Arabia, Mahomet, Islam

Arabia przed Mahometem

Arabia była prawdopodobnie kolebką ludów semickich, które wyruszyły z niej w początku IV tysiąclecia p.n.e. na podbój Mezopotamii i Palestyny. W okresie przedislamskim (przed VII w. n.e.) obszar dzisiejszej Arabii Saudyjskiej zamieszkiwały trudniące się pasterstwem, koczownicze plemiona arabskie (Arabowie), które nie utworzyły jednolitego organizmu państwowego.

Szefem plemienia był szejk - przywódca wybierany spośród członków jednego klanu przez radę starszyzny. Należeli do niej szefowie klanów i rodów. Arabowie w życiu społecznym kierowali się obyczajem zwanym sunna. Wielkie znaczenie miała wendeta - prawo krwawej zemsty, co prowadziło do długotrwałych nieraz sporów i wojen. Religia Arabów była politeistyczna. Ważną rolę odgrywały w niej dżiny, których kult przetrwał w wielu miejscach do dziś, pomimo triumfu islamu.

Aleksander III Wielki snuł plany podboju Półwyspu Arabskiego, w których realizacji przeszkodziła mu śmierć (323 p.n.e.). W późniejszym okresie tereny Arabii Saudyjskiej były przedmiotem walk o hegemonię między Etiopczykami, a Persami. Od V w. n.e. znaczącą rolę odgrywały miasta Jasrib (późniejsza Medyna) oraz Mekka, leżące na skrzyżowaniu ważnych dróg handlowych. Szczególnie ta ostatnia, pozostająca pod władzą plemienia Kurajszytów, osiągnęła duże znaczenie jako ośrodek ogólnoarabskiego kultu Czarnego Kamienia.

Ok. 570 narodziny proroka Mahometa, twórcy islamu i państwa (kalifatu) muzułmańskiego.

Świat arabski przeżywał w II połowie VI w. Kryzys wewnętrzny, związany z końcowym stadium rozkładu wspólnoty pierwotnej oraz występującymi w związku z tym przejawami względnego przeludnienia. Kryzys ten sprzyjał wystąpieniom kaznodziejów, próbujących przeciwstawić się istniejącemu porządkowi.

Jednym spośród nich był Mahomet, któremu przypadło odegranie w dziejach swego ludu decydującej roli. Urodzony w Mekce, niezależny materialnie poświęcił się rozważaniom religijnym. Doprowadziły one do powstania monoteistycznej koncepcji religijnej.

Jej fundamentem stała się wiara w jedynego Boga – Allaha, którego wola przesądza z góry o losach każdego człowieka. Narodziny islamu są związane nierozerwalnie z powstaniem Koranu spisanego po 633, tj. po śmierci Muhammada.

Obowiązkiem człowieka jest zupełne poddanie się woli bożej, czyli islam, zaufanie do Koranu oraz do tradycji. Wyznawcą islamu można stać się przez wygłoszenie ze szczerą intencją formuły: "Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem" (są to równocześnie słowa, które jako pierwsze wpadają w ucho każdemu nowonarodzonemu niemowlęciu muzułmańskiemu i które są wymawiane nad grobem) i przyjęcie na siebie obowiązków wynikających z Koranu, tradycji i prawa.

Islam, inaczej mahometanizm, jest jedną z największych religii współczesnego świata obok chrześcijaństwa, hinduizmu, buddyzmu i taoizmu, posiadającą charakter monoteistyczny. Obecnie liczbę wyznawców islamu szacuje się na ok. 900 mln, co daje mu drugie miejsce po chrześcijaństwie, we wszystkich jego odmianach. Sama nazwa "islam" pochodzi od arabskiego rdzenia "salama" i oznacza pogodzenie się z wolą Bożą, przystanie na Boga, poddanie się Bogu. Nazywana też jest od imienia jej założyciela – Mahometa - mahometanizmem.

570-632 - życie i działalność Mahometa.

Głoszona przez Mahometa nauka spotkała się ze sceptycznym przyjęciem ze strony bogatych kupców Mekki, bali się oni ograniczenia swoich praw. Dlatego w 622 r., w trosce o własne bezpieczeństwo. Mahomet porzucił rodzinną Mekkę i udał się do pobliskiego Jatribu (jego ucieczka nazwana została hidżrą).

Zdobył tam poparcie ludności rolniczej, z której utworzył gminę religijną, na której czele sam stanął. W tych warunkach Jatrib zyskał nazwę „miasta proroka” – Medyny.

Mahomet w krótkim czasie rozciągnął swoją władzę na cały Półwysep Arabski, tworząc zręby państwa teokratycznego (630 r. - zajęcie Mekki).

W chwili jego śmierci wszystkie plemiona arabskie wchodziły w skład utworzonego przez niego państwa teokratycznego.

Utworzenie kalifatu

W trakcie spotkania bliskich współpracowników Proroka i przywódców osierocona gmina muzułmańska dokonała wyboru następcy (po arabsku: chalifa, stąd wyraz „kalif”): Abu Bakra, zwolennika islamu od chwili jego powstania i jednego z najdawniejszych towarzyszy proroka.

Kalif nie był prorokiem. Był przywódcą gminy, ale w żadnym wypadku nie uważano go za wysłannika Boga.

