebieg ostrej choroby popromiennej w wyniku
napromieniowania organizmu bardzo dużymi
dawkami jest zwykle następujący: wymioty, brak
łaknienia, uczucie zmęczenia. Potem następuje pozorna poprawa zdrowia, czyli okres utajnienia
choroby. Po 2-3 tygodniach ujawia się główna
faza choroby : biegunka, odwodnienie organizmu,
wysoka temperatura i ogólne wyniszczenie organizmu prowadzącej do śmierci.
Napromieniowania człowieka małymi dawkami
obiawjają się po kilku miesiącach, a nawet latach.
Najgroźniejszym skutkiem działania promieniowania są choroby nowotworowe.