Charakterystyka porównawcza Antygony i Kreona.

Antygona, tytułowa bohaterka dramatu Sofoklesa jest pełna dumy rodowej. Porywcza i wybuchowa, zdecydowana i energiczna, doskonale wie jak przekonać lud, ze ma słuszność co do pochówku swojego brata i co do przeciwstawienia się rozkazowi króla. Dziewczyna jest przekonana o swojej racji i wyższości nad Kreonem, którego uważa za głupca: „Nie Zeus przecież obwieścił to prawo, Ni wola Diki, podziemnych bóstw siostry, A nie mniemałam, by ukaz twój ostry Tyle miał wagi i siły w człowieku, Aby mógł łamać święte prawa boże, Które są wieczne i trwają od wieku, Ze ich początku nikt zbadać nie może”. Jako, ze jest dumna, nie godzi się na hańbienie zarówno swojego jak i Polinejkesowego imienia.

Jest troskliwa o swoich bliskich o czym mogą świadczyć słowa: „O nie! Mów głośno, bo ciężkie ty kaźnie ściągnąć byś mogła milczeniem na siebie.” Dla zmarłego brata jest zdolna zrobić wszystko, ponieważ uważa, ze należy czcić swe rodzeństwo ponad wszystko, nawet po śmierci: „ Rób po twej myśli; ja zaś wnet podążę, by kochanemu bratu grób usypać”.

Antygona jest zuchwała, nie lęka się śmierci: „Ja więc nie chciałam ulęknąć się człeka za złamanie praw tych kiedyś bogom Zdawać tam sprawę. Bom śmierci ja pewna Nawet bez twego ukazu; a jeśli Wcześniej śmierć przyjdzie, za zysk to poczytam Bo komu przyszło żyć wśród nieszczęść tylu, Jakżeby w śmierci zysku nie dopatrzył? Tak więc nie mierzi mnie śmierci ta groźba”. Nie boi się przeciwstawić królowi Teb - swojemu wujkowi. Może liczyła na wyjątek przez wzgląd króla na pokrewieństwo. Ale być może Antygona pochowała swego brata, aby uzyskać przychylność ludzi.

Antygona jest postacią pozytywną, reprezentuję postawę empatyczną, jest altruistką. Pomaga i troszczy się innych, nie bojąc się konsekwencji.

Wujkiem Antygony jest Kreon - władca despotyczny, ale dbającym o swoje państwo. Był tyranem o czym mogą świadczyć słowa: „I żywcem wrzuć do skalistej jamy. Jadła dam tylko tyle co konieczne. By miasto całkiem od skazy uchronić... . Wywieź ją każę w bezludne pustkowie".

Uważał kobietę za słabszą i nigdy jej nie ustępował , mówią o tym słowa: "I nie ulegać niewiast samowoli. Jeżeli upaść to z ręki paść męskiej. Bo hańba doznać od niewiasty klęski". Mimo iż był despotą bardzo kochał swoją rodzinę. Jego miłość była szczera i prawdziwa. Dopiero po śmierci żony i syna zrozumiał, że źle postąpił. Odejście ich bardzo przeżywał. Popierają to słowa: "Ach widzę nędzy nową mękę! Jakoż mnie jeszcze boleść czeka?! Na zwłokach syna trzymam rękę. A tam naprzeciw martwe leży. Ach, ach mój synu ciało twej macierzy."

Kreon był władcą ślepo w siebie zapatrzonym. Nie dopuszczał możliwości, że ktoś może mieć inne zdanie. Podejmował decyzje których później żałował. Ale miał w sobie odrobinę szlachetności i odwagi.

Moim zdaniem Kreon jest postacią tragiczną. Zakazując grzebania zwłok zdrajcy działał zgodnie z prawem ludzkim i w interesie państwa. Przez to złamał prawo boskie i zgubił swą całą rodzinę.

Jednakże nie możemy jednoznacznie osądzać, ani Kreona, ani Antygony. Są to postacie mityczne i tak naprawdę nie możemy wczuć się w rolą Antygony, ani jej wujka dopóki sami nie znaleźlibyśmy się w takiej sytuacji.

Kreon i Antygona posiadali wspólne cechy np.: obydwoje byli uparci przy swoich postanowieniach, trwali w nich do końca. Dbali o swój wizerunek w państwie, albowiem Antygona chciała pochować brata, aby nie zostać uznaną za zdrajczynię rodziny, a Kreon nie zmieniał swoich decyzji, ponieważ oznaczało by to jego słabość. Kreon i Antygona mieli bardzo podobne, silne charaktery i moim zdaniem większość konfliktów była tym spowodowana.

Różnice między Antygoną, a Kreonem również są znaczne. Antygona pokazywała swą miłość, a Kreon chował ją głęboko do środka, aby nie godziła w interesy państwa. Bał się okazywać swoich uczuć, bo mogło być to oznaką słabości. Dla Antygony przywiązanie, miłość, szczerość to były najważniejsze wartości. Kreon był człowiekiem mało otwartym, nie podatnym na sugestie, tak samo zresztą jak Antygona.

Kreon i Antygona są postaciami pozytywnymi. Niestety różnice ich poglądów doprowadziły do samobójczej śmierci trzech osób.