Rozmyślania Małego Księcia o świecie miłości i przyjaźni

Utwór pt. "Mały Książę" jest opowieścią o dojrzewaniu głównego bohatera, Małego Księcia, podczas długiej podróży, do miłości i przyjaźni. Książę podczas swojej długotrwałej wyprawy zwiedził wiele i nauczył się wiele.

Ten właśnie chłopiec mieszkający na asteroidzie B 612 wyruszył pewnego dnia w świat, aby go lepiej poznać. Jego spojrzenie na świat było jeszcze wtedy świeże i czyste, nieskażone wiedzą i wpływem innych.

W pierwszym etapie jego podróży spotkał Króla. Jednak ta osoba była dla podróżnika dziwna. Wiedział, że monarcha nade cenił sobie władzę. I właśnie dzięki niej, mógł oglądać tyle zachodów słońca jednego dnia. Księciu jednak nie podobała się w nim skłonność do wydawania niemożliwych do wykonania rozkazów.

Na następnych planetach, które zwiedził Mały Książę, mieszkańcy byli także dziwni. Główną ich wadą było to, że byli zadumani w sobie, nie dostrzegali innych. Znalazł się jednak jeden mieszkaniec planety, który nie był egoistą. Latarnik nie widział siebie wymęczonego pracą przy latarni, tylko wykonywał polecenia "z góry".

Ostatnią planetą, którą odwiedził była Ziemia. Mały Książę nauczył się tu bardzo dużo. Jednym z wielu mieszkańców, których spotkał był Lis. Chłopiec nauczył się od niego, czym jest prawdziwa przyjaźń i, że zaprzyjaźnić się to znaczy stworzyć więzy. Czerwony przyjaciel uświadomił mu także, że oswojenie wiąże się z troską i odpowiedzialnością za drugą osobę. A uczył go w ten sposób:

"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu."

Wtedy właśnie Mały Książę uświadomił sobie, że musi wracać do domu, na swoją małą planetę, gdyż zostawił tam swoją najlepszą przyjaciółkę - Różę.
Lis mówił także:

"Już zawsze będziesz odpowiedzialny za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za swoją Różę."

Podróże Małego Księcia są aluzją do dorosłego życia ludzkiego. Ukazują jego wady, a także przed nimi przestrzegają. Podróżnik podczas wypraw spotyka osoby dorosłe. Nie rozumie ich, są oni dla niego dziwni, lecz uczą go umiejętności właściwej oceny świata i ludzi. Więc okazuje się, że każdy może być Księciem. Może nim być, jeśli tylko potrafi prawdziwie kochać.