Interpretacja wierszu Petrarci. Jeśli nie masz miłości

Romantyczna, szalona, występna...Miłość niejedno ma imię. „Twoja miłość przenika mi ciało”- wyznał egipski poeta w „Pieśniach rozweselających ciało” spisanych na papirusie przed 3 tysiącami lat. Czyż nie czujemy tak samo, kiedy i nas dosięga strzała Amora? Choć nie chce się spać ani jeść, choć serce ściska niepokój, to przecież zakochanych roznosi energia i przepełnia radość. Razem mogliby nawet góry przenosić. Obiekt uczuć zawsze wydaje się uosobieniem wszelkich cnót, często wbrew oczywistym faktom.

Jednakże nie zawsze miłość jest taka jak opisałam ja powyżej. Życie rządzi się własnymi prawami i raczej trudno nam cokolwiek przewidzieć w kwestii uczuć. Najbardziej boli, gdy nadzieje zawiodą i uczucie zostaje nieodwzajemnione lub nie do końca określone. Przynosi to wówczas radości i smutki. Tak właśnie ukazana jest miłość w wierszu: ”Jeśli nie masz miłości” -Francesco Petrarci .
W pierwszej strofie podmiot liryczny prowadzi ze sobą dialog, w którym próbuje określić co się w nim dzieje i czym tak naprawdę jest miłość? Każdy chociaż raz w swoim życiu chciał uzyskać odpowiedź na to trudne pytanie. Chce dowiedzieć się dlaczego cierpi i czy można to jakoś powstrzymać? Wie, że bez niej czuje się jak studnia bez wody a wraz z nią smuci się i płacze.

Druga strofa ukazuje coraz większe cierpienie wypływające z wnętrza zakochanego. „Miłość jest męką brak miłości śmiercią”
(Marie von Ebner-Eschenbach) Jest to oksymoron gdyż sami nie wiemy jak mamy postąpić? Kochać i brnąć w to „błoto cierpienia” dalej czy żyć w samotności?
W trzeciej strofie podmiot liryczny nie może zrozumieć dlaczego pozwala na to aby miłość permanentnie zawładnęła jego życiem i emocjami. Jest bezbronny. Tak jak „tonący brzytwy się chwyta” tak on w pełni poddaje się jej władzy.
Czwarta strofa to kolejne potyczki podmiotu lirycznego wzmocnione sformuowaniem „nie wiem” powodującym ogromny dramat tego niepewnego już niczego człowieka w beznadziejnej sytuacji życiowej.

Ten wiersz przedstawia nieszczęśliwą miłość jako zagadkę pełną wielu pytań bez odpowiedzi. Miłość- cierpienie takowe uczucie przedstawia J. Bedier w „Dziejach Tristana i Izoldy” Jest to opowieść o nieszczęśliwej miłości tytułowych bohaterów. Wypity przez nich napój miłosny połączył ich serca na zawsze, dziewczyna jednak musiała wyjść za mąż za króla Marka, władcę Tristana... Od tej chwili życie kochanków staje się pasmem cierpień i chęci bycia ze sobą nawet za cenę utraty zdrowego rozsądku, obłudy i fałszu. Dzieje tych dwojga ludzi to opowieść o najsilniejszym i najpotężniejszym uczuciu na ziemi, którego nie zwyciężyła nawet śmierć.
Moim zdaniem w miłości tak jak we wszystkim są dwie strony medalu. Miłości jest piękna tylko wtedy gdy jest wzajemna. Wtedy dajemy osobie którą kochamy wszystko co najlepsze. Jesteśmy skłonni oddać siebie w pełni. Nie raz poświęcamy wszystko. Angażujemy się w związek nie zawsze zostawiając sobie przestrzeń w którą będziemy mogli uciec bez szwanku na zdrowiu przede wszystkim psychicznym- co z kolei spowoduje nieautentyczność naszych uczuć.