Ideał renesansowego piękna

Ideał renesansowego piękna zmienia się tak szybko jak moda, każda epoka posiadała wzór klasycznego piękna kobiety.

Damy renesansowe różniły się znacznie od ich średniowiecznego pierwowzoru.

O ideale renesansowej kobiety możemy wnioskować z literatury jak i malarstwa. Jan Kochanowski w „pieśni świętojańskiej o sobótce” ukazuje ideał renesansowego piękna kobiecego opisując swoją żonę Dorotę. W jej urodzie podkreśla długie włosy, duży nos, delikatną białą skórę. Jego ukochana żona miała również czarne oczy podkreślone wyniosłymi brwiami na wysokim czole. Poetę zachwycają również jej koralowe usta, perłowe zęby oraz długa łabędzia szyja. Wizerunku dopełniają wypukłe piersi i białe ręce.

Kobieta również była natchnieniem dla malarzy renesansowych, czego dowodem są liczne obrazy z tego okresu.

Kobiety przedstawione w malarstwie renesansowym prezentują różnorodny typ urody. Różnią się uczesaniem, strojem a także urodą. Jedne są szczupłe (jak np. dama z łasiczka) inne mają kształty obfite (jak np. Laura z obrazu Giorgione). Wszystkie są uczesane raczej gładko. Mają długie włosy często misternie uplecione w warkocze i poprzetykane drogimi kamieniami i wstążeczkami jak Simonetta Vespucci z obrazu Piero de Cosimo czy kobieta z obrazu Sandro Botticelliego „profil młodej kobiety”. Wszystkie damy przedstawione na tych obrazach maja piękne suknie o niepowtarzalnych krojach. Z obrazów można wywnioskować, iż preferowano suknie z głębokimi dekoltami nieraz nawet za dużym jak np. na portrecie Simonetty Vespucci. Damy, aby podkreślić swą elegancję zaopatrywały się w różnego rodzaju biżuterię czy fantazyjne ubiory, w których można wyszczególnić dziwacznego wzoru rękawy. Częstą ozdobą były korale, ale także misterne naszyjniki, które miały wymowę symboliczną, naszyjnik w kształcie węża Simonetty Vespucci symbolizuje nieprzemijające trwanie prawdziwego piękna, co oznaczał wąż gryzący swój ogon.

Kobiety renesansu robiły wszystko aby się przypodobać mężczyznom o których zabiegały, używały różnego rodzaju pachnideł, a także nie różniły się od dzisiejszych kobiet, poddawały się kuracjom wyszczuplającym i upiększającym np. wycinanie brodawek.