Woliński Park Narodowy

Utworzony został 3 Marca 1960 roku na terenie województwa zachodnio – pomorskiego u ujścia Odry. Powierzchnia parku wynosi 11018,82 ha, z czego 165 ha objęto ochroną ścisłą. Oprócz tego wokół parku wyznaczono otulinę o powierzchni3368,64 ha. Wyspa Wolin to jeden z najbardziej interesujących obszarów północno-zachodniej Polski. Jest kilka powodów, które stanowią o indywidualności geograficznej tego terenu. Zaliczyć do nich można: wyspiarski charakter regionu, występowanie na niewielkim obszarze różnych typów rzeźby, zróżnicowany świat roślinny i zwierzęcy oraz wysokie walory krajobrazowe.
W granicach parku stwierdzono występowanie ponad 270 gatunków zwierząt objętych ochroną gatunkową. Można tu spotkać zarówno gatunki pospolite takie jak: jelenie, sarny, dziki, lisy, kuny, jak i rzadziej spotykane: borsuki, żmije zygzakowate, zaskrońce, oraz bardzo rzadkie: gniewosz plamisty, foka szara i morświn. Przez Wolin przebiega główny szlak przelotu ptaków wzdłuż wybrzeża Bałtyku. Do najczęściej spotykanych należą: lodówki, markaczki, uhle, nury orzechówki i wiele innych. W lasach parku gnieździ się kilka par orła bielika – największego rodzimego ptaka drapieżnego. Z innych ptaków drapieżnych znajdują się tutaj: kobuz, kania czarna, kania ruda, trzmielojad, pustułka, jastrząb. Park spełnia dużą rolę w ochronie siedlisk ptaków wodno-błotnych, które tutaj znajdują spokój oraz jedzenie, szczególnie w okresie wiosennych i jesiennych wędrówek. Z bogatego świata owadów zachowały się m.in. siedliska największego polskiego chrząszcza jelonka. Oprócz tego na terenie parku odkryto i oznaczono do tej pory trzy nowe dla nauki gatunki owadów. Wody Zatoki Pomorskiej to biotop wielu gatunków zwłaszcza ryb oraz rzadszych ssaków morskich – foki szarej i morświna.
Szata roślinna wyspy jest bardzo bogata występuje ponad 1300 gatunków roślin naczyniowych m.in. mikołajek nadmorski. Strome zbocza wybrzeża klifowego oraz brzegi jeziora porastają zarośla rokitnika zwyczajnego, zaś płytkie piaszczyste dno morza postarają zielenice, brunatnice i krasnorosty. Na terenie lądowym wyspy dominują wzniesienia pokryte lasami bukowymi, bukowo-dębowymi i sosnowymi. Jednak głównym gatunkiem w lasach jest sosna która zajmuje 68% lądowej powierzchni parku. Buk zajmuje 33%, a dąb 7% pozostałą część inne drzewa. Bardzo cennym gatunkiem rosnącym w lasach na północy Dróżkowych Łąk jest długosz królewski. Najwięcej rzadkich i zagrożonych gatunków można spotkać w obszarze delty Świny m.in.: woskownica europejska, kłoć wiechowata, turówka wonna oraz szczególnie rzadkie rośliny solnisk: mlecznik nadmorski, czosnek kątowaty. Bardzo rzadko spotykana w Polsce jest występująca w południowej części parku pajęcznica lilowata. Wiele z tych roślin i zwierząt występuje tylko w Wolińskim Parku Narodowym dlatego tak ważne jest chronienie tego obszaru. W parku tym znajduje się rezerwat żubrów, zajmuje on powierzchnie 16,85 ha. Ze względu na ubogie możliwości pokarmowe wolińskich borów i buczyn, żubry muszą przebywać w hodowli zamkniętej. Żubry do swej dyspozycji mają dwie kwatery: letnia, o powierzchni 4 ha i zimowa o powierzchni 14 ha. W rezerwacie spotkać też możemy w odrębnej zagrodzie osłabione, chore lub osierocone sarni i dziki. Wszystkie zwierzęta mają zapewnioną stałą opiekę, również weterynaryjną. Rezerwat ten jest jednym z nielicznych w którym można zobaczyć żubry i dlatego i dlatego jego istnienie jest bardzo ważne.
Warto też zaznaczyć iż w Parku tym znajduje się wiele pomników przyrody: drzew i formacji skalnych. Najciekawszym z nich dano nazwy. Są to m.in. skały: Mieszko I, Lech, Czech i Rus, oraz drzewa- pomniki: dąb Prastary we wsi Wapnica, oraz Rosnące w Międzyzdrojach dęby Regalindy. Do ciekawostek przyrodniczych należą drzewiaste formy jałowca, brzoza brodawkowata lub też ukształtowana na dębie głowa żubra.