Stworzenie świata według Greków

definicja
Pewien ład w mitologii greckiej zaprowadził Hezjod (VIII/VII w. p.n.e.), który w swojej Teogonii przedstawił genealogię bogów i powstanie świata. Wg. jego teorii na początku był Chaos, niezmierzona przestrzeń, z której wyłoniła się Gaja (Ziemia), Tartar (Otchłań podziemna) i Eros (Miłość), z Gai wyłonił się Uranos (Niebo) i była to pierwsza para bogów. Mieli licznych potomków, których Uranos strącił do Tartaru, pozostawiając jedynie swoich ulubieńców - Tytanów. Gaja, mszcząc się na Uranosie, nakłoniła najmłodszego z Tytanów - Kronosa, aby strącił z tronu ojca i sam objął władzę nad światem. Wraz z siostrą Reą dał on początek nowej generacji bogów, m.in. Hestia, Demeter, Hera, Hades, Posejdon. Dzieci te Kronos zaraz po urodzeniu połykał, bojąc się, aby któreś z nich nie strąciło go z tronu. Gdy urodził się Zeus Rea podała Kronosowi zamiast dziecka kamień w powijakach, który połknął. Zeus wychowywał się w ukryciu na Krecie, a gdy dorósł, strącił ojca z tronu i zmusił go do wyrzucenia z siebie połkniętych wcześniej dzieci.
Razem z rodzeństwem Zeus podjął walkę z Tytanami, którzy pokonani strąceni zostali do Tartaru, a Zeus ze swą rodziną zapanował na Olimpie. Nowymi bogami byli: rodzeństwo Zeusa - Posejdon, Hades i Hera, która została zarazem jego małżonką, Hestia, Demeter z córką Persefoną i dzieci Zeusa: Atena - bogini mądrości, Apollo - bóg światła i piękności, Artemis - bogini łowów, Hefajstos - bóg ognia, Ares - bóg wojny, Afrodyta -bogini miłości i Hermes - poseł bogów. Liczba dwunastu bogów olimpijskich ustanowiona została znacznie później, za sprawą wyroczni delfickiej.
Władza nad światem podzielona była między trzech braci, Hades panował nad światem podziemnym, Posejdon nad morzem, a Zeus w niebie. Nad ziemią panowali wszyscy trzej wspólnie, ale główną władzę sprawował najpotężniejszy z bogów - Zeus. Prócz bogów olimpijskich istniał cały szereg bóstw mniejszych i większych, zamieszkujących ziemię, niebo i podziemia. Religia Greków wiązała się ściśle z życiem człowieka i przyrody, która go otaczała. Grek w każdym przejawie życia widział obecność bóstwa albo jego ingerencję.

wersja opis:
Starożytni Grecy wierzyli, że na początku świata był Chaos, który rozumieli jako niezmierzoną przestrzeń. Z Chaosu wyłonili się: Gaja ( bogini – matka ziemia), Tartar (otchłań, podziemie) i Eros (miłość). Z Gaji wyłonił się Uranos (bóg nieba). Gaja i Uranos byli pierwsza parą bogów greckich. Mieli wiele dzieci, ale Uranos strącał je do podziemi - Tartaru. Na ziemi pozostali tylko Tytani, którzy byli ulubieńcami Uranosa. Gaja postanowiła zemścić się na nim. Namówiła najmłodszego z Tytanów – Kronosa, żeby pozbawił ojca tronu. Kiedy Tytan to uczynił zacząl panowac nad światem i razem z siostrą Reą miłą kolejnych potomków – bogów. Z tego związku urodzili się m.in. Hestia, Demeter, Hera, Hades, Posejdon. Kronos – pomny losu ojca – pożerał swoje dzieci, żeby żadne nie pozbawiło go władzy. Tak było do czasu, gdy narodził się Zeus. Wtedy Hera podała Kronosowi kamień owinięty pieluszkami, który ten połknął myśląc, że pozbywa się syna. Zeus wychowywał się w ukryciu, a gdy dorósł przejął władze i zmusił ojca do wyplucia połkniętych dzieci. Zeus wraz z rodzeństwem stoczył walkę z Tytanami o panowanie nad ziemią. Ci ostatni zostali zepchnięci do Tartaru, a Zeus zasiadł na Olimpie. Stamtąd panował nad światem razem z rodzeństwem i dziećmi.