Kalifat jest to organizacja polityczno-religijna, z kalifem stojącym na jej czele. Pierwotnie obejmowała wszystkich muzułmanów. Czterech pierwszych kalifów (zwanych sprawiedliwymi), panujących w latach 632-661, rządziło z Medyny, a ośrodkiem ich władzy była Arabia. W latach 661-750 panowała dynastia Omajjadów (Umajjadów) ze stolicą w Damaszku. Od 750 do 1258 panowali Abbasydzi, a ich państwo nosiło nazwę kalifatu bagdadzkiego (stolica - Bagdad).

Doktryna islamu

Podstawą doktryny islamu jest wiara w jedynego Boga Allaha,

Doktrynę religijną islamu można najkrócej ująć jako:

1. Wiarę w jednego i jedynego Boga - Allaha.

Bóg Jedyny to po arabsku Allah, co stanowi skróconą formę słowa al-ilah. Bóg islamu jest jedynym stwórcą rzeczy i stworzeń, sędzią wszystkich ludzi. Wszechmocny i wszechwiedzący, istnieje poza możliwościami ludzkiego rozumu, a Jego istnienie nie ma końca. Religia islamska odrzuca chrześcijańską naukę o Trójcy Świętej stojąc na gruncie zdecydowanego monoteizmu.
Obraz Boga przedstawiony został w Koranie.

2. Wiarę w misję proroka Mahometa, posłańca Boga.

Mahomet nazywał siebie jedynie "głosicielem" słowa bożego, słowa, które wcześniej objawione zostało innym prorokom. Siebie samego uważał za ostatniego proroka, wysłanego do ludu arabskiego, przy czym, co podkreślał wielokrotnie, który jest zwykłym i grzesznym człowiekiem, wybranym jedynie przez Boga do głoszenia Jego objawienia.

Jezus według Mahometa był jednym z proroków, człowiekiem, nie zaś Synem Bożym. Przeczy także śmierci Jezusa na krzyżu utrzymując, że został przyjęty przez Boga do nieba, gdzie pozostanie aż do dnia Sądu Ostatecznego.

3. Wiarę w życie po śmierci i sąd ostateczny, niebo i piekło.

Dźwięki trąb ogłoszą ludziom na ziemi Dzień Ostateczny zwany też Dniem Rozrachunku. Na trzecie wezwanie trąb dusze połączą się z ciałami, co będzie zapowiedzią Zmartwychwstania. Mgła pokryje obszary między Wschodem i Zachodem i będzie trwać przez 40 dni i nocy. Ogień buchnie z groty Adan Ibjan. Jezus zstąpi z nieba i złoży świadectwo przeciw chrześcijanom i Żydom za to, ze nie pojęli jego nauki. Aniołowie przystąpią do ważenia dusz. Kto czynił więcej dobra otrzyma przebaczenie, kto zaś więcej zła zostanie ukarany. Ci, którzy polegli za wiarę znajdą się w raju.

W rajskim ogrodzie będą mogli się najeść do syta mięsem ptaków i rybą smażoną. Zamiast chleba będą jeść ziemię. Młodzi piękni chłopcy będą im podawać zakazane w życiu doczesnym wino a czarnookie hurysy obdarzą ich wieczną rozkoszą.

Źli ludzie oraz niewierni znajdą się w piekle, gdzie będą poddawani torturom ognia i głodu.

4. Wiarę w anioły, szatany, demony - dżiny.

Anioły są istotami stworzonymi przez Boga ze światła, całkowicie zależne od Niego. Nie dzielą jego boskości i nie posiadają żadnej władzy. Są jednak w odróżnieniu od człowieka wolne od grzechów i błędów. Anioły dzielą się na klasy. Do najwyższej klasy należą czterej aniołowie, którzy mają przywilej noszenia tronu Boga: Dżibril (Gabriel), Israfil, Mikail (Michał) oraz Azrail. Spośród nich najważniejszy jest Dżibril, gdyż przenosi ludziom boże objawienia. Israfil, to anioł o czterech skrzydłach rozciągających się na cztery strony świata, który zadmie w trąby w dniu sądu ostatecznego. Następny z nich - Mikail jest olbrzymem, a cała ziemia i niebo znajdują się w jego ustach. Azrail - anioł śmierci oddziela po śmierci duszę człowieka od jego ciała. Gdy człowiek ma umrzeć, z drzewa rosnącego przed tronem Boga zrywa się liść i spada na jego imię. Jeśli zaś człowiek nie chce umrzeć dobrowolnie, Azrail przesyła mu rajskie jabłko z napisem: "W imię Boga miłosiernego, litościwego" i wtedy śmierć następuje nieodwołalnie.

Obowiązki religijne muzułmanina określane są filarami wiary muzułmańskiej. Jest ich pięć:
1. Wyznanie wiary – szahada
2. Modlitwa - salat
3. Jałmużna - zakat
4. Post - saum
5. Pielgrzymka do Mekki do świątyni Al-Kaaba - hadżdż

BIBLIOGRAFIA
http://wiem.onet.pl
http://www.eduseek.pl
Tadeusz Manteufel – Historia Powszechna – Średniowiecze
Albert Hourani – Historia Arabów