Akcja Burza.

Akcja „Burza”.
Na wileńszczyźnie oddziały AK stoczyły ok. 30 bitew z Niemcami. 13 VII 1944 AK pod dow. płk Aleksandra Krzyżanowskiego (ps. Wilk), wraz z Armią Czerwoną zajęła Wilno. Jednak wkrótce po tym Armia Czerwona zaprosiła dowódców AK na spotkanie, na którym wszystkich działaczy AK i Delegatury aresztowano. Na obszarze lwowskim odtworzono 5 DP i 14 pułk ułanów, których dow. był płk. W. Filiopkowski, ps Janek. 24 VII 1944 oddziały te zajęły Lwów, jednak po ujawnieniu władzy podziemnej dowództwo radzieckie zażądało złożenia broni. NKWD aresztowało delegację oficerów, którzy mieli zamiar szukać pomocy u gen. Roli- Żymierskiego. W okręgu lubelskim Rosjanie zażądali albo włączenia oddziałów AK do armii Zygmunta Berlinga, albo ich rozwiązania. Gdy płk. Tumidajski postanowił rozwiązać oddziały został aresztowany, wraz z delegatem lubelskim, pod zarzutem „współpracy z Niemcami”. Na terenie obszaru warszawskiego oddziały AK uderzyły na tył Niemieckie zajmując Siedlce i Węgrów (tam wkroczyła Armia Czerwona i aresztowała oficerów AK wraz z delegatem powiatowym). W okręgu krakowskim „burza” przybrała znaczne rozmiary (odtworzono tu 4 dywizje). Do nawiązania kontaktu AK z armią Czerwoną doszło w Rzeszowie, gdzie władze radzieckie zażądały złożenia broni i aresztowało oficerów i cywilne organy władzy.
Skutki „BURZY”
Po początkowych dobrych stosunkach ZSRR do AK nastąpiło pogorszenie. Do akcji zaangażowano NKWD, które stawiało ultimatum: albo włączenie do armii Berlinga, albo aresztowanie. W ten sposób do maja 1945 w obozach znalazło się ok. 50 tys. żołnierzy AK.